Joseph Stiglitz: Προς τα πού πάει η Αμερική;
Δεν πρέπει να κοιμηθούμε ήσυχα μέχρι να αντιμετωπιστούν τα υποκείμενα προβλήματα. Πολλά περιλαμβάνουν μεγάλες προκλήσεις. Πρέπει να συνδυάσουμε την ελευθερία της έκφρασης με την υπευθυνότητα για την τεράστια βλάβη που προκάλεσαν τα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης», από υποκίνηση βίας και την προώθηση του φυλετικού και θρησκευτικού μίσους έως την πολιτική χειραγώγηση.
Οι ΗΠΑ και άλλες χώρες έχουν επιβάλει εδώ και καιρό περιορισμούς σε μορφές έκφρασης που θα προκαλούσαν ευρύτερες κοινωνικές ανησυχίες: δεν μπορεί κανείς να φωνάξει “φωτιά” σε ένα γεμάτο θέατρο, να εμπλακεί σε παιδική πορνογραφία ή να συκοφαντεί. Είναι αλήθεια ότι ορισμένα αυταρχικά καθεστώτα κάνουν κατάχρηση αυτών των περιορισμών και θέτουν σε κίνδυνο τις βασικές ελευθερίες, αλλά τα αυταρχικά καθεστώτα θα βρίσκουν πάντοτε δικαιολογίες για να κάνουν ό, τι θέλουν, ανεξάρτητα από το τι κάνουν οι δημοκρατικές κυβερνήσεις.
Εμείς οι Αμερικανοί πρέπει να μεταρρυθμίσουμε το πολιτικό μας σύστημα, για να διασφαλίσουμε τόσο το βασικό δικαίωμα ψήφου όσο και τη δημοκρατική εκπροσώπηση. Χρειαζόμαστε νέο νόμο για τα δικαιώματα ψήφου. Ο παλιός, που υιοθετήθηκε το 1965, στόχευε τον νότο, όπου ο αποκλεισμός των αφροαμερικανών από την πολιτική διαδικασία είχε επιτρέψει στις λευκές ελίτ να παραμείνουν στην εξουσία μετά τον εμφύλιο πόλεμο. Αλλά πλέον οι αντιδημοκρατικές πρακτικές υπάρχουν σε ολόκληρη τη χώρα.
Πρέπει επίσης να μειώσουμε την επιρροή του χρήματος στην πολιτική μας: κανένα σύστημα ελέγχου δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικό σε μια κοινωνία με τόση ανισότητα όπως οι ΗΠΑ. Και οποιοδήποτε σύστημα βασίζεται σε «ένα δολάριο, μία ψήφος» αντί για «ένα άτομο, μία ψήφος» θα είναι ευάλωτο σε λαϊκιστική δημαγωγία. Σε τελική ανάλυση, πώς μπορεί ένα τέτοιο σύστημα να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της χώρας στο σύνολό της;
Τέλος, πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις πολλαπλές διαστάσεις της ανισότητας. Η εντυπωσιακή διαφορά μεταξύ της μεταχείρισης των λευκών διαδηλωτών που εισέβαλαν στο Καπιτώλιο και των ειρηνικών διαδηλωτών του Black Lives Matter φέτος το καλοκαίρι έδειξαν για άλλη μια φορά σε όλο τον κόσμο το μέγεθος της φυλετικής αδικίας της Αμερικής.
