Για μία ακόμη φορά, η ακροδεξιά κυβέρνηση Σαλβίνι εκπροσωπεί με τον καλύτερο τρόπο τις πολιτικές εκείνες δυνάμεις που επενδύουν διεθνώς στο ρατσισμό, την ξενοφοβία, την απάθεια απέναντι στη σύγχρονη τραγωδία των ξεριζωμένων, προκειμένου να υπηρετήσουν το δικό τους νεοφιλελεύθερο και φασίζον σχέδιο: αυτό μιάς Ευρώπης ανοιχτής στα κεφάλαια και τα κέρδη για λίγους και κλειστής για τους ανθρώπους και τις ελπίδες των πολλών. Μιας Ευρώπης όπου ο κοινωνικός αυτοματισμός στρέφει καθέναν εναντίον όλων, ξεκινώντας από τον πιο αδύναμο κρίκο - τον ξένο, τον κοινωνικά ευάλωτο , τον πρόσφυγα που διαφεύγει από τύχη τον πνιγμό, για να βρεθεί αντιμέτωπος με συρματοπλέγματα, βία, στέρηση κάθε ανθρώπινου δικαιώματος και εξευτελισμούς κάθε λογής.
Σ ένα τέτοιο εφιαλτικό πεδίο, η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά δεν έχουν θέση - ποινικοποιούνται και τιμωρούνται παραδειγματικά, μέχρι την επιθυμητή τελική εξαφάνιση τους . Η αίσθηση του δικαίου και η προάσπιση της ανθρώπινης ζωής μεταφράζεται σε αντίσταση κατά της αρχής. Οι παραβάτες συλλαμβάνονται, ώστε το μήνυμα να γίνει σαφές σε όλους.
Η νεαρή καπετάνισσα Καρόλα Ράκετε δεν είναι το πρώτο θύμα αυτής της τακτικής. Είναι ένα ακόμα. Το πλοίο της, το Sea Watch 3 δεν είναι το πρώτο πλοίο που θεωρείται ανεπιθύμητο, επειδή αντί για όπλα, λαθραία εμπορεύματα, ναρκωτικά ή σύγχρονους σκλάβους, μετέφερε 42, θαλασσοδαρμένους στα νερά της Μεσογείου ανθρώπους, που ψάχνουν μιά ευκαιρία ζωής.
Όμως για όλους και όλες εμάς, που οι έννοιες της αλληλεγγύης, της αδελφοσύνης, του νοιαξίματος, της κατανόησης, της αξιοπρέπειας, του δικαιώματος στη ζωή και το αύριο σημαίνουν κάτι, για όλους εμάς, η Καρόλα Ράκετε πρέπει και μπορεί να είναι το τελευταίο θύμα όσων βάλθηκαν να ξυπνήσουν και να δώσουν νέα πνοή στις πιο εφιαλτικές σελίδες της ευρωπαϊκής - και όχι μόνο -σύγχρονης ιστορίας . Η Καρόλα Ράκετε, το πλοίο της και οι 42 επιβάτες της που βρέθηκαν με ασφάλεια απ το πουθενά στο λιμάνι της Λαμπεντούζα.
Αρνούμαστε να υποταχθούμε στο φαιό μέλλον που οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ απεργάζονται .
Αρνούμαστε να αδιαφορήσουμε, να ανεχτούμε, να συναινέσουμε σιωπηρά.
Αρνούμαστε να κοιτάξουμε αλλού, να σιωπήσουμε.
Αρνούμαστε να φοβηθούμε.
Η απάντηση μας, ας είναι ηχηρή, ουσιαστική, συλλογική και ξεκάθαρη.
Ας δοθεί απ όλους μας και παντού,
ας ακουστεί και στο δρόμο.
Επειδή κάθε άνθρωπος που βρίσκεται χαμένος και μόνος, είναι μια μεγάλη ήττα για μας, κι εμείς θέλουμε να νικήσουμε!
