Φρούρια με προσχήματα ανθρωπισμού
Η αναφορά στις έννοιες της «αλληλεγγύης» και του «ανθρωπισμού» είναι τουλάχιστον οξύμωρη όταν η φυγή από τη φτώχεια –η ανάγκη, δηλαδή, ανεύρεσης (καλύτερης) ζωής– καθίσταται κολάσιμο αδίκημα, διότι οι διαφεύγοντες δεν αποτελούν άμεσα θύματα της κάθε λογής διωγμού που τους εξυψώνει στα μάτια του πεφωτισμένου «σωτήρα» τους. Αυτό που μένει, άρα, από την ως άνω δήλωση του γάλλου προέδρου, είναι η αποδοτικότητα της καταστολής και της αποτροπής. Σε μια Ευρώπη που, λίγο-πολύ, τόσο την πρακτική πτυχή της ταυτοποίησης των «γνήσια» ευάλωτων, όσο και τις ηθικές προσταγές, που τόσο υπερηφανεύεται πως μεταλαμπάδευσε ανά την υφήλιο, τις αναθέτει λίγο-λίγο σε τρίτους.