Κωνσταντίνα Ιωακειμίδου: Σκοτώνουν την κότα που κάνει τα χρυσά αβγά
Ποιο είναι το «αναπτυξιακό» όραμα που επιτρέπει τη μετατροπή των οικοσυστημάτων από κοινόχρηστα δημόσια αγαθά,…
Υπόγεια επίθεση στα ανθρώπινα δικαιώματα
Μια μετωπική αντεπίθεση που έχει προσλάβει τον χαρακτήρα των αντιμεταρρυθμίσεων σαρώνοντας κατακτήσεις δεκαετιών συντελείται εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ενας πόλεμος που διεξάγεται από τα «λευκά κολάρα» με θύματα τις λιγότερο προνομιούχες ομάδες του πληθυσμού, όλο και περισσότερο καθίσταται ορατός και εντυπωσιάζει με τον στρατηγικό σχεδιασμό του, την ευρεία κινητοποίηση υπόγειων μηχανισμών καθώς και τα ιλιγγιώδη χρηματικά ποσά που διατίθενται για την ευόδωση των στόχων του. Αντεπίθεση που εν πολλοίς επικεντρώνεται στην ανατροπή των κατακτήσεων -μεταξύ άλλων- του γυναικείου κινήματος και της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας καθώς και στη συρρίκνωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το πλέον κομβικό εργαλείο που έχει στη διάθεσή του το κίνημα κατά των φύλων (anti-gender) αφορά τη γενναία χρηματοδότησή του. Και όπως αποδεικνύεται, χρηματοδοτείται με τις ευλογίες της Ε.Ε. πολλαπλάσια έναντι των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των κινημάτων υπέρ της ισότητας. Η πανδημία αξιοποιήθηκε και σε αυτό το πεδίο από τους συγκεκριμένους κύκλους που επιδιώκουν τις αντιμεταρρυθμίσεις για την ενίσχυση του αφηγήματός τους επιδεινώνοντας έτι περαιτέρω τη θέση των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων.
Σε κάθε περίπτωση η πληροφόρησή μας σε ό,τι αφορά τη διασύνδεση και την προέλευση των ροών χρήματος αυτών των κύκλων είναι από ελάχιστη έως ανύπαρκτη. Η έρευνα που διενεργήθηκε από το Centre For Feminist Foreign Policy (Κέντρο Φεμινιστικής Εξωτερικής Πολιτικής) με τη συνεργασία και άλλων οργανισμών αποκαλύπτει πως τρία είναι τα κύρια γεωγραφικά σημεία προέλευσης της χρηματοδότησης: από τις ΗΠΑ σε ποσοστό που μπορεί να φτάνει το 11,5%, τη Ρωσία σε ποσοστό που ίσως αγγίζει το 26,6% και την Ευρωπαϊκή Ενωση σε ποσοστό ίσως 66,9%!
Διότι δεν πρόκειται για την Ευρωπαϊκή Ενωση που ευαγγελίστηκε την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά για έναν οργανισμό που κυβερνά με αδιαφάνεια, υπάκουο στα κελεύσματα της οικονομικής ελίτ, που διολισθαίνει ανερυθρίαστα προς τον αυταρχισμό και την αναστολή των δημοκρατικών κατακτήσεων. Και αυτός ακριβώς ο κίνδυνος υπογραμμίζεται με έμφαση στην έκθεση. Διότι, όπως εύλογα επισημαίνεται, οι καμπάνιες και οι κινητοποιήσεις κατά της ισότητας των φύλων συνιστούν το όχημα για την προώθηση κοινωνικών και πολιτικών ιεραρχήσεων που στόχο έχουν τη δημιουργία μιας κουλτούρας αποκλεισμού.
Και αυτή η θεμελίωση της κουλτούρας αποκλεισμού στις μεταμοντέρνες δημοκρατίες δεν κάνει χρήση μιας γλώσσας «άξεστης», αλλά απονομιμοποιεί αθόρυβα αρχές και έννοιες όπως ισότητα και οικουμενικότητα. Και ο ρόλος της οικονομικής ελίτ σε αυτή τη διαδικασία απονομιμοποίησης είναι, όπως θα δούμε στη συνέχεια, καθοριστικός.