Macro

Χρήστος Σίμος: Από τη “Συμφωνία Αλήθειας” στις διαχρονικές παθογένειες

Στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας (20 Ιούλη 2019), που είχε κερδίσει τις εκλογές της 7ης Ιούλη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχείρησε να μην αφήσει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης της ανωτερότητας της κυβέρνησης του σε σχέση με τους προκατόχους του, εξαγγέλοντας πως η σύγκριση δεν τον απασχολεί ούτε στο ελάχιστο: “Δεν θα μετρηθούμε με τους αντιπάλους μας. Αλλά με τα προβλήματα και τις ανάγκες της κοινωνίας”, είπε ο πρωθυπουργός. Και συνέχισε: “Άλλωστε ο ελληνικός λαός αποφάσισε στις εκλογές. Πυξίδα μας παραμένει η «Συμφωνία Αλήθειας», που συνυπογράψαμε με τον λαό. Ό,τι είπαμε, θα το κάνουμε και θα το κάνουμε μαζί με τους πολίτες”. Μάλιστα, ξεκαθάρισε πως το σχέδιο του θα υλοποιηθεί χωρίς καμία χρονοτριβή, αφού αυτό απαιτεί η κοινωνία: “Και θα το κάνουμε πιο γρήγορα. Γιατί το μέλλον δεν μπορεί να περιμένει. Γιατί η κοινωνία δεν θέλει να ακούσει άλλα λόγια. Θέλει να δει αποτελέσματα. Όπλο μας, το καθαρό σχέδιο”.
 
Οι παραπάνω ισχυρισμοί δεν ήταν πρωτάκουστοι. Κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ, ο αρχηγός της ΝΔ κατέφευγε τακτικά σε παρόμοια ρητορικά σχήματα, τα οποία κατέληγαν στο εξής προπαγανδιστικό σχήμα. Οι “άριστοι” δεν είναι δυνατόν να συγκριθούν με τους “κατσαπλιάδες” (ή τους “ερασιτέχνες”) του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτή την άσκηση μετατροπής της πολιτικής σε διαδικασία διαχειριστικής επάρκειας, κατά το αγγλοσαξονικό μότο “προβλήματα προς επίλυση”, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε επιλέξει εκ προοιμίου τον νικητή, καθώς αυτός και το επιτελείο του είναι “άριστοι”.
 
Το πώς είχε καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα δεν μας το είπε και ποτέ, αλλά ίσως πλέον και να μην έχει σημασία. Σημασία έχει πως μετά την τραγωδία στα Τέμπη, η στροφή του Κυριάκου Μητσοτάκη στις συγκρίσεις είναι πια ολοφάνερη: “Ως πρωθυπουργός, οφείλω σε όλους, αλλά πάνω από όλα στους συγγενείς των θυμάτων, μια μεγάλη ΣΥΓΓΝΩΜΗ. Τόσο προσωπική, όσο και στο όνομα όλων όσοι κυβέρνησαν τη χώρα εδώ και χρόνια. Γιατί, πράγματι, στην Ελλάδα του 2023, δεν γίνεται δυο τρένα να κινούνται αντίθετα στην ίδια γραμμή και να μην το έχει αντιληφθεί κανείς”, έγραψε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο πρωθυπουργός (5 Μάρτη 2023). Η συγγνώμη λοιπόν του Κυρ. Μητσοτάκη μπορεί να γράφτηκε με κεφαλαία γράμματα, αλλά το υποκείμενο εκφοράς της δεν ήταν μόνο ο αιτών της. Σε ένα ρεσιτάλ “υπευθυνότητας” αλλά και, ταυτόχρονα, αυθαιρεσίας, ο Κυρ. Μητσοτάκης πήρε στον λαιμό του κι όλους τους προηγούμενους, βάζοντας τους στο κάδρο των ευθυνών, επικαλούμενος και το “όνομα” των προηγούμενων. Η αριστεία και η υπεροχή μπάζουν νερά, πλέον.
 
Στην αμέσως επόμενη πρόταση, ο επικεφαλής των ξεθυμασμένων “άριστων” επιχείρησε να διορθώσει το σφάλμα που είχε κάνει ο ίδιος μόλις πέντε μέρες νωρίτερα, όταν δηλαδή αναζητούσε εξιλαστήριο θύμα στο πρόσωπο του σταθμάρχη: “Δεν μπορούμε, δεν θέλουμε και δεν πρέπει να κρυφτούμε πίσω από το ανθρώπινο σφάλμα”, είπε. Η συνέχεια, ωστόσο, δεν ήταν τόσο μεγαλοπρεπής: “Αν το έργο της Τηλεδιοίκησης είχε ολοκληρωθεί, αυτό το δυστύχημα θα ήταν πρακτικά αδύνατο να είχε συμβεί. Το γεγονός ότι το Ψηφιακό Σύστημα Ελέγχου θα λειτουργεί πλήρως μέσα στους επόμενους μήνες δεν είναι δικαιολογία. Το αντίθετο. Κάνει τον πόνο μου ακόμα μεγαλύτερο που δεν προφτάσαμε να το ολοκληρώσουμε πριν συμβεί το κακό”. Στο συγκεκριμένο σημείο, ο Μητσοτάκης επιχειρεί να διασώσει τον εαυτό του μέσω της ψευδεπίγραφης ειλικρίνειας. Χρησιμοποιεί μια δικαιολογία την οποία ο ίδιος τη βαφτίζει ως μη δικαιολογία. Αυτό που… ξέχασε να πει ωστόσο είναι ότι, από τον Ιούλη του 2019 ως τον Φλεβάρη του 2023, που το κακό συνέβη, έχουν μεσολαβήσει σχεδόν τέσσερα χρόνια. Το “μέλλον”, που ο ίδιος είχε χαρακτηρίσει ως δικαίως ανυπόμονο στις προγραμματικές του δηλώσεις, απ’ ό,τι φαίνεται, απέκτησε με την πάροδο του χρόνου κάποιες ελαστικότητες ως προς την υπομονή του.

Χρήστος Σίμος