Συνέντευξη στην Κάκη Μπαλή
* Στον υπόλοιπο κόσμο έχουμε την αίσθηση ότι τίποτα δεν κινείται στη Γερμανία. Ότι οι άνθρωποι όχι μόνο δεν βλέπουν εναλλακτική λύση στη Μέρκελ, αλλά και δεν τη θέλουν. Είναι σωστό αυτό;
Δυστυχώς δεν υπάρχει στη Γερμανία κλίμα αλλαγής. Οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι υπάρχουν στον κόσμο πολλές νέες κρίσεις -πολιτικές κρίσεις (Τραμπ, Brexit, Τουρκία…), στρατιωτικές κρίσεις (Βόρεια Κορέα, Ουκρανία, Μέση Ανατολή), οικονομικές κρίσεις (nότια Ευρώπη) και συνεχή προσφυγικά κύματα – αλλά δεν αισθάνονται ότι αυτές οι κρίσεις επηρεάζουν την καθημερινή ζωή τους.
Η οικονομία στη Γερμανία πάει καλά, χάρη στα υψηλά φορολογικά έσοδα και τα χαμηλά επιτόκια, η κυβέρνηση έχει αναπάντεχα πλεονάσματα, με τα οποία μπορεί να χρηματοδοτήσει… καλές πράξεις. Έτσι πολλοί Γερμανοί πιστεύουν ότι η Μέρκελ και η κυβέρνησή της κρατούν τις κρίσεις μακριά τους και εξασφαλίζουν την ευημερία τους. Αυτή την πεποίθηση δύσκολα μπορεί να την κλονίσει κανείς, καθώς αφενός δύσκολα μπορούν να συλλάβουν οι άνθρωποι το εύρος των πολλών κρίσεων και συγκρούσεων, αφετέρου συνήθως αποφασίζουν με βάση το ένστικτό τους και τις εξελίξεις της προσωπικής τους κατάστασης.
* Τι περιμένει η Αριστερά από τις εκλογές της 24ης Σεπτεμβρίου; Τι θέλετε να αλλάξετε και πώς προσπαθείτε να πείσετε γι’ αυτό τους ανθρώπους;
Θέλουμε να διευρύνουμε το ποσοστό του 8,6% που πήραμε στις ομοσπονδιακές εκλογές του 2013 και να έχουμε και πάλι το τρίτο καλύτερο αποτέλεσμα μεταξύ των κομμάτων. Έτσι, εάν σχηματιστεί πάλι μετεκλογικά ένας μεγάλος συνασπισμός (σ.σ.: Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών), θα αποτελούμε και πάλι την ισχυρότερη δύναμη στην αντιπολίτευση. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στη Γερμανία που δεν είναι καλά, επειδή είναι άνεργοι, επειδή έχουν κακές θέσεις εργασίας ή επειδή υποφέρουν από φτώχεια.
Υπάρχουν πολύ περισσότεροι άνθρωποι που είναι δυσαρεστημένοι επειδή πρέπει να υποτάσσουν τη ζωή τους σε υπερβολικές απαιτήσεις των εργοδοτών και στους κοινωνικούς περιορισμούς και θέλουν να χειραφετηθούν. Εμείς σ’ αυτούς τους ανθρώπους απευθυνόμαστε, καθώς αγωνιζόμαστε για κοινωνική δικαιοσύνη, για μια ισχυρή κοινότητα αλληλεγγύης και, κυρίως, είμαστε το μόνο κόμμα που σαφώς αγωνίζεται για την ειρήνη και τον αφοπλισμό.
* Όταν ο Μάρτιν Σουλτς πήρε το χρίσμα του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος ως υποψήφιος τον περασμένο χειμώνα, ξεκίνησε μια έντονη συζήτηση για έναν εναλλακτικό κυβερνητικό συνασπισμό των Σοσιαλδημοκρατών με την Αριστερά και τους Πράσινους. Έχει νόημα σήμερα, λίγο πριν από τις εκλογές και με δεδομένες τις δημοσκοπήσεις, αυτή η συζήτηση;
Το SPD έκανε την έκπληξη με τον Μάρτιν Σουλτς, τον έβγαλε ως λαγό από το καπέλο του μάγου. Ο Σουλτς ήρθε ως πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από το εξωτερικό (δηλαδή όχι από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση) και χρησίμευσε ως… οθόνη προβολής για πολλούς ανθρώπους που ήλπιζαν σε ένα άλλο SPD και έβλεπαν στο πρόσωπό του τις προσδοκίες τους να μεγαλώνουν. Στις δημοσκοπήσεις τότε το SPD κέρδισε σχεδόν δέκα μονάδες, και το κόκκινο – κόκκινο – πράσινο (σ.σ.: SPD, Αριστερά, Πράσινοι από τα χρώματα των κομμάτων) φάνηκε να είναι μια ρεαλιστική επιλογή.
Το SPD στη συνέχεια έχασε τις τοπικές βουλευτικές εκλογές που ακολούθησαν και σήμερα είναι τόσο πίσω από τους Χριστιανοδημοκράτες στις δημοσκοπήσεις όσο ήταν και πριν από την υποψηφιότητα Σουλτς. Το κόκκινο – κόκκινο – πράσινο έρχεται τώρα στις δημοσκοπήσεις περίπου στο 40%, οι Χριστιανοδημοκράτες με το FDP σε περίπου 48%. Λοιπόν, δεν φτάνουν τα ποσοστά.
Το SPD θα μπορούσε ίσως να είχε καλύψει αυτό το χάσμα με μια επιθετική προεκλογική εκστρατεία για το κόκκινο – κόκκινο – πράσινο, αλλά ούτε ο Σουλτς, ούτε η υπόλοιπη ηγεσία του SPD υποστήριζαν πειστικά αυτή την εναλλακτική, δεδομένου μάλιστα ότι δεν υπάρχει πλέον και πολλοί πεπεισμένοι αριστεροί εντός του SPD. Επίσης είναι πολλά τα στελέχη των Πρασίνων που θα ήθελαν να κυβερνήσουν με τους Χριστιανοδημοκράτες και έχουν προβλήματα με την Αριστερά.
* Εάν υποθέσουμε ότι οι ψηφοφόροι θα επέτρεπαν αυτή την εναλλακτική, η Αριστερά θα ήταν έτοιμη να συμμετάσχει;
Εάν αθροιστικά υπήρχε πλειοψηφία, η Αριστερά θα διαπραγματευόταν σοβαρά μια τέτοια κυβερνητική συμμαχία. Φυσικά δεν θα συμμετείχαμε με κάθε κόστος σε μια κυβέρνηση. Μία σημαντική προϋπόθεση για εμάς είναι η επανεισαγωγή ενός φόρου περιουσίας, που δεν έχει υπάρξει στη Γερμανία εδώ και 20 χρόνια. Δεν θα συμφωνούσαμε με καμία στρατιωτική επέμβαση του γερμανικού στρατού. Και θα επιμέναμε σε μια αποφασιστική βελτίωση των κοινωνικών παροχών και των συντάξεων.
* Τα παγκόσμια προβλήματα -οι πόλεμοι, η μετανάστευση, οι ανισότητες, οι αλλαγές στην εργασία μέσω της ψηφιοποίησης κ.λπ.- χρειάζονται παγκόσμιες λύσεις. Και ο διεθνισμός ήταν πάντα στο… DNA της Αριστεράς. Τώρα βλέπετε να προσπαθεί να διατυπώσει η Αριστερά τις δικές της προτάσεις για την υπέρβαση των παγκόσμιων κρίσεων; Και βλέπετε να προσπαθεί να στήνει συμμαχίες π.χ. σε ευρωπαϊκό επίπεδο;
Η Αριστερά πάντα συζητούσε και πάντα μάλωνε γι’ αυτά τα ζητήματα. Και επιμένει: Χρειαζόμαστε μια διαφορετική παγκόσμια οικονομική τάξη, μια διαφορετική πολιτική για την ειρήνη, το περιβάλλον και την ανάπτυξη. Για τον σκοπό αυτόν υπάρχουν πολλές πολύ διαφορετικές προσεγγίσεις, οι οποίες πρέπει να αναπτυχθούν περαιτέρω από τα αριστερά κόμματα μαζί με τα κοινωνικά κινήματα, τις μη κυβερνητικές οργανώσεις και άλλους συμμάχους. Ο νεοφιλελευθερισμός ιδεολογικά έχει χάσει εδώ και πολύ καιρό τη… γοητεία του, αλλά εξακολουθεί να είναι πολύ ισχυρός, ενώ το τελευταίο διάστημα προστίθενται όλο και πιο αυταρχικές και εθνικές πολιτικές προσεγγίσεις. Αυτή είναι μεγάλη πρόκληση για μας.
Είμαι υπέρ της διεθνούς συνεργασίας και είμαι της άποψης ότι χρειάζονται επίσης θεσμοί, οι οποίοι πρέπει να αντικαταστήσουν τους νεοφιλελεύθερους θεσμούς. Πιστεύω ότι η Ευρώπη πρέπει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην επίλυση των πολλών ζητημάτων. Αλλά αυτό μπορεί να συμβεί στο άμεσο μέλλον μόνο μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Ε.Ε. βρίσκεται σε μια πολύ βαθιά κρίση -οικονομικά και πολιτικά- αλλά δεν νομίζω ότι θα πρέπει να συνθλίψουμε την Ε.Ε. ελπίζοντας ότι θα αναδυθεί κάτι νέο από τα συντρίμμια, το οποίο θα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μας. Αντ’ αυτού θεωρώ ότι πρέπει να μεταρρυθμίσουμε την Ε.Ε. Είναι πολύ σημαντικό να ανασυγκροτήσουμε τη νομισματική ένωση έτσι ώστε το ευρώ να μην διχάζει αλλά να ενώνει την Ευρώπη. Για τον σκοπό αυτό ανέπτυξα πολύ συγκεκριμένες προτάσεις μαζί με άλλους, τις οποίες θα ήθελα να μοιραστώ και να κουβεντιάσω.
Εν μέρει έχει ήδη ξεκινήσει η ανταλλαγή απόψεων. Οι προτάσεις μας περιλαμβάνουν ένα ευρωπαϊκό επενδυτικό πρόγραμμα αντί της λιτότητας, μια κοινή πολιτική δανεισμού, τη μείωση των οικονομικών ανισορροπιών από πλεονασματικές χώρες όπως η Γερμανία, την ενίσχυση της κοινωνικής διάστασης της Ε.Ε. και τον εκδημοκρατισμό της Ε.Ε. μέσω ενός αναβαθμισμένου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Πηγή: Η Αυγή
