Ρία Καλφακάκου

O φασισμός στηρίχθηκε στον εθνικισμό (που έτσι ή αλλιώς υπήρχε στις δημοκρατίες της Δύσης) και…

Η ψηφοφορία για πρόεδρο και ΚΕ από όλα τα 60–70 χιλιάδες μέλη του κόμματος παρουσιάζεται σαν μια δημοκρατική κατάκτηση και επιτέλους εφαρμογή της άμεσης δημοκρατίας χωρίς διαμεσολάβηση. Όμως άμεση δημοκρατία σημαίνει συμμετοχή, διάλογος και στο τέλος ψηφοφορία. Ισχυρίζεται κανείς πως η καθολική ψηφοφορία για την εκλογή των βουλευτών, που γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια, είναι άμεση δημοκρατία; Πολλά μέλη του κόμματος, που νιώθανε πως δεν έχουν ποτέ λόγο στις αποφάσεις του κόμματος, είδαν την πρόταση ως μια δυνατότητα να ακουστούν και να έχουν λόγο στην πορεία του κόμματος. Όμως η προσφυγή στην κάλπη μια φορά στα τρία χρόνια καμία αναβάθμιση των μελών δεν είναι. Στην ουσία το κόμμα κινδυνεύει να αποκτήσει δομή ανεστραμμένου Τ, όπου στην κορυφή είναι η ηγεσία που εκλέγεται από τη βάση κάθε τρία χρόνια, λειτουργεί χωρίς λογοδοσία μέχρι την επόμενη εκλογή, και στη βάση είναι ένα ρευστοποιημένο κόμμα χωρίς διαδικασίες, και χωρίς λόγο, που χρησιμεύει μόνο ως εκλογικός μηχανισμός. Ήδη η συνειδητοποίηση από πολλά μέλη και στελέχη πως μια καθολική ψηφοφορία από δεκάδες χιλιάδες μέλη, των 250 μελών της ΚΕ, είναι αδύνατο να γίνει με όρους ισοτιμίας. Έτσι έχουν αρχίσει συζητήσεις για εκλογή ανά περιφέρια, χωρίς καμία κεντρική εισήγηση και χωρίς επαρκή χρόνο για ουσιαστικό διάλογο και επεξεργασία σοβαρών προτάσεων. Ελπίζω να επικρατήσουν ωριμότερες σκέψεις και να μην οδηγηθούμε σε μια βιαστική αλλαγή της δομής του κόμματος, που δεν θα βοηθήσει στη συνοχή και στην ενότητα, απαραίτητη για τις πολλές και σημαντικές κοινωνικές και πολιτικές μάχες που έχουμε μπροστά μας.

Αυτό που διέκρινε τον Μπάμπη Δρακόπουλο ήταν η πίστη του στις αξίες της Αριστεράς, η ανθρωπιά του και το όραμα ενός σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο. Όσοι τον γνώρισαν επαναφέρουν συνεχώς τα στοιχεία της ανιδιοτέλειας, της ανθρωπιάς μαζί με τη μεγάλη του μόρφωση. Στην παρέα της Κυψέλης, στα πρώτα νεανικά του χρόνια, διαβάζουν με πάθος μαρξισμό, Ιστορία, Φιλοσοφία, λογοτεχνία και πολλή ποίηση. Ο Μπάμπης διαβάζει και κείμενα που βλέπουν με καχυποψία οι αριστεροί της εποχής: Φρόιντ, Γιουνγκ, Χέγκελ, Καντ. Αριστερό πολιτικό, και όχι πολιτικό της Αριστεράς, τον ονομάζει ο Παύλος Κλαυδιανός. Με τη βαθιά του καλλιέργεια, βοήθησε να δημιουργηθούν οι θέσεις του δημοκρατικού δρόμου στον σοσιαλισμό, ο ρόλος του κόμματος ως συλλογικός διανοούμενος και η αυτονομία των κινημάτων. (...) Ο λόγος του ήταν ριζοσπαστικός και αριστερός. Συνδύαζε θεωρητική επάρκεια, οργανωτική εμπειρία και προσήλωση στην ηθική της Αριστεράς. Η προσωπική ηθική στάση του είχε συγχωνευτεί με την πολιτική στάση του. Υπήρξε ο πιο αγαπητός γραμματέας. Στη δική του θητεία υπογραμμίστηκε ο παράγοντας άνθρωπος, όπως λέει ο Τάκης Μπενάς. Για την ηθική του στάση και τον βαθύ ανθρωπισμό του μιλάει και ο Κώστας Φιλίνης. Υπήρχαν αγωνιστές κρατούμενοι που το κόμμα είχε διαγράψει και υπήρχε εντολή απομόνωσης. Ο Μπάμπης πήγαινε και τους έβλεπε και τους έκανε παρέα. Είχε πολύ ανθρωπιά ο Μπάμπης. Ήταν άνθρωπος, λέει ο Άγγελος Διαμαντόπουλος. Τον απασχολούσε ο ρόλος της ψυχολογίας στη συμπεριφορά των ανθρώπων και θεωρούσε πως δεν έπρεπε να τον υποτιμά η Αριστερά. Ο ίδιος είπε κάποτε: «Θεωρώ πως η αριστερή ιδεολογία υποτιμά τις ανθρώπινες ανάγκες και αξίες». Το σύνθημα του ΚΚΕ Εσωτερικού «για έναν σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο» ταίριαζε με την προσωπικότητά του. Η παρακαταθήκη που θα ήθελε να αφήσει αυτός ο ξεχωριστός άνθρωπος στους νεότερους, λέει η Σόνια Τσιτήλου, είναι συνεχής αναζήτηση της γνώσης, ανιδιοτέλεια, σεμνότητα, προσπάθεια κατανόησης των ανθρωπίνων σχέσεων. Όχι εύκολη καταδίκη συμπεριφορών, αλλά νηφάλια αντιμετώπιση της αντίθετης άποψης μέσα στο κόμμα ή με άλλες πολιτικές δυνάμεις.