Kύριε Μπαρτς, ποιό στόχο έχει το κόμμα σας στις εκλογές της 24ης Σεπτεμβρίου; Οι δημοσκοπήσεις σας δίνουν ποσοστά μεταξύ 8 και 10%. Μπορείτε να παραμείνετε τρίτο κόμμα και στην επόμενη Βουλή;
Στόχος του κόμματός μου να αποκτήσει μεγάλο βάρος στη ζυγαριά με ένα πολύ καλό εκλογικό αποτέλεσμα ώστε να επιτύχουμε την πολιτική αλλαγή στην Γερμανία. Επιθυμούμε μιαν άλλη πολιτική. Σε αυτήν περιλαμβάνεται η αποκατάσταση του κοινωνικού κράτους, η άσκηση μιας πολιτικής αλληλεγγύης στην Ευρώπη και η παραίτηση από την πολιτική της στρατιωτικής ισχύος. Θέλουμε και μπορούμε να επιτύχουμε ένα διψήφιο ποσοστό και να παραμείνουμε το τρίτο κόμμα στην Μπούντεστακ. Είμαι αισιόδοξος διότι μπορούμε να στηριχτούμε σε μια σταθερή εκλογική βάση. Η Αριστερά καταξιώνεται στην πράξη και αυτό μας κάνει δυνατούς.
Τι έκανε κατά την γνώμη σας λάθος ή τι δεν έκανε η απερχόμενη κυβέρνηση και πρέπει να διορθωθεί, να γίνει;
Η κυβέρνηση Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλδημοκρατών απλώς διοίκησε τη Γερμανία, αλλά δεν άσκησε πολιτική προσανατολισμένη στο μέλλον. Πανηγυρίζει για τα μηδενικά ελλείμματα στον προϋπολογισμό, αλλά αποδέχεται το γεγονός ότι οι υποδομές χειροτερεύουν διαρκώς διότι δεν γίνονται επενδύσεις. Οταν σε μια υπερανεπτυγμένη βιομηχανική χώρα δεν υπάρχει σήμα για την κινητή τηλεφωνία σε ολόκληρες περιοχές ή η σύνδεση με το διαδίκτυο / ίντερνετ είναι αργή και βασανιστική, δεν μπορεί να μιλήσει κανείς ακριβώς για δυνατότητα άσκησης μιας πολιτικής για το μέλλον. Στην εξωτερική της πολιτική η κυβέρνηση άσκησε μια ανελέητα αυστηρή πολιτική λιτότητας και ασχολήθηκε ενεργά με την οικοδόμηση του φρουρίου Ευρώπη. Θεωρώ ανυπόφορο το γεγονός ότι η χώρα μας συνεχίζει να στέλνει όπλα και στρατιώτες σε όλον τον κόσμο και έτσι να ξαναδημιουργεί τις αιτίες φυγής ανθρώπων, αντί να τις καταπολεμά αποτελεσματικά. Απολύτως απαράδεκτο είναι για μένα επίσης το ότι δεν καταπολεμά με συνέπεια τις λαϊκιστικές δεξιές αντιλήψεις. Μερικώς μάλιστα υιοθετούνται από τα συντηρητικά κόμματα (ενν. CDU/CSU) και τίθενται έτσι στο επίκεντρο της κοινωνίας.
Ποιά είναι τα κεντρικά σημεία του προεκλογικού σας αγώνα; Με ποιά επιχειρήματα θέλετε να κερδίσετε τους ψηφοφόρους;
Κεντρικά σημεία της πολιτικής μας και του προεκλογικού μας αγώνα είναι η κοινωνική δικαιοσύνη και η αναδιανομή του πλούτου. Η Γερμανία είναι μια πάρα πολύ πλούσια χώρα, αλλά ο πλούτος κατανέμεται εξαιρετικά άδικα. Τα έσοδα των επιχειρήσεων και η περιουσία τους έχουν αυξηθεί από τις αρχές του αιώνα μας κατά 30%, ενώ το καθαρό εισόδημα των εργαζομένων μόνο κατά 3%. Η περιουσία των 500 πλουσιότερων Γερμανών αυξήθηκε από το 2011 έως το 2016 από 500 σε 692 δισ. ευρώ! Γι αυτό και η γερμανική Αριστερά (Die Linke) θεωρεί ότι είναι απαραίτητη μια ριζική φορολογική μεταρρύθμιση. Με αυτήν πρέπει να υποχρεωθούν οι πολύ πλούσιοι, οι μεγάλες τράπεζες και οι μεγάλοι όμιλοι εταιρειών να προσφέρουν περισσότερα στην κοινωνία. Εκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων από κληρονομιές πρέπει να φορολογηθούν περισσότερο, οι λιγότερο και κανονικά αμειβόμενοι πρέπει να απαλλαγούν αναλόγως όπως και οι επιτηδευματίες. Για τους χρήζοντες βοήθειας επιδιώκουμε την κάλυψη των βασικών αναγκών τους, την εξασφάλιση μιας ελάχιστης ασφάλειας και για τα γηρατειά μια ελάχιστη σύνταξη ύψους 1050 ευρώ. Προσωπικά με απασχολεί βαθύτατα η καταπολέμηση της παιδικής φτώχειας, από την οποία πλήττονται ή απειλούνται στην Γερμανία 2,7 εκατομμύρια παιδιά και νέοι. Σε μια τόσο ευημερούσα χώρα όπως η Γερμανία δεν επιτρέπεται να ανησυχεί κανένας ότι ίσως δεν θα μπορεί αύριο να πληρώσει το ενοίκιο, το ρεύμα του, ότι δεν θα έχει χρήματα για την υγεία, την νοσηλεία του…
…Το κόμμα σας όμως επικρίνεται ότι τα κοινωνικά του σχέδια δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν. Πως θα τα επιτύχετε όλα αυτά;
Μπορούν να χρηματοδοτηθούν εάν γίνει αναδιανομή του πλούτου από πάνω προς τα κάτω. Ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων στην Γερμανία αυξήθηκε σε 120, ο αριθμός των εκατομμυριούχων σε 1,2 εκατομμύρια. Αυτόν τον χυδαίο πλούτο δεν τον αποδεχόμαστε εμείς. Οταν μεμονωμένα άτομα όπως λ.χ. η μεγαλομέτοχος της αυτοκινητοβιομηχανίας BMW Σουζάνε Κλάτεν κερδίζει μόνο από τα μερίσματα πακέτων μετοχών πάνω από ένα δισεκατομμύριο ευρώ, κάτι δεν πάει καλά. Γι αυτό και βάλουμε κατά των πολύ πλούσιων και των μεγάλων ομίλων εταιρειών. Θέλουμε επί εισοδημάτων πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ να τεθεί φορολογικός συντελεστής 75%. Από αυτόν θα πλήττονταν εξάλλου μόνο περί τους 17.000 πολίτες. Επί πλέον θέλουμε να επιβληθεί ένας φόρος εκατομμυριούχων 5%. Εάν είχαμε στην Γερμανία φόρο κληρονομιάς όπως στις ΗΠΑ, θα είχαμε έσοδα αντί των πέντε πενήντα δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως. Πόροι για κοινωνικές, αλληλέγγυες ή οικολογικές δράσεις μπορούν να εξευρεθούν και από άλλους τρόπους αναδιανομής του πλούτου. Ο αμυντικός προϋπολογισμός αυξήθηκε την τελευταία κοινοβουλευτική περίοδο κατά 17%. Η περαιτέρω αύξησή του είναι ένα λάθος μήνυμα, αλλά το 2018 θα αυξηθεί κατά 1,5 δις. ευρώ. Σκόπιμο θα ήταν επίσης να επενδύσουμε στην ανάπτυξη του σιδηροδρομικού δικτύου, αντί σε νέους αυτοκινητοδρόμους. Οποιος αγοράζει στην Γερμανία πάνες για τα μωρά καταβάλει 19% ΦΠΑ, ενώ για τρούφες ή για άλογα ιππασίας μόνο 7%. Η αναδιανομή λοιπόν είναι ιδιαίτερα πολυεπίπεδη και αφορά τόσο στις δαπάνες όσο και στα έσοδα.
Υπέρ της κοινωνικής δικαιοσύνης τάσσεται και ο κ. Σουλτς, το Σοσιαλδημοκρατικό Kόμμα της Γερμανίας (SPD). Σε τι διαφοροποιείται το κόμμα σας;
Ενα γενικό πρόβλημα κατά την γνώμη μου είναι ότι το SPD δεν είναι διατεθειμένο να προβεί σε μια πραγματική αναδιανομή πλούτου από πάνω προς τα κάτω. Ο φόρος περιουσίας λ.χ. δεν βρήκε θέση στο πρόγραμμα των Σοσιαλδημοκρατών. Ο Μάρτιν Σουλτς, έχει κυρίως ένα πρόβλημα αξιοπιστίας διότι ως πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου επινόησε μαζί με τον Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ όλες τις φορολογικές αθλιότητες στο Λουξεμβούργο και φέρει ουσιαστική ευθύνη. Στον γερμανικό προεκλογικό αγώνα όλα τα κόμματα διαβεβαιώνουν ότι τάσσονται υπέρ της κοινωνικής δικαιοσύνης. Φυσικά, τι άλλο θα έκαναν; Αποφασιστικής σημασίας είναι ποιος θα βγει κερδισμένος από αυτήν και από που θα προέλθουν τα χρήματα. Σε αυτό κάνει η Αριστερά τη διαφορά!
Πώς εξηγείτε αλήθεια την καθίζηση της αρχικής δυναμικής του κ. Σουλτς;
Ο Μάρτιν Σούλτς έθεσε αρχικά την κοινωνική δικαιοσύνη στο επίκεντρο και έτσι συνδέθηκε με τις παλιές, καλές σοσιαλδημοκρατικές παραδόσεις. Στη συνέχεια δεν την συγκεκριμενοποίησε επαρκώς και σε συγκεντρώσεις με διαφορετικό ακροατήριο υποσχέθηκε τα πάντα σε όλους. Σε καμία περίπτωση ο υποψήφιος καγκελάριος του SPD δεν είχε το κουράγιο να αποκλείσει την εκ νέου συμμετοχή σε μια κυβέρνηση υπό τους συντηρητικούς. Σε αυτό προστίθεται και το γεγονός ότι η γερμανική σοσιαλδημοκρατία στα τελευταία 19 χρόνια, από το 1998, τα 15 συμμετείχε στην κυβέρνηση. Υπό έναν σοσιαλδημοκράτη καγκελάριο (σ.σ. ενν. τον Γκέρχαρντ Σρέντερ) ξεκίνησε η μεγαλύτερη κοινωνική κατεδάφιση στη ιστορία της μεταπολεμικής Γερμανίας. Οταν τώρα ο κ. Σουλτς διαμαρτύρεται για την άσχημη κοινωνική κατάσταση της χώρας οφείλει να δώσει πειστικές εξηγήσεις.
H κ. Μέρκελ αποφεύγει το προσφυγικό /μεταναστευτικό θέμα στον προεκλογικό αγώνα. Ο κ. Σούλτς προσπαθεί μάλλον το αντίθετο. Ποια είναι η θέση της γερμανικής Αριστεράς;
Χρειαζόμαστε επειγόντως πρόοδο για την ανθρώπινη μεταχείριση και ενσωμάτωση των ανθρώπων οι οποίοι από φόβο για τη ζωή και την σωματική τους ακεραιότητα ήλθαν σε μας. Στο θέμα αυτό περιλαμβάνεται και το να μην στρέφεται η μια αδύναμη ομάδα της κοινωνίας κατά της άλλης. Οι πρόσφυγες δεν είναι σε καμιά περίπτωση η αιτία των κοινωνικών προβλημάτων τα οποία έχουμε στην Γερμανία ή αλλού στην Ευρώπη. Η γερμανική πολιτική πρέπει να συνεισφέρει περισσότερο στο αγώνα για την καταπολέμηση των αίτιων της φυγής των προσφύγων. Συχνά πρόκειται δυστυχώς για φάρσα. Δεν γίνεται να συνεχίσουμε να εξάγουμε όπλα σε όλον τον κόσμο ή να καταστρέφουμε την γεωργία της Αφρικής εξάγοντας φτηνά είδη διατροφής και μετά να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι οι άνθρωποι φεύγουν από τον πόλεμο, την πείνα και την δυστυχία. Φυσικά και πρέπει η διεθνής κοινότητα να προσφέρει περισσότερα, να κάνει προσφυγική πολιτική με αλληλέγγυο τρόπο. Οποιος κλείνει τα σύνορα της Ευρώπης δεν καταπολεμά τα αίτια αλλά πολεμά τους πρόσφυγες . Καμία κατανόηση δεν έχω εν τούτοις όταν υποδαυλίζονται ξενοφοβικές προκαταλήψεις, όπως κάνει το AfD και δυστυχώς και τμήμα των Χριστιανοδημοκρατών. Το φοβερό σύνθημα του Τραμπ «America First» δεν επιτρέπεται σε καμία περίπτωση να το υιοθετήσουμε.
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις ο συνασπισμός Σοσιαλδημοκρατών (SPD), Αριστεράς (Die Linke) και Πρασίνων (Die Gruenen) απέχει πολύ από το να έχει πιθανότητες να γίνει. Πιστεύετε ότι είναι δυνατή η πολιτική αλλαγή στην Γερμανία ακόμα;
Καταρχάς πιστεύω ότι η πολιτική αλλαγή είναι αναγκαία. Καλώ σε αγώνα για την ενίσχυση της Αριστεράς. Οι πολίτες εκλέγουν κόμματα και τους υποψηφίους τους, δεν εκλέγουν συνασπισμούς. Είμαστε το μοναδικό κόμμα το οποίο χωρίς περιστροφές τάσσεται υπέρ της λήξης της καγκελαρίας Μέρκελ. Ο θόρυβος γύρω από τον Μάρτιν Σουλτς, τον οποίo προαναφέρατε, απέδειξε ότι υπάρχει μια κόπωση με την κ. Μέρκελ, η οποία είναι καγκελάριος εδώ και 12 χρόνια. Προς τα που προσανατολίζονται το SPD και οι Πράσινοι παραμένει ανοικτό. Αφότου καταλάγιασε ο μεγάλος θόρυβος γύρω από τον υποψήφιο καγκελάριο Σουλτς, στην πραγματικότητα κάνει πλέον έναν προεκλογικό αγώνα για την αντικαγκελαρία. Ετσι, η καγκελάριος μπορεί να επαναπαύεται ως «η εγγυήτρια της σταθερότητας». Η ηγεσία των Πρασίνων έχει έναν στόχο, θέλει πάση θυσία να μπει στην κυβέρνηση, ασχέτως του πως και με ποιόν. Ολα αυτά ελαχιστοποιούν τις πιθανότητες ενός κοκκινο-κοκκινο-πράσινου συνασπισμού, την οποία όμως δεν την ξεγράφω.
Εστω ότι υπάρχει το βράδυ των εκλογών μια αριθμητική πλειοψηφία για έναν τέτοιο συνασπισμό. Θα είσασταν διατεθειμένος να προχωρήσετε και υπό ποιές προϋποθέσεις θα συμπράττατε με τους Πράσινους και το SPD;
Η Αριστερά είναι κατά βάση πρόθυμη να αναλάβει κυβερνητική ευθύνη στην Ομοσπονδιακή Γερμανία. Σαφώς και υποστηρίζω μια κυβέρνηση κεντροαριστερή. Στον προεκλογικό αγώνα όμως μπαίνουμε με το πρόγραμμά μας και με τίποτε άλλο. Με την Αριστερά δεν πρόκειται να υπάρξει κατεδάφιση κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, ούτε θα γίνουν εξαγωγές όπλων σε περιοχές όπου εκδηλώνονται κρίσεις, ούτε και στρατιωτικές αποστολές Γερμανών. Οι ψηφοφόροι μας γνωρίζουν ότι είμαστε συνεπείς σε αυτά. Κατά βάση δεν θεωρώ σκόπιμο στην προεκλογική περίοδο να θέτω διαχωριστικές γραμμές ή γραμμές συμβιβασμού. Εάν φτάσουμε στο σημείο να διαπραγματευτούμε θα δούμε ποιές υποχωρήσεις πρέπει να κάνουν οι εταίροι και ποιές εμείς οι ίδιοι.
Ποιους θεωρείτε τους πιο πιθανούς κυβερνητικούς συνδυασμούς κομμάτων μετεκλογικά;
Δεν θα ήθελα να κάνω εικασίες επ΄αυτού. Γεγονός είναι ότι μόνο το κόμμα μου έχει αποκλείσει να ψηφίσει την Ανγκελα Μέρκελ ως καγκελάριο. Με αυτήν στην ηγεσία δεν θα υπάρξει πολιτική αλλαγή στην Γερμανία ανεξαρτήτως του όποιου κυβερνητικού συνασπισμού. Ενα πράγμα είναι σαφές: εάν η Αριστερά κερδίσει ψήφους τα πράγματα θα είναι για οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση της κ. Μέρκελ πιο δύσκολα. Σε αυτήν την περίπτωση δεν θα μπορούσαμε να επιτύχουμε μια κυβερνητική αλλαγή, αλλά τουλάχιστον την αναχαίτιση της επίθεσης κατά των κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.
Πιστεύετε ότι τελικά θα τα καταφέρει το κόμμα «Εναλλακτική για την Γερμανία» (AfD) να μπει άνετα και στην ομοσπονδιακή Βουλή;
Εστω και με μια πτωτική τάση όλες οι δημοσκοπήσεις, όπως και τα αποτελέσματα πολλών εκλογών σε κρατίδια, καταδεικνύουν ότι το AfD θα εκπροσωπείται στην επόμενη Βουλή. Το κόμμα μου θα αγωνισθεί με πάθος εναντίον του και πιστεύω πως δεν είναι εντελώς αστήρικτο ότι μπορεί να εμποδιστεί η είσοδος αυτού του ξενοφοβικού, ρατσιστικού και σωβινιστικού κόμματος στο ομοσπονδιακό κοινοβούλιο. Αυτό το κόμμα υποδαυλίζει φόβους και προσπαθεί με αισχρό τρόπο να τους αξιοποιήσει. Eίναι κατά των πιο αδύναμων στην κοινωνία μας. Στην ουσία επιδιώκει μια νεοφιλελεύθερη στροφή. Το να μην γίνεται λόγος για το κόμμα αυτό, δεν είναι κατ΄εμέ ορθό. Πρέπει να αντιπαρατιθέμεθα μαζί του ανοικτά και δυναμικά.
Πως αξιολογείτε την μέχρι τώρα ευρωπαϊκή πολιτική της γερμανικής κυβέρνησης; Τι θέλει να αλλάξει το κόμμα σας στην Ευρώπη;
Η πολιτική της καγκελαρίου Μέρκελ και του υπουργού Οικονομικών Σόιμπλε θέτει σε κίνδυνο το ιστορικό εγχείρημα μιας ειρηνικής και ενωμένης Ευρώπης, για την οποία η γερμανική Αριστερά πάντα αγωνιζόταν. Η Μέρκελ και ο Σόιμπλε με τις εντολές της τρόικας, την αυστηρή πολιτική λιτότητας και την αποτυχημένη πολιτική στο προσφυγικό που επέβαλαν ώθησαν το ευρωπαϊκό εγχείρημα στο χείλος της καταστροφής. Φέρουν την ευθύνη για το γεγονός ότι ήρθαν στην εξουσία ακροδεξιές κυβερνήσεις και διευκόλυναν το Brexit. H Γερμανία εγκατέλειψε κάθε είδος αλληλεγγύη στην οικονομική και εμπορική πολιτική. Στο προσφυγικό έγινε μια απαράδεκτη συμφωνία με την Τουρκία του Ερντογαν, η Ιταλία και η Ελλάδα αφήνονται στην πραγματικότητα μόνες με τα τεράστια προβλήματα. Στα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης πεθαίνουν καθημερινά άνθρωποι στην προσπάθεια τους να διαφύγουν. Επομένως και στην γερμανική ευρωπαϊκή πολιτική δεν πρόκειται για τίποτα περισσότερο ή λιγότερο παρά για την επιδίωξη της αλλαγής. Η Αριστερά (Die LInke) επιθυμεί μια νέα αρχή στην Ευρωπαϊκή Ενωση με αλλαγή των Ευρωπαϊκών Συνθηκών: αλληλέγγυα, ειρηνική, δημοκρατική, οικολογική. Κοινωνικά δικαιώματα, συλλογικές συμβάσεις και δημοκρατικές δυνατότητες δράσης πρέπει να έχουν προτεραιότητα απέναντι στις ελευθερίες της εσωτερικής αγοράς των επιχειρήσεων. Και κάτι ακόμα: παρά την όποια δικαιολογημένη κριτική στον Πούτιν χρειαζόμαστε μια συνετή σχέση με την Ρωσία. Τάσσομαι υπέρ του να συμμετάσχει η χώρα σε ένα σύστημα συλλογικής ασφάλειας.
Τι γνώμη έχετε για τις προτάσεις Μακρόν σχετικά με την Ευρωζώνη;
Το θέμα του κοινού προϋπολογισμού το οποίο εθίγη από τον πρόεδρο Μακρόν, ο οποίος θα χρηματοδοτείται από ομόλογα των χωρών μελών της ευρωζώνης, τα λεγόμενα ευρωομόλογα, θα μπορούσε να γίνει το σημείο εκκίνησης για να υπερβούμε την αυστηρή πολιτική λιτότητας και να ξεκινήσει μια επιθετική πολιτική επενδύσεων. Οικονομικά ασθενέστερες χώρες χρειάζονται μια στοχευμένη παροχή βοήθειας ώστε να γίνουν ανταγωνιστικές. Γι αυτό η Γερμανία πρέπει να μειώσει τα εμπορικά της πλεονάσματα, κάτι το οποίο ζητά δικαίως ο Μακρόν. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να αποκτήσει περισσότερους ίδιους πόρους ώστε να αποκτήσει ένα ελάχιστο όριο συμμετοχής στην οικονομική πολιτική και την πολιτική της αγοράς εργασίας με τους δημοκρατικά νομιμοποιημένους θεσμούς, είτε πρόκειται για ένα υπουργό Οικονομικών, είτε για μια οικονομική κυβέρνηση, τουλάχιστον στην ευρωζώνη. Eπιπλέον απαιτείται μια πανευρωπαϊκή συντονισμένη φορολόγηση των μεγάλων εισοδημάτων, μια αυστηρή ρύθμιση των αγορών και ένα ευρύ πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων. Συμφωνώ απολύτως με την ελληνίδα υφυπουργό Οικονομικών Κατερίνα Παπανάτσιου , η οποία ζητά την πανευρωπαϊκή εναρμόνιση των φορολογικών συντελεστών και βλέπει σε αυτήν ένα μήνυμα για περισσότερη δικαιοσύνη. Πρόσφατα συνήλθε το μικτό γερμανο-γαλλικό υπουργικό συμβούλιο. Είμαι αγανακτισμένος για το γεγονός ότι στην αρχή μιας νέας φάσης της γαλλογερμανικής συνεργασίας πρόκειται να τεθεί ειδικά το θέμα της ανάπτυξης ενός νέου πολεμικού αεροπλάνου. Τι συμβολισμός! Προτάσεις για την επίλυση της κοινωνικής κρίσης και την σταθεροποίηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης δεν έχουν ακόμα βάλει στο τραπέζι η Μέρκελ και ο Μακρόν. Πέραν τούτου, φοβάμαι ότι οι εργασιακές μεταρρυθμίσεις του Μακρόν κατά το γερμανικό πρότυπο θα συμβαδίζουν με την κοινωνική κατεδάφιση, τις μειώσεις μισθών και συντάξεων κλπ. Αυτό θα ήταν καταστροφή για την Γαλλία και ένα κακό μήνυμα για την Ευρώπη.
Η Ελλάδα βγήκε δοκιμαστικά με επιτυχία στις διεθνείς αγορές με ένα πενταετές ομόλογο. Είναι κατά την γνώση σας αναγκαία η ελάφρυνση χρέους την οποία όμως ο κ. Σόιμπλε απορρίπτει κατηγορηματικά μέχρι τώρα; Θεωρείται ότι το θέμα θα τεθεί επί τάπητος μετά τις γερμανικές εκλογές;
Η εγκωμιαζόμενη από την γερμανική κυβέρνηση «σωτηρία» της Ελλάδας ήταν άνω του 90% χρηματοδότηση των πλούσιων πιστωτών και κέρδη τραπεζών, και γερμανικών. Τα μέτρα λιτότητας είναι δυσβάστακτα και το βάρος επωμίζεται ο ελληνικός λαός. Επειδή χωρίς οικονομική βάση τα χρέη δεν μπορούν να εξοφληθούν η συμφωνία είναι και για την Γερμανία κακή. Ο υπουργός μας των Οικονομικών Σόιμπλε ζητά από την Ελλάδα περαιτέρω «φιλικές προς την ανάπτυξη» μεταρρυθμίσεις, όχι για να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης του ελληνικού λαού αλλά για να φαίνονται οι οικονομικές προγνώσεις πιο ευνοϊκές. Τασσόμαστε υπέρ μιας Ευρωπαϊκής διάσκεψης χρέους και υπέρ του κουρέματος του χρέους της Ελλάδας. Το eurogroup ανέβαλε το θέμα για μέλλον της Ελλάδας για μετά τις γερμανικές εκλογές και έτσι το θέμα θα παραμείνει στην ημερήσια διάταξη. Παρ΄ όλ΄ αυτά εμμένω στην άποψή μου ότι η Ελλάδα χρειάζεται ταχέως σαφήνεια στο θέμα του χρέους. Και κάτι ακόμα συμπληρωματικά: είναι πράγματι απίστευτο το γεγονός ότι η γερμανική κυβέρνηση από τη μια αρνείται να εξοφλήσει το αναγκαστικό δάνειο που πήραν οι ναζί από το ελληνικό κράτος και να καταβάλει τις πολεμικές αποζημιώσεις, ενώ από την άλλη η Γερμανία αποκομίζει ένα κέρδος ύψους 1,34 δις. ευρώ από δάνεια και αγορές ελληνικών ομολόγων.
Τι θα σήμαινε μια ενδεχόμενη συμμετοχή του κόμματός σας στην κυβέρνηση. Θα βάζατε τέλος στην πολιτική της αυστηρής λιτότητας;
Η μέχρι σήμερα γερμανική πολιτική για την Ελλάδα αλαζονική, ταπεινωτική και λησμονά την ιστορία. Είναι αναγκαία η ριζική αλλαγή πολιτικής προς την κατεύθυνση της ισοτιμίας και της αλληλέγγυας (εταιρικής) σχέσης. Δεν πρόκειται μόνο για μεμονωμένα βήματα, αλλά για μια αλλαγή νοοτροπίας στην γερμανική πολιτική για την Ελλάδα και την ευρωπαϊκή πολιτική. Και η Αριστερά της Ευρώπης, της γερμανικής συμπεριλαμβανομένης, θα πρέπει να αναρωτηθεί πως θα μπορέσει να βοηθήσει την Ελλάδα αποτελεσματικότερα από ότι μέχρι τώρα. Η Ευρωπαϊκή Ενωση και τα κράτη μέλη θα πρέπει να σταματήσουν να επιβάλουν συνεχώς αντικοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Ο ελληνικός λαός πρέπει να πάρει ξανά στα ίδια του τα χέρια το πεπρωμένο του. Επαναλαμβάνω: αντί να τίθεται σε ομηρία ο λαός μιας υπερχρεωμένης χώρας πρέπει να υπάρξει μια δεσμευτική απόφαση ελάφρυνσης του χρέους με ρεαλιστικούς όρους ώστε να αναπτυχθεί περαιτέρω οικονομικά.
Πως εκτιμά το κόμμα σας την κατάσταση στην Τουρκία; Τι θα πρέπει να γίνει σε ευρωπαϊκό επίπεδο;
Η Τουρκία εξελίσσεται σε ισλαμική δικτατορία. Ο απολυταρχικός Ερντογαν κάνει ένα αιματοβαμμένο πόλεμο κατά των Κούρδων, πολεμά διαδηλωτές για τα δικαιώματα των γυναικών και άλλα δημοκρατικά δικαιώματα με γκλομπς και εκτοξευτήρες νερού, περιορίζει την ελευθερία του τύπου, συλλαμβάνει δικαστές, πολιτικούς της αντιπολίτευσης. Ο Ερντογάν θα αλλάξει την πολιτική του μόνον εάν αυξηθεί πραγματικά η πίεση από την Ευρώπη. Η ενταξιακή βοήθεια θα πρέπει να διακοπεί και οι διαπραγματεύσεις για την διεύρυνση της Τελωνειακής Ενωσης να παγώσουν. Η στρατιωτική συνεργασία και η συνεργασία με τις μυστικές υπηρεσίες να διακοπεί άμεσα. Η Γερμανία και οι άλλες χώρες μέλη της Ε.Ε. δεν επιτρέπεται να εξάγουν όπλα στην Τουρκία. Ζητώ / Απαιτώ επιπλέον από την γερμανική κυβέρνηση να αποχωρήσουν, όχι να μετατεθούν οι Γερμανοί στρατιώτες από την Τουρκία. Επιπλέον θέλω να τονίσω ότι η Τουρκία είναι για την Ευρώπη και τον κόσμο μια εξαιρετικά σημαντική χώρα, για αυτό είναι αναγκαίο να ενισχύσουμε την κοινωνία των πολιτών και την αντιπολίτευση στην Τουρκία. Φυσικά θέλουμε να συνεργαζόμαστε με τους πολίτες στην Τουρκία και να διατηρούμε καλές σχέσεις μαζί τους.
Τη συνέντευξη πήρε ο Αντώνης Πολυχρονάκης
Πηγή: Left από ΑΠΕ-ΜΠΕ
