Πάνος Λάμπρου: Όλοι είμαστε μια αλυσίδα, κανείς δεν μπορεί μόνος του
Όταν έχεις απέναντί σου τον Σαλβίνι και τον Όρμπαν, τον Βέμπερ και τον Μητσοτάκη, την άνοδο της άκρας δεξιάς, ακόμα και των ναζιστικών συμμοριών, χρειάζεται επαγρύπνηση, ενότητα μέσα από τις διαφορές, όλων αυτών των δυνάμεων από την αριστερά της αριστεράς έως τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής οικολογίας και της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας. Έχουμε διαφορές μεταξύ μας; Ασφαλώς. Αλλά αυτό δεν πρέπει να μας εμποδίσει να βρεθούμε και να συνεργαστούμε ενάντια στις πολιτικές της λιτότητας, στις πολιτικές που διευρύνουν τις ανισότητες και τις διακρίσεις.
Όταν η ξενοφοβία και ο ρατσισμός σηκώνουν κεφάλι και ενίοτε γίνονται επίσημη κρατική πολιτική, όπως στην γειτονική μας Ιταλία ή την Ουγγαρία, δεν μπορεί εσύ να αναζητάς την καθαρότητά σου. Αναζητάς συμμαχίες, συνθέσεις, χωρίς βεβαίως να χάνεις την ταυτότητά σου, τη φυσιογνωμίας σου. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μεγάλο κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, με λάθη και αδυναμίες, αλλά και με εμβληματικές κινήσεις που μας κάνουν υπερήφανους και υπερήφανες. Αυτό δεν αλλάζει. Ούτε έχουμε σκοπό να διαχυθούμε σε ένα ασαφές και θολό μέτωπο. Ο ΣΥΡΙΖΑ ανήκει στο κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και εκεί θα παραμείνει.
Ξέρουμε ότι σε πολλές χώρες της Ευρώπης, οι άνθρωποι του μόχθου, κοιτούν εμάς του ΣΥΡΙΖΑ με ελπίδα. Αλλά και εμείς εδώ στην Ελλάδα παρακολουθούμε με ενδιαφέρον, με ελπίδα, με προσδοκία την αριστερά στην Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Γερμανία. Και κοιτάμε, επίσης με ελπίδα, τα κίτρινα γιλέκα στην Γαλλία, τα κόκκινα μολύβια, τις μωβ φεμινιστικές απεργίες, τις πράσινες κινητοποιήσεις για την κλιματική αλλαγή.
Τον αγώνα των τούρκων και κούρδων αγωνιστών, τις σφεντόνες του παλαιστινιακού λαού, τους χιλιάδες διαδηλωτές στις ΗΠΑ ενάντια στην πολιτική Τραμπ, το κίνημα στην Βραζιλία… Ξέρουμε ότι το σπίτι μας είναι η Ευρώπη και η γειτονιά μας ο πλανήτης Γη. Όλοι είμαστε μια αλυσίδα, κανείς δεν μπορεί μόνος του. Δεν υπάρχουν «εθνικές» λύσεις. Άλλωστε η αριστερά ή θα είναι διεθνιστική ή δεν υπάρχει ως τέτοια.