Νίκος Γιαννόπουλος

Σε περίπτωση που θελήσουμε να καταγράψουμε το σύνολο των περιστατικών της εργοδοτικής αυθαιρεσίας στον κλάδο…

Για την ισπανική κυβέρνηση και ιδιαίτερα την υπουργό Εργασίας Γιολάντα Ντίαθ η επαναφορά της χώρας…

Για να παραφράσουμε λίγο τον Νίκο Πουλαντζά, ο σύγχρονος σοσιαλισμός είτε θα είναι οικολογικός και πράσινος είτε δεν θα υπάρξει (για το αν θα πρέπει να είναι και δημοκρατικός δεν το συζητούμε καν). Η διάσταση της κλιματικής αλλαγής θα πρέπει να είναι παρούσα σε κάθε πρόταση της Αριστεράς είτε αυτή αφορά την εργασία είτε την παιδεία είτε τον πολιτισμό είτε φυσικά την οικονομία. Και προφανώς χρειάζονται και ρήξεις με το πρόσφατο κυβερνητικό παρελθόν. Δεν νοείται, για παράδειγμα, εμμονή στην πολιτική των εξορύξεων ή επώδυνοι συμβιβασμοί στην προστασία του περιβάλλοντος στο όνομα της δημιουργίας θέσεων εργασίας. Κάθε νέα θέση εργασίας που θα δημιουργείται στη χώρα πρέπει να έχει -μεγάλο ή μικρό- πράσινο αποτύπωμα. Υπό αυτήν την έννοια, η δική μας Αριστερά έχει πολλή δουλειά μπροστά της. Μια δουλειά όμως που πρέπει να γίνει γρήγορα και αποτελεσματικά και σύντομα να αποτυπωθεί με συγκεκριμένες προτάσεις στον προγραμματικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος έχει τεράστια ευθύνη απέναντι στους πολίτες τώρα που βρίσκεται στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αλοίμονο αν δεν είναι σε θέση να προτείνει μια αξιόπιστη εναλλακτική μετά από μια τέτοια καταστροφή και ενώ η παρούσα κυβέρνηση δείχνει εγκλωβισμένη στις παρωχημένες ιδεοληψίες της αλλά και στις δεσμεύσεις, που έχει δώσει στο πολύ μεγάλο κεφάλαιο της χώρας. Κοντολογίς, το οικολογικό σημάδι δεν αποτελεί πλέον πολυτέλεια για την Αριστερά. Αντιθέτως πρέπει να συνιστά ταυτοτικό στοιχείο το οποίο θα ενσωματωθεί στο DNA της και θα την συνοδεύει στο από εδώ και πέρα ταξίδι της στις θάλασσες των πολιτικών μαχών που υπάρχουν μπροστά. Οτιδήποτε λιγότερο έχει πάψει να θεωρείται αριστερό...

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ηδονή για το απανταχού αντιρατσιστικό κίνημα να είναι ο μεγάλος θριαμβευτής του ΝΒΑ Ελληνας αλλά να έχει και αυτό το περίεργο «ξενικό» επίθετο, το οποίο κάποιοι υπουργοί της παρούσας κυβέρνησης καμώνονταν ότι δεν μπορούσαν να προφέρουν (Ακενοτούμπο τον έλεγαν χωρίς ντροπή μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες). Το ελληνικό κράτος δεν δικαιούται –φυσικά– να πανηγυρίζει γιατί ο Γιάννης δεν είναι παιδί του. Αναγκάστηκαν, ναι αναγκάστηκαν, να του δώσουν ελληνικό διαβατήριο όταν μυρίστηκαν πάνω του χρυσάφι και ωραίες φωτογραφίες για τις επικοινωνιακές τους ανάγκες. Ο Αντετοκούνμπο πήρε την ελληνική ιθαγένεια μόλις τον Μάιο του 2013, 19 ολόκληρα χρόνια μετά την γέννησή του στην Αθήνα. Και προφανώς –γι' αυτό ας μην υπάρχει καμία αμφιβολία– δεν θα το έπαιρνε ποτέ αν ήταν 20 πόντους κοντύτερος και αν δεν έπαιζε μπάσκετ. Ο Γιάννης χαζός δεν είναι. Ξέρει ποιοι πραγματικά τον βοήθησαν και ποιοι απλά επιχείρησαν να πάρουν λίγη από τη λάμψη του ξεπλένοντας τη γενικότερη ρατσιστική και αντιμεταναστευτική πολιτική τους. Τα Σεπόλια και του Ζωγράφου γνωρίζουν επίσης ποιος πραγματικά είναι ο Γιάννης και πόσες νύχτες κοιμήθηκε νηστικός γιατί το ψυγείο της οικογένειας ήταν άδειο. Πλέον, με τη μαγκιά του και τον... παρά του (καθώς έχει πλουσιοπάροχο συμβόλαιο με τους Μπακς) ο Γιάννης μπορεί να κοιμάται ήσυχος στην αγκαλιά της εγκυμονούσας συντρόφου του και του γιου του. Στο τεράστιο σπίτι του και σε απόλυτη ασφάλεια. Αφήνοντας οριστικά πίσω του τους εφιάλτες του παρελθόντος, τα κυνηγητά από τους μπάτσους, τα περίεργα και απαξιωτικά βλέμματα των περαστικών και τη βαθιά φτώχεια του. Ο Γιάννης το Σάββατο θα βρίσκεται στην Αθήνα, στην Ελλάδα για διακοπές. Ισως τον καλέσουν και στο Μαξίμου για μερικές φωτογραφίες. Τώρα όλοι θα σκύβουν ευλαβικά μπροστά του και δεν θα ενοχλούνται από το χρώμα του και από το ξενικό επίθετό του. Ο Γιάννης είναι Ελληνας. Είναι μαύρος. Είναι και Νιγηριανός. Και ναι, η ζωή εκτός από πολύ σκληρή είναι και εξόχως συναρπαστική.

Εκτός του πιστοποιητικού εμβολιασμού, βλέπουμε ότι δεν υπάρχει καμία νέα ιδέα και επίσης, καμία ιδιαίτερη μέριμνα για τους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους στον τουρισμό, οι οποίοι στην πλειονότητά τους είναι επισφαλώς εργαζόμενοι. Περισσότερο με ευσεβείς πόθους μοιάζουν τα επιχειρήματα του κ. Θεοχάρη ο οποίος, σημειωτέον, λίγο έλειψε να αποχωρήσει από την κυβέρνηση στον ανασχηματισμό του Ιανουαρίου (έμεινε, γιατί ευνοήθηκε από τις καραμπόλες που έγιναν σε άλλα υπουργεία). Αν, λοιπόν, αυτό είναι το σχέδιο και με δεδομένο ότι καταγράφονται (και θα συνεχίσουν να καταγράφονται) χιλιάδες κρούσματα την ημέρα, είναι απορίας άξιον πώς θα ανοίξει επισήμως ο ελληνικός τουρισμός στις 14 Μάϊου.