Mariana Mazzucato

μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την τρέχουσα κατάσταση έκτακτης ανάγκης για να αρχίσουμε να οικοδομούμε μια οικονομία χωρίς αποκλεισμούς και βιώσιμη. Το θέμα δεν είναι να καθυστερήσουμε ή να εμποδίσουμε τα έκτακτα κυβερνητικά μέτρα παρέμβασης, αλλά να επιβάλουμε να διατεθούν σωστά. Πρέπει να αποφύγουμε τα λάθη της εποχής μετά το 2008, όταν τα προγράμματα διάσωσης επέτρεψαν στις εταιρείες να αποκομίσουν ακόμη μεγαλύτερα κέρδη από τη στιγμή που τελείωσε η κρίση, αλλά απέτυχαν να θέσουν τα θεμέλια για μια ισχυρή και χωρίς αποκλεισμούς ανάκαμψη. Αυτή τη φορά, τα μέτρα διάσωσης πρέπει οπωσδήποτε να συνοδεύονται από σαφής όρους και προϋποθέσεις. Τώρα που το κράτος επιστρέφει για να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο, πρέπει να παρέμβει με στρατηγική στόχευση και όχι σαν αφελής και συγκεχυμένος παίκτης. Αυτό σημαίνει βέβαια την ικανότητα λήψης άμεσων μέτρων, αλλά και το σχεδιασμό τους κατά τρόπο που να εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον μακροπρόθεσμα. Για παράδειγμα, μπορεί να τεθεί σε εφαρμογή πλαίσιο προϋποθέσεων για κρατική στήριξη προς τις επιχειρήσεις. Οι επιχειρήσεις που λαμβάνουν οικονομική στήριξη πρέπει να δεσμευτούν να διατηρήσουν τους εργαζόμενους στην θέση τους και να διασφαλίσουν ότι μετά την ολοκλήρωση της κρίσης θα επενδύσουν στην κατάρτιση τους και στις βελτιωμένες συνθήκες εργασίας. Η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου, όπως στην Δανία, πρέπει να στηρίζει τις επιχειρήσεις, όταν αυτές συνεχίζουν να πληρώνουν μισθούς, ακόμη και όταν οι εργαζόμενοι δεν εργάζονται, βοηθώντας ταυτόχρονα τα νοικοκυριά να διατηρήσουν τα εισοδήματά τους, αποτρέποντας τη διάδοση του ιού και διευκολύνοντας τις επιχειρήσεις να επανεκκινήσουν όταν η κρίση τελειώσει. Επιπλέον, τα σχέδια διάσωσης θα πρέπει να καταρτίζονται έτσι ώστε σε ευνοϊκές συνθήκες οι μεγαλύτερες εταιρείες να επιδιώκουν τη δημιουργία παραγωγής αξίας, αντί την ανομοίωση της και να ενθαρρύνουν επενδύσεις σε βιώσιμη ανάπτυξη και μειωμένο αποτύπωμα του άνθρακα. Tο business roundtable δήλωσε πέρυσι ότι θα επεξεργαστεί ένα πρότυπο παραγωγής αξίας για τα ενδιαφερόμενα μέρη, αυτή είναι η ευκαιρία του να υποστηρίξει τα λόγια του με δράση. Εάν η εταιρική Αμερική εξακολουθεί να σέρνει τα πόδια της τώρα, θα πρέπει να αναδείξουμε την αντιφατικότητα της. Όσον αφορά τα νοικοκυριά, οι κυβερνήσεις θα πρέπει να στοχεύσουν πέραν ​​από την παροχή δάνειων για την ελάφρυνση του χρέους, με δεδομένο το ήδη σημερινό υψηλό επίπεδο του ιδιωτικού χρέους. Οι πληρωμές των πιστωτών, τουλάχιστον, θα πρέπει να παγώσουν, έως ότου επιλυθεί η οικονομική κρίση, ενώ θα πρέπει να υλοποιηθούν μέτρα κατ’ ευθείαν χρηματικών παροχών στα νοικοκυριά που έχουν άμεση ανάγκη. Και οι ΗΠΑ πρέπει να προσφέρουν κυβερνητικές εγγυήσεις σε πληγείσες από την κρίση εταιρείες, προκειμένου να μπορέσουν να διασφαλίσουν την καταβολή του 80-100% των μισθών, όπως έπραξαν το Ηνωμένο Βασίλειο και πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ασίας.