Ο πρόεδρος της Ουκρανίας δεν έχει αφήσει κοινοβούλιο του δυτικού κόσμου στο οποίο να μην έχει απευθύνει τηλεοπτικό μήνυμα. Πάντα με το ίδιο χακί μπλουζάκι, το ίδιο αξύριστο look και, σε κάθε περίπτωση, με μια εμφάνιση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του ακροατηρίου στο οποίο απευθύνεται. Εμφανίστηκε μάλιστα και στην τελετή απονομής των βραβείων Γκράμι, ενώ υπήρχαν φήμες –που δεν επιβεβαιώθηκαν– ότι θα εμφανιζόταν και στην τελετή απονομής των Όσκαρ.
Πολύ καλά κάνει. Θύμα της βάρβαρης ρωσικής εισβολής είναι η χώρα του, τη μέγιστη δυνατή υποστήριξη αναζητά –αν και εύλογα αναρωτιέται κανείς πού βρίσκει τον χρόνο αυτός που ηγείται της άμυνας του λαού του, να κάνει τόσες εμφανίσεις καθημερινά.
Ασχέτως αυτού, η όλη παρουσία του και τα λόγια που απευθύνει κάθε φορά στο εκάστοτε ακροατήριό του, παραπέμπουν σε μια εμφάνιση δουλεμένη επικοινωνιακά μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια. Επομένως, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η παρουσία του στην ελληνική Βουλή δεν αποτελούσε εξαίρεση και ότι τα πάντα ήταν προσεκτικά σχεδιασμένα. Συμπεριλαμβανομένης της παρουσίας δύο ακόμη ανδρών –που πλαισίωσαν τον λυρικό του λόγο περί Φιλικής Εταιρείας και Θερμοπυλών– ένας εκ των οποίων έφερε κουκούλα, ενώ ο άλλος δήλωσε ουκρανός ελληνικής καταγωγής. Υπερήφανα μέλη, και οι δύο, της ναζιστικής παραστρατιωτικής οργάνωσης του Τάγματος Αζόφ, «όπως είναι το χρέος μου ως άντρας», μας ενημέρωσε ο ένας εξ αυτών!
Ποιοι είναι οι μαχητές του Αζόφ, από ποια ιδεολογία εμπνέονται, ποια σύμβολα φέρουν, πόσο έχουν εισχωρήσει στην κρατική δομή και τις δυνάμεις ασφαλείας της Ουκρανίας και τι είδους εγκλήματα έχουν διαπράξει από το 2014 μέχρι σήμερα, είναι γνωστό σε όλους –αν και ευσχήμως αποσιωπάται από την έναρξη της ρωσικής εισβολής, γιατί χαλάει το μονολιθικό αφήγημα της Δύσης περί γενναίων υπερασπιστών της ελευθερίας και των κοινών μας ευρωπαϊκών αξιών. Ο ίδιος ο Ζελένσκι έχει δηλώσει, άλλωστε: «οι Αζόφ είναι αυτοί που είναι, αλλά τώρα αυτοί είναι που υπερασπίζονται την πατρίδα». Ενδιαφέρουσα επιλογή λέξεων, λες και δεν υπάρχουν μονάδες του τακτικού ουκρανικού στρατού που υπερασπίζονται όντως την πατρίδα τους…
Σε καμία από τις προηγούμενες πολυπληθείς τηλεοπτικές εμφανίσεις του ο ουκρανός πρόεδρος δεν είχε επιχειρήσει κάτι παρόμοιο. Για να ξεπλυθεί το ναζιστικό Τάγμα Αζόφ επιλέχθηκε η ελληνική Βουλή. Έτσι, είδαμε όλοι την ντροπιαστική για το ελληνικό κοινοβούλιο και τη χώρα εικόνα, σχεδόν σύσσωμη η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία του τόπου να ακούει με προσοχή τα λόγια δηλωμένων ναζί, χειροκροτώντας μάλιστα όρθια και με ενθουσιασμό. Όχι στο σύνολό της, φυσικά. Το ΚΚΕ δεν ήταν παρόν, ενώ ο εκπρόσωπος του ΜέΡΑ25 αποχώρησε. Όπως αποχώρησαν και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Φίλης, Θ. Δρίτσας, Γ. Γκιόλας, Γ. Βαρεμένος, κάτι που δυστυχώς δεν έπραξε η υπόλοιπη ΚΟ ή μάλλον όσες και όσοι βρίσκονταν εκείνη την ώρα στην αίθουσα, καθώς ήταν αρκετές οι συνειδητές απουσίες βουλευτών και βουλευτριών του ΣΥΡΙΖΑ από τη διαδικασία της Πέμπτης.
Είναι αλήθεια πως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αμέσως μετά, αντέδρασε έντονα. «Η αλληλεγγύη στον ουκρανικό λαό είναι δεδομένη. Οι ναζί, όμως, δεν μπορεί να έχουν το λόγο στη Βουλή», έγραψε σε ανάρτησή του ο Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας για ιστορική ντροπή και ρίχνοντας την ευθύνη στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ενώ και η γραμματέας της ΚΟ Ο. Γεροβασίλη, απαίτησε εξηγήσεις από τον πρόεδρο της Βουλής.
Απαιτούνται, όντως, εξηγήσεις από τους κ.κ. Τασούλα και Μητσοτάκη. Ήταν ενήμερη η κυβέρνηση και ο πρόεδρος του σώματος για αυτό το αίσχος, αυτή την ιταμή προσβολή προς τον ελληνικό λαό και τους αντιφασιστικούς αγώνες του; Είναι δυνατόν να μην είχαν ιδέα τι θα έκανε ο Ζελένσκι, όταν μάλιστα το μήνυμα ήταν μαγνητοσκοπημένο και ήταν αυτονόητος ο τεχνικός έλεγχος πριν την προβολή του; Τους έστησε κάποια περίτεχνη παγίδα ο ουκρανός πρόεδρος –ή μάλλον οι σύμβουλοί του– ακριβώς για να χρησιμοποιήσει την ελληνική Βουλή σαν Κολυμβήθρα του Σιλωάμ, πoυ όλα τα ξεπλένει, ακόμα και ναζί;
«Λανθασμένη και άστοχη» περιορίστηκε να χαρακτηρίσει τη μετάδοση του μηνύματος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Και κατά την προσφιλή του μέθοδο, επιτέθηκε στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίον κατηγόρησε ότι πρωτοστατεί στην«εξοργιστική και ανέντιμη χρήση αυτού του λάθους από μερίδα της αντιπολίτευσης, ώστε να δικαιολογήσουν για άλλη μια φορά τη ρωσική εισβολή». Μόνο που δεν πείθει. Γιατί αυτή τη φορά ήρθαν και εξ οικείων τα βέλη, αφού και ο Αντώνης Σαμαράς εξέφρασε τη δυσφορία του, μιλώντας για «μεγάλο λάθος».
Γιατί αυτό που συνέβη στη Βουλή την Πέμπτη, είναι όνειδος και φιάσκο. Και είναι πολύ εξευτελιστικό για τη χώρα να χρησιμοποιείται σαν πλυντήριο ναζί. Εξέλιξη στην οποία οδήγησαν οι επιλογές του Κ. Μητσοτάκη, καθώς δέχθηκε ασθμαίνων τον ρόλο του παθητικού, άβουλου και πρόθυμου υποτελή, που είναι έτοιμος να υποστεί τον έσχατο εξευτελισμό, προκειμένου να φανεί αρεστός.
Κάποιοι, και στην Ελλάδα, θέλουν να περάσουν δια της βίαιης, μονολιθικής επαναλήψεως, το ψεύτικο δίλημμα «όποιος μιλάει για αυτά, τάσσεται με τον εισβολέα Πούτιν». Και στο όνομα αυτού του ψεύτικου διλήμματος, να πνίξουν όποια φωνή ψάχνει σε βάθος τι ακριβώς συνέβη και συμβαίνει στην Ουκρανία, ποιες είναι οι βαθύτερες αξίες της σύγκρουσης, ποιες οι συνέπειές της, ποιος θα χάσει και ποιος θα βγει κερδισμένος από αυτήν. Ή όσους, τέλος πάντων, δεν έχουν καμιά διάθεση να ακούνε εισαγόμενους ναζί να απευθύνονται στη Βουλή –με τις μνήμες της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, που τόσο τη λέρωσε, να είναι ακόμα νωπές. Γιατί είναι άλλο πράγμα η δεδομένη συμπαράστασή μας στον ουκρανικό λαό που αμύνεται απέναντι στη ρωσική εισβολή, και άλλο η ανοχή απέναντι σε εκπροσώπους νεοναζιστικών ταγμάτων. Αυτό δεν πρέπει και δεν πρόκειται να το επιτρέψουμε. Δεν μας αξίζει.
Αννέτα Καββαδία
