Σημείο

Όσο κι αν “η μουσική ενώνει”, κατά το γνωστό σύνθημα της Eurovision, ο διαγωνισμός είχε…

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ, εντέλει, το πρόβλημα με την Ακροδεξιά; Η πολιτική, οι ιδέες και η βίαιη…

Σαν σήμερα αρχίζει η εβδομάδα της Απελευθέρωσης, τον τρομερό Οκτώβριο του 1944. Στις 12 Οκτωβρίου 1944, ύστερα από 1.264 ημέρες Κατοχής, η Αθήνα είναι ελεύθερη. Οι Γερμανοί υποστέλλουν τη σημαία τους από την Ακρόπολη και καταθέτουν στεφάνι στον Άγνωστο Στρατιώτη. Η Αθήνα κηρύσσεται ανοχύρωτη πόλη και εκκενώνεται από τα γερμανικά στρατεύματα. Αυθόρμητες εκδηλώσεις χαράς και ενθουσιασμού του αθηναϊκού λαού. Την επόμενη μέρα τεράστιες διαδηλώσεις πραγματοποιούνται από το ΕΑΜ με κύριο σύνθημα «Λαοκρατία». Ο τελευταίος κατοχικός πρωθυπουργός Ι. Ράλλης συλλαμβάνεται. Ο ΕΛΑΣ δίνει τη Μάχη της Ηλεκτρικής στο Κερατσίνι και σώζει το εργοστάσιο από την καταστροφή. Οι Γερμανοί ανατινάσσουν τις λιμενικές εγκαταστάσεις στον Πειραιά. Βρετανο-ελληνική δύναμη αποβιβάζεται στο Καλαμάκι. Στις 14 Οκτωβρίου εκατοντάδες χιλιάδες λαού γιορτάζουν επίσημα την απελευθέρωση της Αθήνας στην πλατεία Συντάγματος. Τελείται δοξολογία στη Μητρόπολη και οι τρεις Υπουργοί της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας εκφωνούν λόγο από τον εξώστη του Υπουργείου Συγκοινωνιών. Ακολουθεί είσοδος στην πόλη και παρέλαση 700 Βρετανών καταδρομέων και 400 Ιερολοχιτών. Επικρατεί τεράστιος ενθουσιασμός. Στις 15 Οκτωβρίου πραγματοποιείται μεγάλη συγκέντρωση «εθνικών οργανώσεων» με τη συμμετοχή ΕΔΕΣ, ΠΕΑΝ, Εθνικού Κομιτάτου, Ιεράς Ταξιαρχίας και οργάνωσης Χ με συνθήματα για εδαφικές αξιώσεις της Ελλάδας και τιμωρία των Βουλγάρων. Συνεργάτες των Γερμανών που διαμένουν υπό περιορισμό αλλά ένοπλοι σε ξενοδοχεία της Ομόνοιας πυροβολούν εναντίον ΕΑΜικής διαδήλωσης σκοτώνοντας επτά και τραυματίζοντας δεκάδες. Στις 16 Οκτωβρίου φτάνουν στην Αθήνα τα μέλη της ΠΕΕΑ στρατηγός Εμμανουήλ Μάντακας, Πέτρος Κόκαλης, Κώστας Γαβριηλίδης, ο γραμματέας του ΚΚΕ Γιώργης Σιάντος και ο αντιπρόεδρος της ΕΛΔ Στέλιος Δημόπουλος. Συλλαμβάνονται ο διοικητής του Μηχανοκίνητου Τάγματος της Αστυνομίας Ν. Μπουραντάς και ο διοικητής των Ταγμάτων Ασφαλείας στην Αθήνα Ι. Πλυτζανόπουλος. Στις 18 Οκτωβρίου φτάνουν στην Αθήνα ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση της Εθνικής Ενότητας συνοδευόμενοι από κλιμάκιο του Συμμαχικού Στρατηγείου και τον Βρετανό υποστράτηγο Ρ. Σκόμπι. Κατευθύνονται στην Ακρόπολη, όπου γίνεται η έπαρση της ελληνικής σημαίας και κατόπιν στη Μητρόπολη για τη δοξολογία. Αμέσως μετά πραγματοποιείται τεράστια συγκέντρωση στην Πλατεία Συντάγματος στην οποία ο Γ. Παπανδρέου εκφωνεί τον «Λόγο της Απελευθέρωσης».

Η σφαγή έχει ένα έντονο ελληνικό στοιχείο. Η Ελλάδα συνδέθηκε όσο καμιά χώρα με τον σερβικό εθνικισμό. Ολόκληρη σχεδόν η πολιτική τάξη, η Εκκλησία, πνευματικοί θεσμοί και μεγάλο μέρος του λαού είχαν συστρατευτεί μαζί του. Τα ΜΜΕ προπαγάνδιζαν τον σερβικό επεκτατισμό, η Εκκλησία ευλογούσε τα σερβικά όπλα. Τον Κάραζιτς η κοινή γνώμη στην Ελλάδα τον θεωρούσε ήρωα. Έγινε ανοιχτή συγκέντρωση στην Αθήνα προς τιμήν του και από μικροφώνου ο εγκληματίας πολέμου φώναξε: «Όχι, δεν είμαστε μόνοι. Έχουμε μαζί μας τον Θεό και τους Έλληνες». Ακόμα χειρότερα, υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία πως στη σφαγή έλαβαν μέρος μερικές δεκάδες Έλληνες παραστρατιωτικοί, μέλη της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς. Αναρτήθηκαν ελληνική, βυζαντινή και σημαία της Βεργίνας δίπλα στη σερβική σημαία την επομένη της σφαγής. Πρόκειται για την πιο σκοτεινή σελίδα του μεταπολιτευτικού φασισμού. Οι έλληνες φασίστες ήταν εκεί ακριβώς, στα χωράφια, στις αποθήκες και στα γήπεδα, όπου γίνονταν οι άγριες μαζικές εκτελέσεις δεμένων κρατουμένων και αιχμαλώτων. Ακριβώς στα σημεία συγκέντρωσης και εξόντωσης των βόσνιων μουσουλμάνων, όπου δολοφόνησαν τους άντρες και τα αγόρια και κατόπιν άνοιγαν μαζικούς τάφους. Πολύ κοντά και σε πολύ στενή σχέση με επίλεκτους παραστρατιωτικούς-μισθοφόρους του σερβοβοσνιακού στρατού. Όπως αποδεικνύεται και από τα τεκμήρια του Διεθνούς Δικαστηρίου –που αποτελούν, πλέον, τεκμήρια της ενοχής των καταδικασμένων–, όχι μόνο βρίσκονταν στα χωράφια που γίνονταν οι εκτελέσεις και οι μαζικές ταφές, μαζί με τον διοικητή τους και άλλους διοικητές και στελέχη του σερβοβοσνιακού στρατού, αλλά έβγαζαν και φωτογραφίες από τους μελλοθάνατους αιχμαλώτους ή και από τις εκτελέσεις.