Αστικές κοινότητες
Η ιδέα του αστικού χωριού αναδύθηκε στην Βρετανία, στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και καθόρισε την κυβερνητική πολιτική στα χρόνια μεταξύ 1997-1999. Χαρακτηριστικά αυτού του μοντέλου αστικής ανάπτυξης είναι η δόμηση μέτριας πυκνότητας, οι μεικτές χρήσεις γης, οι δημόσιες μεταφορές, οι πεζόδρομοι και οι δημόσιοι χώροι. Προϋποθέτει την απεξάρτηση απ’ τη χρήση αυτοκινήτων και προωθεί τη χρήση ποδηλάτου, βάδισης και δημόσιας συγκοινωνίας. Η βάση της λειτουργικής αποτελεσματικότητας ενός τέτοιου σχήματος είναι η αξιοποίηση της ίδιας περιοχής τόσο για κατοικία όσο και για εργασία. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ελαχιστοποιούνται οι μετακινήσεις και η χρήση αυτοκινήτου, με τεράστια οικολογικά οφέλη αλλά και εξοικονόμηση χρόνου και ενέργειας από τους πολίτες. Σε μια ουσιαστικότερη εφαρμογή του μοντέλου, που όμως ξεφεύγει από το καθαρά πολεοδομικό επίπεδο και επεκτείνεται στο οικονομικό/πολιτικό, η κοινότητα μπορεί να στοχεύσει στην οικονομική αυτάρκεια και την αμεσοδημοκρατική αυτοδιαχείριση. Σε κάθε περίπτωση πάντως, οι κοινοτικές δομές έχουν σημαντικό ρόλο στην προώθηση της αλληλεπίδρασης μεταξύ των κατοίκων και στη διαμόρφωση της κοινωνικής συνοχής.