Πάνος Σκουρλέτης

Στην πιεστική ανάγκη της κοινωνίας για ανάσχεση της ακρίβειας στην ενέργεια, η οποία συμπαρασύρει μια σειρά από κρίσιμους τομείς της οικονομίας σε επώδυνες ανατιμήσεις, η κυβέρνηση απαντά με την άθλια μεθόδευση της περαιτέρω ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, μέσω της απώλειας ελέγχου του 51% του μετοχικού κεφαλαίου της. Ίσως γι’ αυτό ο κ. Μητσοτάκης παρέλειψε να το ανακοινώσει από τη ΔΕΘ. Ωστόσο, η αποποίηση του ελέγχου της ΔΕΗ από το Δημόσιο υπερβαίνει τη συγκυρία. Πρόκειται για την απώλεια ενός αναντικατάστατου εργαλείου προσανατολισμού και υλοποίησης της ενεργειακής στρατηγικής της χώρας, ενός παράγοντα ισορροπίας της ενεργειακής αγοράς. Στο μέλλον, όποιο κι αν είναι το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της ενεργειακής αγοράς, η δυνατότητα άμεσου ελέγχου και καθορισμού των εξελίξεων από την Πολιτεία θα είναι πολύ πιο περιορισμένη από σήμερα. Πρόσκαιρα έσοδα περιορισμένης και αμφίβολης επίδρασης και μόνιμες ζημιές για τη χώρα, τα νοικοκυριά και την παραγωγική διαδικασία, θα είναι το αποτέλεσμα αυτής της επιλογής. Με τα φαινόμενα της κλιματικής κρίσης να οξύνονται και το ζήτημα των ανισοτήτων -που περιλαμβάνει και την αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας- να αναδεικνύεται σε πρωτεύον στις ανεπτυγμένες χώρες, η ελληνική κυβέρνηση αναζητεί λύσεις στο χρηματιστήριο και στους ιδιώτες επενδυτές. Αυτό είναι το διαρκές, ιστορικό, πολιτικό έγκλημα της ΝΔ. Είναι η συνέχεια μιας πολιτικής που σχεδιάστηκε και αποφασίστηκε χρόνια πριν, για να πάρει, τελικά, μορφή αυτή την περίοδο. Αρχικά, μέσα από τις πρόσφατες ιδιωτικοποιήσεις ενεργειακών Δικτύων – φυσικών μονοπωλίων, όπως της ΔΕΠΑ Υποδομών στον τομέα του φυσικού αερίου και του ΔΕΔΔΗΕ στη διανομή ηλεκτρικής ενέργειας και τώρα με τη ΔΕΗ, με αποτέλεσμα να χαθούν «σε μια στιγμή» ανεκτίμητοι βραχίονες παρέμβασης του κράτους στον ενεργειακό τομέα, αλλά και ανυπολόγιστες μελλοντικές υπεραξίες υπέρ του Δημοσίου. Είναι μια πολιτική που αγνοεί ότι η ενέργεια είναι πρωτίστως ένα κοινωνικό αγαθό και όχι χρηματιστηριακό πλεονέκτημα για τους ιδιώτες. Είναι μια δογματική πολιτική, η οποία κινείται στις ράγες της ξεπερασμένης στρατηγικής των ιδιωτικοποιήσεων, που μετρά διαχρονικές απώλειες για το Δημόσιο, σε όλους τους τομείς. Το μέγεθος της καταστροφής που παράγει αυτή η κυβέρνηση, είναι πλέον ολοφάνερο και για τον πιο δύσπιστο.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εκχώρησης των ενεργειακών μας «όπλων», εκδηλώνεται το κύμα ακρίβειας, που στον πυρήνα του βρίσκεται η ενέργεια. Ο κίνδυνος της ενεργειακής φτώχειας είναι πολύ μεγάλος. Τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, μέσω ενίσχυσης των ενεργειακών παρόχων, δεν αρκούν για να αντιστρέψουν μια ζημιά που ήδη έχει εκδηλωθεί σε πολλές περιπτώσεις. Είναι αναποτελεσματικά και κυρίως διαιωνίζουν και νομιμοποιούν ένα καθεστώς μη παρέμβασης από το κράτος στα δομικά στοιχεία της ενεργειακής ακρίβειας. Έτσι, όλες οι χώρες επηρεάζονται από την αύξηση των τιμών του φυσικού αερίου και των δικαιωμάτων εκπομπής ρύπων, αλλά η Ελλάδα έχει τα μεγαλύτερα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος. Η κυβέρνηση δεν μπαίνει καν στη διαδικασία ελέγχου των παραγωγών ηλεκτρικής ενέργειας, για να εξετάσει το ενδεχόμενο επιβολής πλαφόν στην χονδρική τιμή, παρ’ όλο που η νομοθεσία παρέχει τα απαραίτητα εργαλεία. Πολύ περισσότερο, δεν εξετάζει σοβαρά και άμεσα τις δυνατότητες μείωσης των ειδικών φόρων κατανάλωσης στα καύσιμα και στα ενεργειακά προϊόντα. Ειδικά για το ηλεκτρικό ρεύμα, που ο φόρος είναι ποσοστιαίος, δεν επιτρέπεται να έχει κανέναν ενδοιασμό. Όσο για την αλυσιδωτή επίδραση των ενεργειακών τιμών στις ανατιμήσεις βασικών προϊόντων, η μείωση του ΦΠΑ θα αποτελούσε μια πραγματικά αποτελεσματική, χειροπιαστή παρέμβαση προς όφελος των νοικοκυριών. Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση δεν θέλει να ελέγξει την ιδιωτική πρωτοβουλία, ακόμη και σε τομείς που έχει το δικαίωμα να το κάνει. Απαντιέται έτσι και το επιχείρημα, ότι αρκεί ένα ισχυρό νομοθετικό πλαίσιο για να χαράσσεις πολιτική. Η κυβέρνηση δεν θέλει να τους ελέγξει, δεν μειώνει τους φόρους κατανάλωσης, δεν κρατά στο δημόσιο τα ενεργειακά Δίκτυα. Αυτή η κυβέρνηση ήρθε για να τα δώσει όλα.

Λίγες ημέρες πριν από την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, ο δήμαρχος Χαλανδρίου, Σίμος Ρούσσος, ανέλαβε την ευθύνη να βελτιώσει τους υγειονομικούς όρους λειτουργίας στα σχολεία του δήμου του, παρά τη σημαντική επιβάρυνση για τον δημοτικό προϋπολογισμό. Αντιθέτως, η κυβέρνηση αρνείται να χρησιμοποιήσει τα οικονομικά και άλλα μέσα που διαθέτει προς αυτή την κατεύθυνση, παρ’ ότι οι προειδοποιήσεις των ειδικών προδιαγράφουν μια ακόμη πιο δύσκολη κατάσταση τους επόμενους μήνες, λόγω της αποτυχίας να καλυφθεί το αναγκαίο ποσοστό εμβολιασμού του πληθυσμού, σε συνδυασμό με την μετάλλαξη «Δ». Στο Χαλάνδρι, ο δήμος αύξησε κατά 50% τον αριθμό των σχολικών καθαριστριών σε σχέση με πέρυσι, επιβαρυνόμενος με 200.000 ευρώ, προκειμένου να εξασφαλιστεί επαρκέστερος καθαρισμός στις σχολικές αίθουσες για την καλύτερη προστασία των παιδιών και των διδασκόντων. Ταυτόχρονα, λαμβάνει μια σειρά μέτρων για την έγκαιρη προετοιμασία των σχολείων και την επάρκεια σε μέσα ατομικής προστασίας. Οι εκκλήσεις για μικρότερο αριθμό μαθητών ανά τάξη, ειδικά στα πυκνοκατοικημένα αστικά κέντρα, για πρόσληψη επιπρόσθετου διδακτικού προσωπικού, για επιπλέον μέτρα προστασίας ανά τάξη, δεν εισακούστηκαν από την κυβέρνηση. Τα σχολεία ανοίγουν χωρίς να έχει ληφθεί κανένα επιπλέον μέτρο, εκτός των self-tests για τους μαθητές που δεν έχουν εμβολιαστεί. Ακόμη χειρότερα, προβλέπεται το κλείσιμο των τμημάτων να γίνεται μόνο όταν νοσήσουν το 50% συν 1 των παιδιών της τάξης. Και οι ελλείψεις δεν σταματούν εδώ, καθώς είναι έκδηλη η ανάγκη για αύξηση του προσωπικού καθαριότητας στα σχολεία, όπως δείχνει και το παράδειγμα του δήμου Χαλανδρίου, με χρηματοδότηση των δήμων για την κάλυψη της πρόσθετης δαπάνης. Ακόμη κι αυτή τη στιγμή, λίγο πριν ανοίξουν τα σχολεία, δεν είναι αργά. Το Υπουργείο Παιδείας, σε συνεργασία με κάθε φορέα του δημοσίου να διερευνήσει τη διαθεσιμότητα χώρων και να εξασφαλίσει το διδακτικό προσωπικό, για να αραιώσει τον αριθμό των μαθητών ανά τμήμα. Να ενισχύσει τα υγειονομικά πρωτόκολλα για τα σχολεία, καθώς θα λειτουργήσουν μέσα σε ένα περιβάλλον ακόμη χειρότερο από πέρυσι, λόγω των μεταλλάξεων που έχουν εμφανιστεί στο μεταξύ. Να στηρίξει δασκάλους, καθηγητές και μαθητές. Να εξετάσει τα αιτήματα των δήμων, όπως αυτό του δήμου Χαλανδρίου, για τη λειτουργία των σχολείων και να εξασφαλίσει την έκτακτη οικονομική ενίσχυσή τους, έτσι ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν στο έργο τους. Η κυβέρνηση έχει σημαντικές ευθύνες και οφείλει να τις αναλάβει πλήρως.

Η σύλληψη είναι απλή, αλλά και τζογαδόρικη ταυτόχρονα. Πιάνουμε, λοιπόν, τις εισφορές των εργαζομένων που αφορούν την επικουρική ασφάλιση και αντί να «σχολάζουν» κάπου, αντί να καλύπτουν τις σημερινές και τις μελλοντικές γενιές, αντί να επιτελούν τον ρόλο τους που ακριβώς είναι η δημιουργία μιας αίσθησης ασφάλειας για τα συντάξιμα χρόνια, την περίοδο της σύνταξης, λέτε: «Δεν τα ρίχνουμε στην χρηματοπιστωτική αγορά; Και μέσα από αυτή την μόχλευση, θα υπάρξει ανάπτυξη, θα υπάρξουν φόροι και, βρε αδερφέ, θα το καλύψουμε». Κι έρχεται η πραγματικότητα, ότι από το 1970 μέχρι το 2007 κατέρρευσαν εκατόν είκοσι τέσσερις επιχειρήσεις στο χρηματοπιστωτικό τομέα! Ποια βεβαιότητα, λοιπόν, μπορείτε να έχετε; Μας λέτε: «Μα καλά, κοιτάξτε να δείτε, θα τα πάρουν οι άνθρωποι και μάλιστα θα λάβουμε υπόψη μας και τον πληθωρισμό και τον τιμάριθμο. Θα το καλύψει αυτό το Δημόσιο». Δηλαδή 70 δισεκατομμύρια κόστος μετάβασης και στήριξης του καινούργιου συστήματος; Το λέτε σε μια χώρα που -και το πιστώνεται αυτό κυρίως η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ- κατόρθωσε να σπάσει το φαύλο κύκλο των μνημονίων; Σε μια χώρα που ταλαιπωρήθηκε από βαθιά κρίση δημόσιου χρέους; Και μας λέτε ότι ένα άλλο μνημόνιο μπορεί να προκύψει, διότι είστε τόσο δογματικά προσηλωμένοι σε μια αντίληψη, που θεωρείτε ότι θα δοθούν απαντήσεις σε όλα αυτά τα ζητήματα που έχουν να κάνουν είτε με το ασφαλιστικό σύστημα είτε με την ανάπτυξη, μέσα από τον χρηματοπιστωτικό τομέα και μόνο; Μπορείτε να αντιμετωπίσετε το δημογραφικό ζήτημα με το να παίζετε μπαρμπούτι με τις εισφορές των εργαζομένων; Χαμογελάτε, ενώ δεν είναι για να χαμογελάτε. Είναι για να σκέφτεστε περισσότερο, πώς έχουν τα πράγματα. Διότι το δημογραφικό ζήτημα -και το γνωρίζετε πάρα πολύ καλά- προϋποθέτει άλλου είδους πολιτικές. Το δημογραφικό που δεν υπάρχει μόνο στην Ελλάδα, υπάρχει σε όλη την Ευρώπη. Θέλει καλύτερες συνθήκες εργασίας, θέλει νέες θέσεις εργασίας, θέλει να είναι ελκτικές, θέλει άλλη σχέση με το μεταναστευτικό ζήτημα και όχι να βάζετε υπουργό Υγείας τον κ. Πλεύρη, ο οποίος έχει δηλώσει σε όλους τους τόνους ότι οι μετανάστες δεν πρέπει να τυγχάνουν οποιασδήποτε ιατρικής περίθαλψης. (...) Γιατί να πιστέψουμε τώρα εσάς, κ. Χατζηδάκη, που μας λέτε ότι οι νέοι «θα τρώνε με χρυσά κουτάλια» μετά από χρόνια και να μην πιστέψουμε τον κ. Βρούτση, τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο -δεν τον βλέπω εδώ στην αίθουσα, αν και έχει διατελέσει- ο οποίος είπε ότι μέχρι το 2070, τον έχουν διαβεβαιώσει όλοι και ορκίζονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι το ασφαλιστικό σύστημα επικουρικής ασφάλισης ήταν βιώσιμο; Τελικά ποτέ λέτε αλήθεια; Γιατί λοιπόν είναι πειστικό αυτό; Μας κοροϊδεύετε; Πρέπει να αποφασίσετε.  Ή  εσείς κάνετε λάθος -ή λέτε ψέματα- ή ο κ. Βρούτσης πριν από λίγους μήνες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, στη νέα εποχή μετά την πανδημία, πρέπει να διατηρήσει όλα εκείνα τα δυναμικά στοιχεία της πολιτικής του, που τον κατέστησαν μια δύναμη ανατροπής του παλιού δικομματισμού που μας χρεωκόπησε. Δεν μπορεί να υπάρξει μια νικηφόρα προοπτική δίνοντας την εντύπωση πως θα γίνουμε μέρος ενός νέου συναινετικού δικομματισμού. Κατά συνέπεια, χρειάζεται μια πιο δυναμική και τεκμηριωμένη πολιτική παρουσία. Η νέα προγραμματική μας πρόταση πρέπει να απαντά στις προκλήσεις που θέτει η πολλαπλή κρίση, που χαρακτηρίζει την εποχή μας. Η μείωση των ανισοτήτων, η απάντηση στην κλιματική κρίση, η υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών με πρώτο αυτό της υγείας, η ψηφιακή δημοκρατία ως απάντηση στον ψηφιακό καπιταλισμό, δεν αρκεί να αποτελούν ένα πεδίο γενικής αναφοράς, αλλά να μπολιάζουν το σύνολο των προγραμματικών μας θέσεων και να καθορίζουν την καθημερινή μας δράση μέσα στην ίδια την κοινωνία. Αυτός κατά  τη γνώμη μου είναι ο δρόμος που θα καθιερώσει τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ως βασικό κορμό του ευρύτερου αριστερού και δημοκρατικού χώρου, μετατρέποντάς τον σε ένα πλειοψηφικό μπλοκ.

Αλήθεια, υπάρχει κάποια εκτίμηση πόσο θα αυξηθεί η εγχώρια προστιθέμενη αξία μετά την εφαρμογή του εν λόγω σχεδίου; Πόσο θα αυξηθούν οι εξαγωγές μας; Ή μας αρκεί ο πενιχρός στόχος των 180.000 νέων θέσεων εργασίας για την επόμενη εξαετία; Τίποτα όμως δεν τυχαίο, η ΝΔ κατέθεσε μια τέτοια πρόταση γιατί είναι προσηλωμένη σε πεπαλαιωμένες και αποτυχημένες εν πολλοίς προτάσεις των προηγούμενων δεκαετιών. Ενδεικτικά αναφέρω: Αντί να επιταχύνει την ολοκλήρωση του κτηματολογίου και των δασικών χαρτών, το παγώνει. Αλήθεια πόσο φιλοεπενδυτικό είναι ένας επενδυτής να μην ξέρει τι και που επιτρέπεται σε μια χώρα; Εξακολουθεί να θέλει να υλοποιήσει το παλιό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων σε στρατηγικούς τομείς, όπως τα Δίκτυα ενέργειας, που συνιστούν φυσικά μονοπώλια, για να βρεθούν απλά στα χέρια κάποιων ιδιωτών. Θέτει ως προαπαιτούμενο για την εκταμίευση πόρων του Ταμείου τις προ εικοσαετίας προτάσεις Πισσαρίδη, που οδηγούν σε μια ολοκληρωτική υποβάθμιση της εργασίας, με μόνο στόχο την ατελέσφορη πρόταση μείωσης του εργασιακού κόστους και απόλυτης ελαστικοποίησης των συνθηκών εργασίας, ως δήθεν αναπτυξιακής προϋπόθεσης και μείωσης της ανεργίας. Αλήθεια, που επιβεβαιώθηκε κάτι τέτοιο; Την ίδια στιγμή, το παράδειγμα του χειρισμού της Τράπεζας Πειραιώς συνιστά άλλη μια περίπτωση αναδιανομής πλούτου σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Στην ίδια κατεύθυνση εγγράφεται η πώληση της Εθνικής Ασφαλιστικής. Ενώ η νέα σύμβαση του ελληνικού δημοσίου με την Eldorado Gold στην Χαλκιδική, πέρα από αντιπεριβαλλοντική είναι μνημείο αποικιοκρατικής σχέσης, απαλλάσσοντας την εν λόγω εταιρεία από οποιαδήποτε προηγούμενη συμβατική της υποχρέωση. Ούτε λόγος βέβαια να γίνεται για εργαλεία χρηματοδότησης των μικρομεσαίων και των νέων επιχειρήσεων. Την ίδια στιγμή η υπόθεση της επιβεβλημένης πράσινης ανάπτυξης κινδυνεύει να μη διαχυθεί στην κοινωνία. (...) Στον αντίποδα αυτής της παρωχημένης και στενόμυαλης νεοφιλελεύθερης πολιτικής απαιτείται ένα σχέδιο που θα απαντά στα προβλήματα, τα οποία ανέδειξε η πολλαπλή κρίση που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος κόσμος. Η επένδυση σε ένα ισχυρό δημόσιο σύστημα υγείας είναι υπόθεση υψηλής προτεραιότητας. Η μετάβαση στην εποχή της απανθρακοποίησης οφείλει να γίνει με όρους ενεργειακής Δημοκρατίας και όχι ενεργειακής φτώχειας. Οι νέες τεχνολογίες πρέπει να γίνουν κτήμα όσο δυνατόν περισσότερων και όχι αφορμή νέων ανισοτήτων και περιορισμού των δικαιωμάτων και της δημοκρατίας. Η απάντηση στη διεύρυνση των ανισοτήτων περνάει μέσα από την αναβάθμιση της εργασίας, την άμεση αύξηση του κατώτατου μισθού και την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων.

Μόνο αγωνία επιφυλάσσουν για τους εργαζόμενους τα όσα είπε σήμερα, σε τηλεοπτική του συνέντευξη ο κ. Χατζηδάκης, ως προς τα νομοθετικά σχέδια της κυβέρνησης στον τομέα της εργασίας, ενώ οι διαβεβαιώσεις για την ταχύτατη απονομή των εκκρεμών συντάξεων έγιναν λόγια συμπάθειας. Φέρνουν ρυθμίσεις για μια υποτιθέμενη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας», με κύριο στόχο τους την κατάργηση του οκταώρου. Διότι ο ΣΕΒ αξιώνει και το «σχέδιο Πισσαρίδη» ορίζει, να μη πληρώνονται υπερωρίες. Θα φέρουν, είπε ο αρμόδιος υπουργός, ρυθμίσεις για την τηλεργασία. Ποιοι; Αυτοί που στην Ευρωβουλή πρόσφατα ψήφισαν να «παγώσει» για τρία ολόκληρα χρόνια η συζήτηση για το «δικαίωμα στην αποσύνδεση» χωρίς επιπτώσεις, μετά το πέρας του ωραρίου για τους εργαζόμενους με τηλεργασία; Φέρνουν ρυθμίσεις για τον δήθεν εκσυγχρονισμό του εργατικού δικαίου αυτοί που πριν την πανδημία έπληξαν για μία ακόμη φορά τις κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας;Αυτοί πουεκμεταλλεύτηκαν την πανδημία για να απορρυθμίσουν περισσότερο τις εργασιακές σχέσεις και τις αμοιβές, αυτοί που υποβάθμισαν το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας; Η κυβέρνηση έχει δώσει τραγικά «δείγματα γραφής» της εργατικής πολιτικής της πριν και κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Γι’ αυτό την ψήφισαν, για να πλήξει το οκτάωρο; Για να καταργήσει την πληρωμή υπερωρίας, για να μας πάει αιώνες πίσω; Ποιος είπε ότι μπορεί, εν μέσω πανδημίας και απαγόρευσης των διαδηλώσεων, να νομοθετεί για θεμελιώδη ζητήματα, όπως οι εργασιακές σχέσεις; Αυτή η πολιτική, που πλήττει βάναυσα τον κόσμο της εργασίας, ευνοεί τις μεγάλες επιχειρήσεις και δημιουργεί νέα προβλήματα και ανισότητες για τις μικρές, δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή σε καμία περίπτωση.​

Θα χαρακτήριζα την πολιτική σας, από την πρώτη μέρα που αναλάβατε, με βάση το γνωστό ρητό που λέει ότι «ο δολοφόνος γυρνάει πάντοτε στον τόπο του εγκλήματος». Ξαναγυρίσατε, με όχημα το σχέδιο Πισσαρίδη, σε αυτά τα οποία είχατε αρχίσει να υλοποιείτε τα πρώτα μνημονιακά χρόνια. Τα «καύσιμα» του οχήματος τα έβαλε το ΔΝΤ, είναι ακριβώς όλη η χορηγία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, αυτές οι προτάσεις,οι πεπαλαιωμένες προτάσεις, δοκιμασμένες προτάσεις που συρρίκνωσαν το κοινωνικό κράτος στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, που διεύρυναν τις ανισότητες και που τις εμφανίζετε εδώ ως νέες προτάσεις.

Όλα αυτά τα κάνετε επειδή έχετε συνταχθεί με αυτούς που βλέπουν την παιδεία και την υγεία ως εμπορεύσιμα αγαθά. Δεν υπάρχει για εσάς η έννοια του Δημόσιου Αγαθού. Το δείξατε στα κρίσιμα ζητήματα της υγείας, με αφορμή την πρόταση για την πρόσβαση στις πατέντες και για την αντιμετώπιση του εμβολίου ως ενός Δημόσιου Αγαθού. Αρνείστε ακόμα και τώρα να υιοθετήσετε αυτό που στην Ευρώπη κερδίζει συνεχώς υποστηρικτές. Θυμόσαστε πως ο ίδιος ο πρωθυπουργός χλεύαζε εδώ αυτή την πρόταση. Πιστεύετε στην λογική που έχει ακουστεί από τα χείλη του ίδιου του πρωθυπουργού, ότι ο γιος του ψυκτικού πρέπει να παραμείνει ψυκτικός. Σας ενοχλεί η δυνατότητα που δίνει η εκπαίδευση, έτσι ώστε να υπάρχει μια κοινωνική κινητικότητα, ανέλιξη. Δεν αντιμετωπίζετε την εκπαίδευση ως αυταξία, η οποία λειτουργεί απελευθερωτικά για τον άνθρωπο. Θεωρείτε ότι οι κοινωνικές ανισότητες είναι αποτέλεσμα φυσικής επιλογής. Κι αυτό το έχει πει ο πρωθυπουργός. Οι κοινωνικές ανισότητες ως αποτέλεσμα φυσικής επιλογής. Είστε φανατικοί ενός συστήματος το οποίο τις τελευταίες δεκαετίες, διεύρυνε τις ανισότητες και στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο.

Με πρόσχημα την πανδημία, η κυβέρνηση επαναλαμβάνει ένα βαθιά αντιδημοκρατικό θεσμικό ατόπημα, απαγορεύοντας τις συναθροίσεις άνω των τριών ατόμων στις 6 Δεκεμβρίου, σε ολόκληρη τη χώρα! Προτάσσοντας ένα υγειονομικό κριτήριο, λαμβάνει μια καθαρά πολιτική απόφαση ιδεολογικού χαρακτήρα, ενόψει της επετείου της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, θέλοντας να επιβάλει τη δική της άποψη για το αν πρέπει και πως, να θυμόμαστε εκείνη την μέρα. Είναι φανερό ότι η πανδημία χρησιμοποιείται και πάλι, είτε για να προκαλέσει ακραία πάθη μέσω αυτών των απαγορεύσεων, ώστε να μεταθέσει την προσοχή από τα σοβαρά προβλήματα διαχείρισης της πανδημίας, είτε για να δηλώσει την «κυριαρχία» της στη τρέχουσα πολιτική συγκυρία. Ανεξάρτητα από τους ειδικότερους λόγους της, η κυβέρνηση προσπαθεί όχι μόνο να καταπνίξει οδυνηρές μνήμες, αλλά και αντιδράσεις που έχουν άμεση σχέση με το σήμερα και την πολιτική που ασκεί. Με τον αυταρχισμό και την αυθαιρεσία που διακρίνουν την «πρόληψη» και την καταστολή, εκ μέρους της. Με την πλήρη περιφρόνηση των θέσεων του μεγαλύτερου μέρους της αντιπολίτευσης, ως προς τα θέματα των κοινωνικών δικαιωμάτων και των δημοκρατικών ελευθεριών. Μα ό,τι και να κάνει η κυβέρνηση προς αυτή την κατεύθυνση, να είναι σίγουρη ότι θα αποτύχει. Επειδή η δημοκρατική πλειοψηφία του λαού μας, ανεξάρτητα από τις κομματικές επιλογές της, καταδικάζει αυτές τις αντιδημοκρατικές αποφάσεις. Κι αυτό που έχει να πει, θα βρει τον τρόπο να το πει. Δεν ξεχνάμε τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, του οποίου η δολοφονία λειτούργησε ως «ηλεκτροσόκ» για το σύνολο της κοινωνίας, φέρνοντας στην επιφάνεια με πρωτόγνωρη ένταση τα μεγάλα αδιέξοδα και τα αναπάντητα ερωτήματα της νεολαίας εκείνης της εποχής, που εξακολουθούν και σήμερα να ζητούν απάντηση.