To burnout των μαχητών της πρώτης γραμμής
«Σε αυτή τη συνθήκη το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, που συµµετέχει στις οµάδες αντιµετώπισης των µαζικών απωλειών υγείας, προσφέρει τις υπηρεσίες του κάτω από αντίξοες συνθήκες εργασίας, µεγάλης πίεσης χρόνου, συναισθηµατικής φόρτισης και, συχνά, έλλειψης κατανόησης από τους πολίτες, που πλήττονται από την εκάστοτε καταστροφή», όπως εξηγείται. Στην περίπτωση της χώρας μας η έλλειψη κατανόησης έρχεται και από την κυβέρνηση.
Στις µαζικές καταστροφές, σημειώνεται, «υπάρχει, κατά κανόνα, δυσαναλογία µεταξύ αυτών που χρειάζονται βοήθεια και αυτών που είναι σε θέση να την προσφέρουν. Το στρες των υγειονομικών που συσχετίζεται µε τις δικές τους προσπάθειες ανακουφίσεως των πληγέντων είναι πιθανό να επιδρά αρνητικά στους ίδιους. Το δευτερογενές τραυµατικό στρες, ή κόπωση συµπόνιας, αποτελεί τη φυσική συνέπεια της παροχής φροντίδας σε ανθρώπους που πονάνε, υποφέρουν ή είναι τραυµατισµένοι και αφορά το “κόστος της φροντίδας” για τους επαγγελµατίες υγείας».