Γιώργος Δη. Μόσχος

Στη μεταμνημονιακή εποχή κάποιοι θέλουν να μας πείσουν πως η ιστορική μνήμη είναι αχρείαστη. Κι όμως, λαός χωρίς μνήμες σημαίνει δέντρο χωρίς ρίζες! Αυτές τις ρίζες έχει υποχρέωση να τις καλλιεργεί η πολιτεία, από την κεντρική εξουσία μέχρι και την τελευταία βαθμίδα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Με τελετές μνήμης, με σήμανση των επετείων, των μνημείων - συμβόλων, με συμμετοχή της δημόσιας εκπαίδευσης. Στην Πάτρα είναι παντού παρούσα η ιστορική μνήμη, ιδιαίτερα της δεκαετίας 1940-1949. Είναι τα ζοφερά χρόνια της κυριαρχικής εμφάνισης του ναζισμού, αλλά και των παραγώγων του, που μας άφησε κληρονομιά μετά την ήττα του από τις αντιφασιστικές δυνάμεις. Με μία νοητή γραμμή, αυτές οι μνήμες ξεκινούν από τις φυλακές της πόλης, που πέρασαν στα χέρια των καταχτητών. Εκεί γράφηκε ένα πολύ λίγο γνωστό κεφάλαιο αγώνα των κρατουμένων αντιφασιστών, είτε δεσμώτες είτε ως όμηροι, μελλοθάνατοι, «τροφή» στα εκτελεστικά αποσπάσματα του ναζισμού, για αντίποινα. Κι ακόμη στα στρατόπεδα Αρόης και Λυμπερόπουλου, τόπος ομήρων, των SS, το δεύτερο, ισάξιο αυτών του Χαϊδαρίου και Παύλου Μελά… Συνεχίζεται στους δρόμους της πόλης, με θύματα τη νέα γενιά, που έβγαινε τα βράδια για αναγραφή στους τοίχους αντιναζιστικών συνθημάτων, πέφτοντας από τις σφαίρες περιπόλων των καταχτητών, αλλά και με τους ήρωες στα παράνομα τυπογραφεία και καταλήγει στους τόπους εκτελέσεων στο κτήμα του Μουρτζούχου, πίσω από το ΚΕΤΧ και στη Σκοποβολή του Γηροκομείου. Ειδικά για το Στρατόπεδο Λυμπερόπουλου, είναι επιτακτική ανάγκη να προχωρήσει η ανάδειξή του ως χώρος ιστορικής μνήμης, μετά και την απόφαση του ΣτΕ 2198/2016. Αυτή απόφαση ικανοποιεί, εν έτει 2016, το δημοτικό συμβούλιο Πατρέων, που με την πράξη Κ.Α.Πρ.448, στην 24/17-7-1990 συνεδρία του (δήμαρχος Ανδρ. Καράβολας) με την υπ’ αρ. 46/3-7-90 γνωμοδότηση της Επιτροπής Σχεδίου Πόλεως, ομόφωνα τροποποίησε το υφιστάμενο Σχέδιο Πόλεως και αποφάσισε τον χαρακτηρισμό του κληροδοτήματος Λυμπερόπουλου ως κοινόχρηστου πάρκου Εθνικής Αντίστασης, με διατήρηση ως έχουν των δυο κτισμάτων που υπάρχουν εκεί, ήτοι της βίλας και του μικρού ιερού ναού της Αγ. Μαρίνης. Έτσι άνοιξε ο δρόμος για να διαμορφωθεί ο χώρος του κληροδοτήματος Λυμπερόπουλου και να στηθούν στον κήπο οι προτομές των ηγετών του αντιφασιστικού αγώνα, του εθνοσυμβούλου της ΠΕΕΑ, δημάρχου Πατρέων Ρούφου Λαλάκη, του γραμματέα ΕΑΜ Θρασ. Κωνσταντίνου, του φρουράρχου Πατρών διοικητή του 12ου Συντάγματος ΕΛΑΣ Βλάση Ανδρικόπουλου και του πρωτοκαπετάνιου Αχαΐας - Αιγιαλείας Δημ. Μίχου. Το δε υπόγειο της βίλας να διαμορφωθεί σε χώρο συγκέντρωσης ντοκουμέντων - κειμηλίων και να αναρτηθούν φωτογραφίες εκτελεσθέντων και κρατουμένων. Στο εσωτερικό της εκκλησίας να καίει άσβεστο καντήλι στη μνήμη των εκτελεσθέντων.