Ηλίας Νικολακόπουλος - Δημήτρης Χριστόπουλος

25
04

Ηλίας Νικολακόπουλος – Δημήτρης Χριστόπουλος: Πυροτεχνήματα της ψήφου εκτός επικράτειας

Η λύση που τελικά βρέθηκε και υιοθετήθηκε συναινετικά όταν ψηφίστηκε ο ισχύων νόμος για την ψήφο στο εξωτερικό βασίστηκε στην προϋπόθεση της ελάχιστης διαμονής στην Ελλάδα στα τελευταία τριανταπέντε χρόνια και την υποβολή φορολογικής δήλωσης το τρέχον ή το προηγούμενο έτος. Η λύση που προκρίθηκε είναι συμβατή με αντίστοιχες που έχουν υιοθετηθεί σε άλλα συγκρίσιμα κράτη, πλην όμως θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη: οι υπογράφοντες είχαμε προτείνει στην Επιτροπή του Υπουργείου Εσωτερικών στην οποία μετείχαμε, το δικαίωμα ψήφου στο εξωτερικό να αφορά τους πρώτης γενιάς Έλληνες μετανάστες, χωρίς άλλες προϋποθέσεις. Όλα αυτά όμως για να γίνουν χρειάζονται μακρές διαβουλεύσεις και συναινέσεις διακομματικού χαρακτήρα. Αυτά που δεν αρέσουν στον κύριο Βορίδη. Αν όμως για μια δεξιά κυβέρνηση είναι εν μέρει αναμενόμενο να παίζει εκλογικά παιχνίδια με την ψήφο των αποδήμων, η αριστερή αντιπολίτευση δεν είναι καλό να συμμετέχει στο παίγνιο. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στις δηλώσεις βουλεύτριας του ΣΥΡΙΖΑ σε εφημερίδα της ελληνοαμερικάνικης διασποράς ότι «δεν έχει λόγια» να χαρακτηρίσει τους περιορισμούς του δικαιώματος του εκλέγειν. Σε τελευταία ανάλυση, ο κάθε βουλευτής έχει δικαίωμα να πρεσβεύει τις θέσεις του σε κρίσιμα ζητήματα. Αλλού είναι το πρόβλημα εδώ. Το πιο κρίσιμο είναι πως τρείς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (μεταξύ των οποίων και η περί ου) κατέθεσαν τροπολογία σύμφωνα με την οποία «Τέσσερις έδρες βουλευτών Επικρατείας κατανέμονται για την εκπροσώπηση των Ελλήνων που είναι μόνιμα εγκατεστημένοι στο εξωτερικό, ανά μία στις εξής γεωγραφικές ενότητες: α) Ευρώπης, β) Βόρειας, Κεντρικής και Νότιας Αμερικής, γ) Χωρών Ωκεανίας - Άπω Ανατολής και δ) Υπολοίπων χωρών». Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται, έτσι, να υιοθετεί το ιταλικό μοντέλο εκπροσώπησης των αποδήμων, ένα μοντέλο το οποίο χωρίζοντας την υφήλιο σε τέσσερις εκλογικές περιφέρειες παροξύνει την ταξικότητα της πολιτικής εκπροσώπησης, καθώς μόνο μεγιστάνες μπορεί να κάνουν πετυχημένη καμπάνια σε εκλογικές περιφέρειες, όπως η «Βόρεια, Κεντρική και Νότια Αμερική», ενώ επαναφέρει ακραίες πελατειακές συμπεριφορές μεγεθυμένες σε αδιανόητη κλίμακα, όπως εξάλλου θυμίζει η ιταλική εμπειρία. Για τον λόγο εξάλλου, η τροπολογία που κατέθεσαν οι τρεις βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έγινε και παλαιότερα δεκτή στον ΣΥΡΙΖΑ: το να κάνεις μια εκλογική περιφέρεια από τον Καναδά ως την Αργεντινή κι από την Κωνσταντινούπολη ως το Πεκίνο και το Γιοχάνεσμπουργκ, ούτε λογικό, ούτε αριστερό είναι. Για το λόγο αυτόν, θα είναι βαρύτατο λάθος η Κοινοβουλευτική Ομάδα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να την υιοθετήσει.