Γουίλιαμ Φόκνερ: Το έπος του αμερικανικού Νότου
ο Φόκνερ με τη σχετικά προσγειωμένη του μορφή, που τον ορίζει περισσότερο για υπάλληλο ταχυδρομείου παρά για συγγραφέα, εκδίδει το «Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ!» συνεχίζοντας και επεκτείνοντας τα όρια του αμερικανικού ονείρου -μα και τη συντριβή του- στο πλαίσιο του αμερικανικού Νότου. Η ιστορία του βιβλίου μέσα από μια σειρά από πολυφωνικές αφηγήσεις ξεκινά κάποια χρόνια πριν από τον αμερικανικό εμφύλιο και συνεχίζεται με τους απογόνους των ηρώων στις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα. Οι αμαρτίες των γονέων εκπαιδεύουν αλλά και παιδεύουν τα τέκνα σε μια εξίσου αλληγορική κατάληξη που οδεύει στη συνεχόμενη συντριβή αντίστοιχη με τη συντριβή του Αβεσσαλώμ και του Δαβίδ.
Η μοντερνιστική γραφή του Φόκνερ αναπτύσσει σε πολύπλοκες διαδρομές την ιστορία του Τόμας Σάτπεν, ο οποίος το μόνο που ήθελε ήταν να αναπτύξει τη δυναστεία του αποκτώντας γιους και τελικά οι γιοι του ήταν αυτοί που όρισαν την καταστροφή τη δική του και της δυναστείας του.
Φυσικά θα μπορούσε κανείς να κάνει δεκάδες τύπους ανάγνωσης σε ένα τόσο πολυεπίπεδο μυθιστόρημα που τα πλοκάμια του φαίνεται να αγγίζουν όλους τους σύγχρονους του Φόκνερ συγγραφείς. Το Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ! διαβάζεται ως μια βιβλική αλληγορία για τους γονείς και τα παιδιά τους που οδηγούνται σε νευρωτικές συμπεριφορές και στη συντριβή. Διαβάζεται ως ένα βιβλίο που παρόμοια με τον Αποχαιρετισμό στα όπλα αφορά τα στοιχειώδη της ζωής και της πάλης. Διαβάζεται -όπως προείπα- ως μια επέκταση του Great Gatsby και της καταστροφής τού american dream. Διαβάζεται ως ένα λογοτεχνικό tour de force που ο Thomas Wolfe θα ζήλευε κι ο ίδιος αν κατάφερνε να το εντάξει στο πληθωρικό του ταλέντο. Διαβάζεται και ως μια έντονη καταδίκη της δουλείας στον Νότο, που ο Φόκνερ φαίνεται να της αποδίδει μέσα από το βιβλίο μια τεράστια μερίδα των δεινών που ακολουθούν.