Γερμανικά νοσοκομεία: η «δικτατορία της οικονομικής λογικής»
Το γερμανικό νοσοκομειακό σύστημα, το οποίο απέχει πολύ από την ειδυλλιακή εικόνα που φιλοτέχνησαν γι’ αυτό τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης κατά τη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης, υποφέρει και αυτό από την έλλειψη μέσων και προσωπικού. Όλα τα συνδικάτα, τόσο των νοσοκόμων όσο και των γιατρών, οικτίρουν την κραυγαλέα έλλειψη νοσηλευτών στα νοσοκομεία. Μια μελέτη του Ιδρύματος Hans Böckler υπολογίζει ότι θα έπρεπε να δημιουργηθούν 100.000 θέσεις νοσοκόμων πλήρους απασχόλησης.1 Δεδομένου ότι η δουλειά του νοσοκόμου είναι εξαιρετικά σκληρή, υπάρχουν ακόμα και προκηρυγμένες θέσεις νοσοκόμων για την κάλυψη των οποίων δεν εκδηλώνεται κανένα ενδιαφέρον. Βέβαια, η Γερμανία έχει πολύ περισσότερες κλίνες ΜΕΘ συγκριτικά με τους Ευρωπαίους γείτονές της: 34 για 100.000 κατοίκους, έναντι 16,3 για την Γαλλία ή 8,6 για την Ιταλία.2 «Αν είχαμε όμως τον ίδιο αριθμό σοβαρά ασθενών από Covid-19 με τη Βόρεια Ιταλία, θα είχαμε μεν όντως διαθέσιμες κλίνες ΜΕΘ, όχι όμως και το απαραίτητο προσωπικό για να αναλάβει τους ασθενείς» διαπιστώνει ειρωνικά η Νάντια Ράκοβιτς, επικεφαλής της Ένωσης Δημοκρατικών Γιατρών (VdÄÄ). Μάλιστα, μερικούς μήνες πριν από την επιδημία, η Γερμανία συζητούσε ακόμη και το κατά πόσο είναι ορθό να διατηρούνται τόσες πολλές νοσοκομειακές κλίνες: μια μελέτη του Ιδρύματος Bertelsmann συνιστούσε να κλείσουν τα μισά νοσοκομεία της χώρας.3 «Κι ύστερα ήρθε ο κορωνοϊός και όλος ο κόσμος κατάλαβε ότι είναι πράγματι καλό να υπάρχουν πολλά νοσοκομεία και κλίνες» παρατηρεί η Ράκοβιτς.