Σαν να ακούγεται από το βάθος η φωνή του σκηνοθέτη: «ίσια η πλάτη, χαλαρά τα χέρια, ευθύ το βλέμμα, αποφασιστικός αλλά και αδιόρατα – τόσο όσο – θλιμμένος». Πρωταγωνιστής, βοηθητικοί ηθοποιοί, συνεργείο, όλοι στις θέσεις τους και το γύρισμα αρχίζει…
Γιατί σε τι άλλο, πέρα από σκηνή ταινίας, παρέπεμπε η εικόνα του Γιώργου Γεραπετρίτη ως… μηχανοδηγού, στο πρώτο –μετά την τραγωδία των Τεμπών– δρομολόγιο του τρένου Αθήνα -Θεσσαλονίκη; Ή η εικόνα στελεχών της ΝΔ να εμφανίζονται, και να κάνουν δηλώσεις στα ΜΜΕ, ως τυχαίοι επιβάτες της συγκεκριμένης αμαξοστοιχίας; Τι άλλο, πέρα από τις τηλεοπτικές ανάγκες και την προεκλογική επικοινωνιακή διαχείριση της τραυματισμένης, από τα Τέμπη, εικόνας της κυβέρνησης εξυπηρετούσε αυτό το στημένο σόου;
Επικοινωνιακός ξεπεσμός
Στο μέγαρο Μαξίμου το λένε με όλους τους τρόπους: νυν υπέρ πάντων η επικοινωνία. Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι ότι πλέον δεν τους ενδιαφέρει καν να κρύψουν κάπως το ψέμα και την προπαγάνδα τους. Δεν μιλάμε εδώ για περιπτώσεις όπου δήθεν άγνωστοι, τυχαίοι πολίτες, σπεύδουν να εκφράσουν τον θαυμασμό τους για το πόσο όμορφος και ερωτικός είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ή για… καουμπόηδες που -πάλι εντελώς συμπτωματικά- τον σταματάνε στη μέση του κάμπου για να του δώσουν τα εύσημα, ή για οδηγούς ταξί που -πάντα αυθόρμητα και τυχαία- τον βλέπουν να περπατάει ανέμελος, πάντα ανέμελος, στον δρόμο σε πρωτεύουσες της αλλοδαπής και σταματούν για να του εκφράσουν την εθνική τους υπερηφάνεια που τον έχουν πρωθυπουργό.
Όλα αυτά τα φαιδρά περιστατικά –που τα… χαρήκαμε στους τηλεοπτικούς μας δέκτες ως κομμάτι της επικοινωνιακής πολιτικής της κυβέρνησης και προσωπικά του Κυριάκου Μητσοτάκη– αλλά και άλλα πολλά που δεν χωρούν σε αυτό το άρθρο, απλώς χαρακτηρίζουν την πολιτική διαδρομή ενός ανθρώπου που δεν έχει διστάσει να ομολογήσει δημόσια ότι αυτό που τον ενδιαφέρει είναι η επικοινωνία και όχι η ουσία.
Εδώ, όμως, δεν πρόκειται για μια ακόμα ανάλυση της επικοινωνιακής περσόνας που έχουν κατασκευάσει οι επικοινωνιολόγοι του Μαξίμου. Πρόκειται για κάτι πολύ σοβαρότερο και πολύ πιο χυδαίο.
Η εικόνα του υπουργού Γεραπετρίτη να κάθεται με ύφος βλοσυρό και επιμελώς σοβαρό στο τιμόνι μιας λοκομοτίβας της Hellenic Train, είναι μια εικόνα που θα έπρεπε να προκαλεί ντροπή.
Στον ίδιο πρωτίστως –αν και κανείς πλέον δεν περιμένει ούτε από τον ίδιο, ούτε από οποιοδήποτε μέλος αυτής της κυβέρνησης να έχει τη δυνατότητα και τη στοιχειώδη ενσυναίσθηση, ώστε να αισθανθεί ντροπή. Πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για μία από τις πιο σκοτεινές μορφές αυτού του κυβερνητικού σχήματος.
Σκοτεινή όχι με την έννοια της απόδοσης κάποιας ηθικής μομφής, ο άνθρωπος μπορεί ως χαρακτήρας να είναι ο καλύτερος. Ο ρόλος όμως, ή μάλλον οι ρόλοι, που έχει αναλάβει στην κυβέρνηση των δήθεν «άριστων», δικαιολογούν τον χαρακτηρισμό. Είναι, άλλωστε, ο αρχιτέκτονας του διαβόητου πλέον επιτελικού κράτους, το οποίο έχει ήδη κριθεί εκ του αποτελέσματος όχι μόνο ως εντελώς ανίκανο και αναποτελεσματικό να αντιμετωπίσει τις σύγχρονες προκλήσεις, αλλά και ως παρωδία δήθεν αριστείας. Είναι το παλιό καλό ρουσφετολογικό, συγκεντρωτικό, πελατειακό και διεφθαρμένο κράτος της Δεξιάς, με άλλο πιο φανταχτερό περιτύλιγμα ενός κίβδηλου εκσυγχρονισμού.
Απλώς δεν τους νοιάζει
Αποκλείεται πάντως η τόσο έμπειρη, ικανή και καλοπληρωμένη επικοινωνιακή ομάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη να αγνοεί ότι στις μέρες μας το απλούστερο πράγμα του κόσμου είναι να ελέγξει κανείς τα πρόσωπα που εμφανίζονται σε ένα τηλεοπτικό πλάνο και να διαπιστώσει ότι πρόκειται για άτομα του κομματικού μηχανισμού της ΝΔ. Και το εύλογο ερώτημα που ανακύπτει είναι: δεν τους νοιάζει ότι θα καρφωθούν; Δεν φοβούνται ότι θα ξεφτιλιστούν; Η απάντηση είναι πως όχι, δεν τους νοιάζει.
Έχουν τόσο απόλυτη την αίσθηση της μιντιακής παντοδυναμίας που απλά δεν τους απασχολεί. Νιώθουν άνετοι και σίγουροι ότι, σε κάθε περίπτωση, ο μανδύας προστασίας των ΜΜΕ θα είναι αδιαπέραστος.
Πόσο βαθιά προσβλητικό είναι όμως αυτό! Προσβλητικό της νοημοσύνης των πολιτών, και συγκεκριμένα των τηλεθεατών, που είδαν τα κομματικά μέλη της ΝΔ να υποδύονται τους τυχαίους επιβάτες και να διαβεβαιώνουν πόσο… άνετοι και ασφαλείς νιώθουν τώρα που η επιτροπή του κ. Γεραπετρίτη – αυτή για την οποία νομοθέτησαν το ακαταδίωκτο – έχει… ξεδιαλύνει τους ακριβείς λόγους του ατυχήματος, ο ένοχος σταθμάρχης περιμένει τη δίκαιη τιμωρία του και η «υπεύθυνη» κυβέρνηση έχει λάβει όλα τα μέτρα ασφαλείας.
Αλλά είναι ακόμα περισσότερο προσβλητικό και χυδαίο απέναντι στα θύματα, στους συγγενείς τους και στην τεράστια και πολυεπίπεδη σημασία του ίδιου του τραγικού γεγονότος.
Ένα γεγονός που η κυβέρνηση θέλει να ξεπετάξει με μια επικοινωνιακή φιέστα και με μερικά φωτογραφικά ενσταντανέ όπου οι υπουργοί ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον στο ποιος θα επιδείξει μεγαλύτερη θλίψη.
Μόνο που αυτό είναι ύβρις. Είναι θράσος. Είναι ασέβεια. Είναι δείγμα ότι δεν έχουν καταλάβει, και δεν θέλουν να καταλάβουν, τίποτα για το κόστος που έχουν οι πολιτικές και οι δογματισμοί τους σε ανθρώπινες ζωές.
Το πραγματικό διακύβευμα
Αυτή η χυδαία αλαζονεία της ΝΔ δεν πρέπει όμως να ξεχαστεί. Είναι χρέος όλων μας να την υπενθυμίζουμε διαρκώς. Γιατί όταν λέμε πως στις επικείμενες εκλογές συγκρούονται δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι, δεν είναι ένα σχήμα λόγου ενταγμένο απλώς στην προεκλογική ρητορική. Είναι το πραγματικό διακύβευμα της προσεχούς κάλπης, το οποίο τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ όσο και οι υπόλοιπες αριστερές, δημοκρατικές, προοδευτικές δυνάμεις του τόπου θα πρέπει να αναδεικνύουν και να επιβεβαιώνουν διαρκώς.
Τόσο με τα λόγια όσο και με τις πράξεις τους.
Αννέτα Καββαδία
