Στίβεν Φόρτι: Ακροδεξιές 2.0: Μια μεγάλη παγκόσμια οικογένεια
Η νίκη του Χαβιέ Μιλέι στις προεδρικές εκλογές της Αργεντινής τον περασμένο Νοέμβριο έριξε μια…
Πόσο θα διαρκέσει η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Σάντσεθ;
Η μοναδική λογική λύση για μια έξοδο από το καταλανικό αδιέξοδο είναι ο πραγματισμός των μεν και των δε, αρχή κάνοντας από τη συνειδητοποίηση του υπάρχοντος αδιεξόδου και των σημερινών συσχετισμών δυνάμεων. Με την αλλαγή κυβέρνησης στη Μαδρίτη τέθηκαν οι βάσεις για μια χαλάρωση των εντάσεων και για την έναρξη διαλόγου. Τα εμπόδια είναι πολλά και τα περιθώρια πολύ στενά. Οι επόμενοι μήνες, με ένα θερμό φθινόπωρο και με την κορυφαία στιγμή των ευρωεκλογών και των αυτοδιοικητικών εκλογών της άνοιξης, θα είναι κρίσιμοι για να κατανοήσουμε αν η σοσιαλιστική στρατηγική για να «μειωθεί η καταλανική ανάφλεξη» θα έχει αποτέλεσμα ή θα ναυαγήσει. Από αυτό θα εξαρτηθεί κατ’ αρχάς και η ίδια η αντοχή της κυβέρνησης του Πέδρο Σάντσεθ.
Η σκληρή επέμβαση του Ραχόι ενισχύει το καταλανικό κίνημα ανεξαρτησίας
προς το παρόν, είναι εξαιρετικά δύσκολο να φανταστούμε ότι στις 2 Οκτωβρίου, έπειτα από όλα όσα συμβαίνουν, θα μπορέσουν να ξαναχτιστούν οι γέφυρες που βομβαρδίστηκαν την τελευταία πενταετία. Χρειάζεται θάρρος και σοβαρότητα. Είναι κι ένα άλλο χαρακτηριστικό που λείπει αυτή τη στιγμή από τους κυβερνώντες στην Ισπανία και στην Καταλονία: να είναι ικανοί να βλέπουν πέρα από τον ορίζοντα και να μη σκέφτονται μόνο τις επόμενες εκλογές.
Πέρα από τον κοινοτισμό – Η πρόκληση της Άντα Κολάου
Μέσα στη Barcelona en Comú, που είναι ένα «βαρύ» κόμμα και όχι «ελαφρύ» σαν το Podemos, υπάρχει όντως μια διεθνής επιτροπή που επεξεργάζεται πάνω από ένα χρόνο μια χαρτογράφηση των νεοκοινοτικών σχεδίων που υπάρχουν σε όλη την υφήλιο: από ψηφοδέλτια πολιτών που γεννήθηκαν από τα κάτω, τα οποία διοικούν κάποιες πόλεις, μεγάλες όπως η Νάπολη ή η χιλιανή Βαλπαραΐζο, ή μικρές όπως η αγγλική Φρομ, μέχρι σχέδια που έκαναν το άλμα στην πολιτική και βρίσκονται τώρα στην αντιπολίτευση στο Δήμο, όπως ο Συνασπισμός Πολιτών στη Μπολόνια, το «Καλημέρα Λιβόρνο» ή η Ciudad Futura στο Ροζάριο της Αργεντινής, μέχρι τα κινήματα με κοινοτική ατζέντα που δεν έχουν ακόμη αποφασίσει αν θα παρουσιαστούν στις εκλογές στην Ιταλία, στη Γαλλία, στην Πολωνία, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη Γερμανία, στη Δανία και σε άπειρες άλλες πόλεις. Ο στόχος είναι η δημιουργία ενός διεθνούς κοινοτικού δικτύου.
Ο Ραχόι κρατά το μαχαίρι από την πλευρά της λαβής
Σε συνεδριακούς ρυθμούς οι Ciudadanos, Ποδέμος και Λαϊκό Κόμμα. Ο Ραχόι απειλεί με το ενδεχόμενο επαναληπτικών εκλογών.
ΙΣΠΑΝΙΑ: Τα αινίγματα των εκλογών της 26ης Ιουνίου
Η Ισπανία ξαναψηφίζει. Την 26η Ιουνίου θα υπάρξει ένα είδος δεύτερου γύρου των εκλογών της 20ης Δεκεμβρίου, που άλλαξαν ριζικά το ισπανικό πολιτικό πανόραμα, που γνωρίζαμε από το τέλος της δικτατορίας του Φράνκο. Ο ατελής δικομματισμός του Λαϊκού Κόμματος και του Σοσιαλιστικού Κόμματος αναγκάστηκε να αφήσει χώρο σε ένα σύστημα τεσσάρων κομμάτων με δύο νέους παράγοντες, το Podemos στα αριστερά και τους Πολίτες στα δεξιά. Όμως, η αλλαγή της 20ης Δεκεμβρίου υπήρξε μια αλλαγή κατά το ήμισυ, που δεν έγινε συγκεκριμένη σε θεσμικό επίπεδο. Η συντομότερη νομοθετική περίοδος της ισπανικής ιστορίας, ουσιαστικά είχε οικτρό τέλος και κανένα αποτέλεσμα. Αδιέξοδο και ολοκληρωτική καθήλωση: αυτά ήταν τα λόγια που επαναλήφθηκαν περισσότερο στους πρώτους μήνες του 2016.