Σωτήρης Αλεξίου: Τα δύο κρίσιμα καθήκοντα για Κόμμα και Νεολαία
Τα συνέδρια του ΣΥΡΙΖΑ και της Νεολαίας είναι το καλύτερο πεδίο για να συζητήσουμε διεξοδικά, συντροφικά και δημοκρατικά τι κρατάμε και τι αφήνουμε πίσω μας. Δεν μπορούμε να είμαστε μονοδιάστατοι στον τρόπο που κάνουμε την όποια κριτική. Η απόσταση από τη θεωρία περί κράτους και αριστερής κριτικής και των καταστάσεων που συναντήσαμε, είναι τεράστια. Το αποτέλεσμα των κοινωνικών συγκρούσεων και του εκάστοτε συσχετισμού πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων οριοθετεί, πολλές φορές, το πλαίσιο και τις δυνατότητες άσκησης πολιτικής. Το σίγουρο είναι ότι δεν πρέπει να βυθιστούμε στους υποκειμενισμούς μας, αλλά να αναμετρηθούμε και με τον κακό μας εαυτό, δημιουργώντας εκ νέου μια κοινή αφετηρία σε εσωκομματικό επίπεδο για τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα γύρω μας.
Ειδικότερα, σε μία εποχή πανδημίας, κλιματικής κρίσης, μαζικών μετακινήσεων πληθυσμών, προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών από πολέμους, φτώχεια και εξαθλίωση, με μία νέα, σκληρή οικονομική κρίση να διαφαίνεται στο άμεσο μέλλον, με τα αποτελέσματα της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης και τις τεκτονικές γεωπολιτικές ανακατατάξεις, η συζήτηση για τους μετασχηματισμούς και τα νέα πεδία πολιτικής σύγκρουσης είναι επιβεβλημένη.
Χρειαζόμαστε, λοιπόν, ένα νέο σχέδιο που θα ορίζει τον Σοσιαλισμό στον 21ο αιώνα, σε νέες βάσεις, ακριβώς επειδή οι ιδέες αυτές και η μάχη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο δεν μπορούν να αποτελούν κείμενα ευαγγελίων και στείρας αναπαραγωγής μοντέλων του παρελθόντος, αλλά μία νέα πραγματικότητα, ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, με σαφείς κοινωνικές προτεραιότητες, που θα έρχεται σε πλήρη σύγκρουση με τις προτεραιότητες του κεφαλαίου και των ελίτ. Χωρίς να ξεχνάμε τη συνθετότητα της πραγματικότητας, των συγκρούσεων, το πλαίσιο της κάθε μάχης, τα πίσω βήματα, τα άλματα, τους συμβιβασμούς, τις αναγκαίες ρήξεις και τις τομές που απαιτούνται. Χωρίς να παραγκωνίζονται οι κοινωνικές δυνάμεις της εργασίας και της δημιουργίας, οι δυνάμεις της νέας γενιάς που πρέπει να βρεθούν στο επίκεντρο των πολιτικών προτεραιοτήτων μας.
Τη δική τους «κανονικότητα» θα την ανατρέψουμε, γιατί χωρά μονάχα τους λίγους που η Νέα Δημοκρατία εξυπηρετεί. Το κρισιμότερο διακύβευμα, λοιπόν, της επόμενης περιόδου, είναι η δημιουργία ενός αντικυβερνητικού μετώπου ενάντια στην ακραία συντηρητική και νεοφιλελεύθερη «κανονικότητά» τους. Η δεύτερη φορά Αριστερά, χωρίς μνημόνιο και λιτότητα, θα έχει τη σφραγίδα της νέας γενιάς. Μιας γενιάς που είδε να της κλέβουν το μέλλον. Εχει έρθει η ώρα, λοιπόν, να τους κάνουμε παρελθόν και να αγωνιστούμε για τη ζωή μας.