Η Αγία Γερμανική Οικονομική Αυτοκρατορία
«Προκειμένου να κατανοήσουμε την ανάδειξη της Γερμανίας σε παγκόσμια υπερδύναμη του εξαγωγικού εμπορίου», εξηγεί ο ιστορικός της οικονομίας Στίβεν Γκρος, «θα πρέπει να κοιτάξουμε πέρα από τα σύνορά της. Το βασικότερο ίσως θεμέλιο της οικονομικής πολιτικής της Γερμανίας στον τομέα των εξαγωγών είναι τα εμπορικά δίκτυα που έχει αναπτύξει με τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης».
Και πιο συγκεκριμένα οι -μονομερώς- προνομιακές εμπορικές συναλλαγές που η χώρα έχει αναπτύξει με την Πολωνία, την Τσεχία, την Ουγγαρία και τη Σλοβακία, τις «χώρες του Βίσεγκραντ». Εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα η πλούσια Γερμανία επί της ουσίας εφαρμόζει εκείνο που κάνουν οι ΗΠΑ με την κατασκευή εργοστασίων παραγωγής στο έδαφος του Μεξικού: την πρακτική της ωφελιμιστικής βιομηχανικής επέκτασης σε προσκείμενα εδάφη. (...) Η πτώση του Τείχους του Βερολίνου δίνει το εναρκτήριο λάκτισμα για την άπληστη επέκταση. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 οι γερμανικές πολυεθνικές στρέφουν την προσοχή τους στις πρόσφατα ιδιωτικοποιημένες κρατικές επιχειρήσεις μέσα σε μια ατμόσφαιρα βιομηχανικής Αποκάλυψης.