Το Περιοδικό

03
06

Nazim Hikmet: Σαν άνθρωπος μπορώ να πω πως έζησα

«Ε, το λοιπόν, ότι και να είναι τ’ άστρα εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω Για μένα το λοιπόν το πιο εκπληκτικό πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο είν’ ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει είν’ ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε»
Περισσότερα »
26
09

Θέλουμε τους συμμαθητές των παιδιών μας πίσω

«Τις τελευταίες μέρες εκκενώνονται κτίρια του κέντρου της Αθήνας στα οποία είχαν βρει στέγη πρόσφυγες, περιμένοντας ποιος νόμος, ποια κυβέρνηση, ποια γραφειοκρατία θα προχωρήσει τις διαδικασίες ασύλου. Τα παιδιά τους γράφτηκαν στα σχολεία του κέντρου της Αθήνας, προσπαθώντας να ενταχθούν, να μάθουν τη γλώσσα, να αποκτήσει η ζωή τους μια κανονικότητα έστω και υπό αυτές τις συνθήκες. Και ενώ η πολιτεία είναι αυτή που θα έπρεπε να εξασφαλίζει σε όλα τα παιδιά την εγγραφή και φοίτησή τους στο σχολείο, σεβόμενη ακόμα και τη Διεθνή Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού, είναι εκείνη που τους τη στερεί με τον πιο βίαιο τρόπο, που τα ωθεί στο περιθώριο, δε σέβεται τα στοιχειώδη δικαιώματά τους, δε σέβεται την ύπαρξή τους. Γιατί η σχολική χρονιά έχει αρχίσει και τα παιδιά απομακρύνονται από τα σχολεία τους, χωρίς καμία ειδοποίηση, χωρίς καν να τους εξασφαλίζεται η εγγραφή και η μεταφορά τους σε άλλα σχολικά περιβάλλοντα. Θέλουμε τους συμμαθητές των παιδιών μας πίσω. Γιατί είναι υποχρέωσή όλων μας να εξασφαλιστεί επιτέλους για αυτούς ένα ασφαλές περιβάλλον. Γιατί χάρη σε αυτούς πολλά από τα σχολεία του κέντρου έμειναν ανοιχτά. Γιατί δεν είναι δυνατόν πολιτικά παιχνίδια να παίζονται πάνω στις πλάτες παιδιών και κατατρεγμένων ανθρώπων. Νέος Σύλλογος Γονέων 36ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων 35ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών».
Περισσότερα »
30
05

Ο ρατσισμός είναι μια δικαιολογία για να βγάλεις μίσος

Οι χρυσαυγίτες είναι τρελοί, τι να κάνουμε τώρα; Ένα παιδί που τραγουδούσε στον Πειραιά δεν τον σκότωσαν; Έλληνας δεν ήταν; Το πρόβλημά τους δεν είναι ότι είμαι εγώ ξένος αλλά ότι αυτοί είναι τρελοί. Ο ρατσισμός τους είναι μια δικαιολογία για να βγάλουν το μίσος τους.
Περισσότερα »
29
05

Άντζελα Δημητρακάκη – Η αφήγηση μιας προαναγγελθείσας πράξης

Ο τρόπος με τον οποίο ζούμε ως κοινωνικά όντα είναι περίπλοκος, υπάρχουν κενά και άφατα. Γενικά, συζητάω συχνά με τους δικούς μου φίλους και φίλες – που είναι από ηλικίες είκοσι-κάτι έως εξήντα–κάτι, και από πολλά μέρη της Ευρώπης – μια αίσθηση δυσκολίας, αν όχι εγκλωβισμού, που κυριαρχεί. Υπάρχει εδώ και μια δεκαετία πολύ έντονα αυτή η αίσθηση, είναι σαν ν’ ανεβαίνεις ένα βουνό, ή μάλλον σαν να σπρώχνεις στην ανηφόρα μια πέτρα που είναι αδύνατον να μη σου φύγει. Νομίζω ότι υπήρξε μια τεράστια πολιτική ματαίωση μετά το 2011 και την κατάπνιξη των κινητοποιήσεων, και μια δεύτερη μετά το 2015 (ιδιαίτερα αισθητή σε Ελλάδα και Ευρώπη), και πλέον η παγκόσμια συγκυρία στην οποία αναδύεται το νέο- φασιστικό μόρφωμα (μάλιστα, ενίοτε με αντί- συστημική μάσκα) εγγράφεται ως κάτι τρομακτικό. Υπάρχουν βέβαια αυτοί που πιστεύουν ότι τα παιδιά τους θα προστατευτούν από την καταστροφή του περιβάλλοντος, άλλοι που δεν κατανοούν πώς εξελίσσεται το Διαδίκτυο, ή οι γεωπολιτικές συγκρούσεις και πώς αλλάζει η παγκοσμιοποίηση.
Περισσότερα »
04
12

Ο Μεγάλος Δεκέμβρης: Όποιος έζησε στις 3 του Δεκέμβρη, στις 4 μπορούσε να πεθάνει…

Με βήματα βουβά και ψυχή γιομάτη κοχλασμό ο λαός σταμάτησε πάνω απ’ τα 28 φέρετρα. ήταν 28 κορμιά που έφυγαν απ’ ανάμεσά μας με έκπληκτα μάτια. Τα φέρετρα έκλειναν 28 στόματα που φώναξαν ως το θάνατο «Δικαιοσύνη!».. Και τώρα ξαπλωμένα διαμαρτύρονται δυνατότερα. ….
Περισσότερα »
30
08

Λεονάρδο Παδούρα: Όσο γράφω, θα ζω στην Κούβα

Η Κούβα είναι σίγουρα προϊόν της επανάστασης, αλλά σήμερα η κατάσταση είναι διαφορετική. Το 1961 έμαθε γραφή και ανάγνωση όλη η χώρα- μια μεγάλη επαναστατική επιτυχία. Το 2010 δεν επιτρεπόταν σε έναν κουβανό να αγοράσει ένα κομπιούτερ. Και σήμερα το να έχεις κανείς πρόσβαση στο ιντερνέτ είναι πολύ πιο ακριβό από σχεδόν οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου. Από εκείνη την Κούβα που έμαθε γραφή και ανάγνωση σε όλους του κουβανούς μέχρι αυτή που δυσκολεύει την πρόσβαση στο ιντερνέτ υπάρχει μεγάλη απόσταση.
Περισσότερα »
12
08

Μεξικό 1968: Όταν οι Μαύροι Πάνθηρες σήκωσαν τις γροθιές τους

Ήδη από την έναρξη της τελετής απονομής φαίνεται ότι …κάτι διαφορετικό συμβαίνει. Οι Σμιθ και Κάρλος μπαίνουν στο στάδιο με μαύρες κάλτσες χωρίς παπούτσια στο στάδιο, για να δείξουν όπως ανέφερε τότε το ρεπορτάζ του BBC, την φτώχεια στην ρατσιστική Αμερική. Ο Smith φορούσε ένα μαύρο φουλάρι για να εκφράσει την μαύρη περηφάνεια. Σήκωσε τη δεξιά γαντοφορεμένη στα μαύρα γροθιά του για να δείξει την μαύρη δύναμη στην Αμερική και ο Carlos την αριστερή για να δείξει την μαύρη ενότητα. Τα περίφημα αυτά δερμάτινα γάντια και ο συγκεκριμένος χαιρετισμός, ο οποίος είχε αυτή τη μορφή επειδή ο Κάρλος απλώς γιατί ξέχασε τα γάντια του και μοιράστηκαν τα γάντια τού Σμιθ, ήταν το σύμβολο των Μαύρων Πανθήρων.
Περισσότερα »
22
07

Σωτήρης Πέτρουλας

50 χρόνια πριν, στη φλογισμένη νυχτιά της 21ης Ιουλίου του 1965, ο φοιτητής Σωτήρης Πέτρουλας έπεφτε νεκρός μέσα στην πολύωρη προσπάθεια της αστυνομίας να καταστείλει την τεράστια φοιτητική και λαϊκή διαδήλωση ενάντια στην κατάλυση της δημοκρατίας και την κυβέρνηση των αποστατών υπό τον Νόβα. Ο Πέτρουλας θα γίνει σύνθημα και τραγούδι, θα μείνει ζωντανός στη θύμηση και τους αγώνες μας, ειδικά στην πάλη αυτή της νεολαίας και της εργατικής τάξης για αγώνα μέχρι τη νίκη, για ξεπέρασμα των ηττών και των συνθηκολογήσεων.
Περισσότερα »