Simone de Beauvoir

Οι άντρες ισχυρίζονται ότι ο έρωτας είναι η υπέρτατη πραγμάτωση της γυναίκας. «Μια γυναίκα που αγαπάει σαν γυναίκα, γίνεται βαθύτερα γυναίκα», γράφει ο Νίτσε. Και ο Μπαλζάκ: «Σε ανώτερο επίπεδο, ζωή του άντρα είναι η δόξα, ζωή της γυναίκας, είναι ο έρωτας. Η γυναίκα ευθυγραμμίζεται, εξισώνεται με τον άντρα μονάχα όταν η ζωή της είναι μια αδιάκοπη προσφορά, όπως η αντρική ζωή είναι μια αδιάκοπη δράση». Αλλά εδώ υπάρχει μια σκληρή απάτη, γιατί οι άντρες δεν νοιάζονται διόλου να δεχτούν την προσφορά. Ο άντρας δεν έχει ανάγκη από την ολοκληρωτική, τη δίχως όρους αφοσίωση που αξιώνει ούτε από τον ειδωλολατρικό έρωτα που κολακεύει τη ματαιοδοξία του. Το κήρυγμα του είναι η προσφορά της γυναίκας. Τα δώρα της όμως τον εξαντλούν. Έτσι η γυναίκα ζει σε μόνιμη δυσαρέσκεια για τα άχρηστα δώρα της, τη μάταια υπαρξή της. Μονάχα όταν θα ‘ρθει η μέρα που η γυναίκα θα μπορεί να αγαπήσει με τη δύναμή του εαυτού της, μονάχα τότε θα γίνει ο έρωτας και για κείνη, όπως και για τον άντρα, πηγή ζωής και όχι θανάσιμος κίνδυνος. Οι αμέτρητες γυναίκες που μαρτύρησαν στον έρωτα αποτελούν ένα σύμβολο διαμαρτυρίας για την άδικη μοίρα που για ύστατη λύτρωση ορίζει μια στείρα κόλαση.