Αλέξης Ηρακλείδης: Η ελληνική θέση απέναντι στις τουρκικές αιτιάσεις
Προσφάτως ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών δήλωσε ότι η Ελλάδα παρανομεί σε σχέση με τη στρατιωτικοποίηση των νήσων του ανατολικού Αιγαίου που είχαν δοθεί στην Ελλάδα με τη Συνθήκη της Λωζάννης (1923) και με τη Συνθήκη των Παρισίων (1946) υπό καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης, ως εκ τούτου τίθεται σε αμφιβολία η ελληνική κυριαρχία σε αυτά τα νησιά. Πρόκειται για επιχείρημα που έχουν χρησιμοποιήσει εδώ και δεκαετίες αρκετοί Τούρκοι νομικοί της «σκληρής γραμμής» κατά της Ελλάδας.
Ωστόσο, η επίσημη Τουρκία είχε αποφύγει μέχρι τώρα, να χρησιμοποιήσει τέτοια εμπρηστικά επιχειρήματα, αλλά προφανώς τα είχε στη φαρέτρα της όταν η κατάσταση στα ελληνοτουρκικά θα χειροτέρευε. Ας δούμε λοιπόν πώς έχουν τα πράγματα από πλευράς διεθνούς δικαίου. Η υποχρέωση αποστρατιωτικοποίησης των ελληνικών νήσων του ανατολικού Αιγαίου ορίζεται από τρία νομικά καθεστώτα:
Λήμνος και Σαμοθράκη: εδώ ισχύει είτε η Σύμβαση της Λωζάννης για τα Στενά (1923) είτε η Σύμβαση του Μοντρέ (1936).
Μυτιλήνη, Χίος, Σάμος και Ικαρία: διέπονται από τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης (1923). (...) Πάντως όσο η εκκρεμότητα της μη επίλυσης των διαφορών του Αιγαίου συνεχίζεται και η Ελλάδα σέρνει τα πόδια και δεν επιχειρεί να επιλύσει τη διαφορά διμερώς (σχολή Μολυβιάτη), τότε θα έχουμε τέτοιες και άλλες εμπρηστικές αιτιάσεις και το κλίμα μεταξύ των δύο κρατών θα χειροτερεύει όλο και περισσότερο. Μόνη οδός ο ειλικρινής διάλογος και η τελική ειρηνική επίλυση με δύο κερδισμένους.