Μάκης Διόγος

Για άλλη μια φορά ο Ερίκ Καντονά λέει τα πράγματα με το όνομα τους  …

Ιούνιος 1974. Η αποστολή της εθνικής ομάδας της Χιλής ετοιμάζεται να αναχωρήσει για τη Δυτική Γερμανία, προκειμένου να πάρει μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο δικτάτορας Αουγκούστο Πινοτσέτ βρίσκεται στο αεροδρόμιο προκειμένου να αποχαιρετήσει τους παίκτες. Χαιρετά έναν-έναν τους παίκτες. Φτάνει στον Κάρλος Κασέλι. Ο δικτάτορας τείνει το χέρι του στον Κασέλι, αλλά αυτός αρνείται να ανταποκριθεί στη χειραψία. «Κρύος ιδρώτας έλουσε τη πλάτη μου, μόλις αντίκρισα αυτό το χιτλεροειδές πράγμα να πλησιάζει με πέντε άντρες πίσω του. Όταν άρχισε να έρχεται όλο και πιο κοντά έβαλα το χέρι μου πίσω από την πλάτη και δεν του το έδωσα…», θα πει λίγα χρόνια μετά. Ο Πινοτσέτ δεν θα ξεχάσει το περιστατικό. Η μητέρα του, Όλγα Γκαρίντο, απήχθη και υπέστη βασανιστήρια στα χέρια των πρακτόρων της ασφάλειας το 1974. «Είπα όχι στη δικτατορία σε κάθε επίπεδο: όχι στη δικτατορία, όχι στα βασανιστήρια. Έτσι με έκαναν να πληρώσω γι’ αυτό με αυτά που έκαναν στη μητέρα μου», θα πει ο Κασέλι που έξι χρόνια αργότερα με δημόσια δήλωση θα καλέσει τους Χιλιανούς να απορρίψουν το προτεινόμενο από τη Χούντα σύνταγμα στο δημοψήφισμα του 1980! Επτά χρόνια μετά έδωσε συνέντευξη σε εφημερίδα της Χιλής, καταφερόμενος κατά του καθεστώτος Πινοτσέτ, με αποτέλεσμα να φυλακιστεί για 8 μήνες! Το 1988 συμμετείχε, μαζί με τη μητέρα του σε τηλεοπτικό spot που υποστήριζε το «Όχι» σε σχετικό δημοψήφισμα του ίδιου έτους. Ήταν από τους λίγους μεγάλους παίκτες της Χιλής που αντιστάθηκε στη χούντα του Πινοτσέτ.