Έμφυλη ισότητα και οικονομική ανάπτυξη
Έχουν γίνει πολλά βήματα και στο θεσμικό κομμάτι με τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων σε εθνικό, αλλά και υπερεθνικό επίπεδο.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, η οποία αποτελεί την πιο προωθημένη διεθνή σύμβαση ενάντια στην έμφυλη βία και δεσμεύει τα κράτη που την έχουν υπογράψει να λάβουν συγκεκριμένα μέτρα πρόληψης και καταπολέμησης των φαινομένων βίας και η πλατφόρμα του Πεκίνου, η οποία θέτει στόχους σε όλους τους τομείς που παρατηρείται ανισότητα (πχ εκπαίδευση και κατάρτιση, οικονομία).
Ωστόσο, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι οι κατακτήσεις αυτές, όπως και όλες οι δημοκρατικές κατακτήσεις του κόσμου, δεν έχουν λύσει οριστικά το πρόβλημα. Παρά τα σημαντικά επιτεύγματα, μένει πολύς δρόμος ακόμη προς την ουσιαστική ισότητα. Μπορεί, για παράδειγμα, να έχει αυξηθεί ο αριθμός των γυναικών που εργάζονται, ωστόσο παρατηρούνται ακόμη ποικίλα προβλήματα. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα πάλι με στοιχεία της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, οι γυναίκες αποτελούν την πλειοψηφία των ανέργων, υπολείπονται στις αμοιβές, συγκεντρώνονται σε επαγγέλματα που στερεοτυπικά χαρακτηρίζονται ως «γυναικεία», αποκλείονται σε μεγάλο βαθμό από τις υψηλόβαθμες θέσεις και ένα μεγάλο ποσοστό έχει δεχθεί σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας.
Πρέπει επίσης να έχουμε στο μυαλό μας πως τα επιτεύγματα αυτά δεν είναι δεδομένα. Για να στηρίξουμε αυτή τη θέση, αρκεί να ρίξουμε μία ματιά στη συντηρητική αναδίπλωση που υπάρχει σε πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων δυστυχώς και η Ελλάδα, στα ζητήματα αυτά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εκτόξευση της έμφυλης βίας στην περίοδο του κορονοϊού.
Πρέπει λοιπόν ο στόχος της ισότητας των φύλων να τεθεί στο επίκεντρο της νέας αναπτυξιακής στρατηγικής μίας προοδευτικής κυβέρνησης. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως οι χώρες με τον υψηλότερο δείκτη ισότητας είναι αυτές που έχουν τις πιο προωθημένες πολιτικές συμπερίληψης των γυναικών στην κοινωνία και την εργασία και τους πιο διευρυμένους τύπους κοινωνικού κράτους (Σουηδία, Δανία). Οι χώρες αυτές τείνουν επίσης να συνδυάζουν την οικονομική ανάπτυξη με την ανθρώπινη ανάπτυξη.
Αφήνοντας τις γυναίκες στο περιθώριο, μένει εκτός ένα μεγάλο μέρος του παραγωγικού δυναμικού μίας χώρας και αυτό οδηγεί με τη σειρά του στην όξυνση μίας σειράς προβλημάτων όπως η φτώχεια, η υπανάπτυξη και η διάρρηξη του κοινωνικού ιστού, κρίνοντας από τα στατιστικά στοιχεία που παρουσιάζουν οι χώρες που βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης στο δείκτη ισότητας (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα).
Απαιτείται η λήψη πρωτοβουλιών προώθησης της ισότητας σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής.