Μια 8η Μάρτη διαφορετική.
Πιο ματωμένη, πιο πονεμένη, πιο οργισμένη.
Παγκόσμια Ημέρα των Γυναικών στη σκιά της ανείπωτης τραγωδίας στα Τέμπη, με τον καθημερινό αγώνα ενάντια στον σεξισμό, την πατριαρχία, τις κάθε λογής διακρίσεις, να μην διαχωρίζεται από το συνολικό αίτημα για ανατροπή μιας από τις πιο επικίνδυνες κυβερνήσεις που έχει γνωρίσει ποτέ ο τόπος.
Η Φεμινιστική Απεργία της 8ης του Μάρτη, με τις γυναίκες μπροστάρισσες, παίρνει – εκ των πραγμάτων – χαρακτήρα πανεργατικής απεργίας υπενθυμίζοντας πως η τάξη, η εθνικότητα, η φυλή, η ταυτότητα φύλου, ο σεξουαλικός προσανατολισμός, η αρτιμέλεια, δεν μπορεί – και δεν πρέπει – να αποτελεί παράγοντα στασιμότητας ή περιθωριοποίησης.
Στον δρόμο, λοιπόν. Για τα δεκάδες θύματα της τραγωδίας.
Για όλες όσες δεν είναι πια μαζί μας, για τα θύματα ενός πολλαπλού συστήματος καταπίεσης, για όσες βρέθηκαν στην πρωτοπορία, για όσες – με προσωπικό κόστος – διεκδίκησαν χωρίς να δειλιάσουν.
Αλλά και για όλ@ όσ@ – σε όποιον χώρο – δίνουν τις καθημερινές τους μάχες παλεύοντας για ορατότητα και συμπερίληψη, για ζωή και όχι απλή επιβίωση, για αξιοπρέπεια και σεβασμό.
ΥΓ. Τρέμουν τη δύναμη του δρόμου. Ας τους αποδείξουμε πόσο δίκιο έχουν…
Αννέτα Καββαδία
Ανάρτησή της στο Facebook
