Τζένη Κριθαρά

Κανείς και καμία δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως η χώρα μας βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα μεγάλο δημογραφικό πρόβλημα. Κανείς, όμως, δεν μπορεί και δεν θα πρέπει να αμφισβητεί το δικαίωμα των γυναικών να κάνουν ό,τι θέλουν με το σώμα και την ζωή τους. Κάποιες γυναίκες γίνονται ευτυχισμένες με την απόκτηση παιδιών, κάποιες άλλες όχι. Κάποιες γυναίκες μπορούν να τεκνοποιήσουν, κάποιες άλλες όχι. Κάποιες προτιμούν να κάνουν καριέρα, κάποιες προτιμούν να κάνουν οικογένεια, κάποιες επιθυμούν να τα συνδυάσουν και τα δύο. Το τι θα κάνει κάθε γυναίκα είναι αποκλειστικά και μόνο δική της απόφαση και επιλογή. Δεν γίνεται κεκτημένα ανθρώπινα δικαιώματα να καταπατώνται στον βωμό της «αγίας ελληνικής οικογένειας» και των διαρκώς αναπαραγώμενων πατριαρχικών αντιλήψεων. Δεν γίνεται οι ιερείς και οι άνδρες της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας να συζητούν και να καταλήγουν σε συμπεράσματα για εμάς, χωρίς εμάς. Η δεύτερη απόπειρα για τη διοργάνωση μίας τέτοιας εκδήλωσης είναι ακόμη πιο εξοργιστική από την πρώτη διότι αποδεικνύεται πως έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις αντιδράσεις τόσων χιλιάδων γυναικών και τόσων εκατοντάδων οργανώσεων. Είναι σαν να προσπαθούν να μας υπενθυμίσουν πως αυτοί κάνουν κουμάντο, πως τόσοι αγώνες στους δρόμους και στον δημόσιο λόγο είναι απλώς … ενοχλητικές μύγες στο θεάρεστο έργο τους, που δεν είναι άλλο από το να περιορίσουν τις γυναίκες στον ρόλο της «αναπαραγωγικής μηχανής». Δυστυχώς γι αυτούς, η γυναικεία αλληλεγγύη είναι πιο διάχυτη από ποτέ. Οι γυναίκες διεκδικούμε την θέση που μας αξίζει στον κοινωνικό και τον επαγγελματικό βίο και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει αυτά που με τόσο κόπο αποκτήσαμε, που με ακόμη μεγαλύτερο κόπο υπερασπιζόμαστε καθημερινά – η κάθε μία από εμάς από τον δικό της χώρο και με τον δικό της τρόπο – και όλα εκείνα για τα οποία αγωνιζόμαστε και ακόμα υπολείπονται. Αμφιβάλλω, δε, πως ο σκοπός αυτών των συνεδρίων είναι αποκλειστικά και μόνο κοινωνικός. Είναι κοινό μυστικό πως οι εξωσωματικές γονιμοποιήσεις αποτελούν μία μπίζνα … χρυσωρυχείο για τους εμπλεκόμενους. Το ενδιαφέρον όσων ενδιαφέρονται με τον τρόπο που προαναφέραμε, δεν περιλαμβάνει στη ταξική τους κοινωνία εκείνους που δεν έχουν λεφτά, όση αγάπη κι αν έχουν για τα παιδιά. Τα ζευγάρια που στρέφονται στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή πληρώνουν πολλές χιλιάδες ευρώ για μία και μόνο προσπάθεια, ενώ υπάρχουν οικογένειες που δαπανούν ολόκληρες περιουσίες για την απόκτηση ενός παιδιού. Κι αυτό, διότι η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή είναι ένα γήπεδο που παίζει μπάλα σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα ο ιδιωτικός τομέας.