Μαρία Γιαννακάκη

03
05

Τι μπορούμε να περιμένουμε από τη Γενεύη;

Τι περιμένουμε, λοιπόν, από τη Γενεύη; Ο πήχης των προσδοκιών παραμένει χαμηλά και εναπόκειται την ελληνοκυπριακή ηγεσία να πείσει για την ειλικρίνεια των προθέσεών της και να εκθέσει την Τουρκία στα μάτια της Διεθνούς Κοινότητας. Μόνη εφικτή και υπό τις περιστάσεις δίκαιη λύση είναι η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία με πολιτική ισότητα όπως προβλέπεται στις αποφάσεις του ΣΑ του ΟΗΕ και στα 6 σημεία του πλαισίου Γκουτέρες, που στοχεύουν η Κύπρος να μετατραπεί σε κανονικό κράτος χωρίς εγγυητικά, επεμβατικά δικαιώματα και με αποχώρηση των δυνάμεων κατοχής. Η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν μπορεί να μένει στα «ναι μεν αλλά» όσον αφορά την πολιτική ισότητα, ένα ζήτημα που είναι συμφωνημένο ήδη από το 1991 και που στη συνέχεια έγιναν ενδελεχείς διαπραγματεύσεις για το θέμα της αποτελεσματικής συμμετοχής στη διακυβέρνηση. Όσον αφορά δε στο θέμα του φυσικού αερίου, ήδη από τις συγκλίσεις Ταλάτ - Χριστόφια έχει καθοριστεί ότι θα αποτελεί ομοσπονδιακή απόφαση και ότι μετά τη λύση θα συμμετέχουν και οι Τουρκοκύπριοι στην εκμετάλλευσή του. Η ελληνοκυπριακή πλευρά οφείλει να κάνει σαφές ότι αν η Τουρκία εργαστεί αποτελεσματικά στο ζήτημα της επίλυσης του Κυπριακού θα ανοίξει το δρόμο και στη συνεργασία της Ομόσπονδης Δημοκρατίας στην εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου. Πρέπει να γίνει σαφές ότι η διεθνής κοινότητα δεν πρόκειται να ανεχθεί δύο κράτη, αφού είναι αντίθετα στις αποφάσεις του ΟΗΕ και του ΣΑ, το απορρίπτουν οι δύο από τις τρεις εγγυήτριες δυνάμεις, Ελλάδα και Μεγάλη Βρετανία, αλλά και οι νομικές συμφωνίες ανακήρυξης της Κυπριακής Δημοκρατίας αποκλείουν την ένωση, διπλή ένωση, τη διχοτόμηση και τα δύο κράτη.