Σε αυτό το όγδοο μυθιστόρημά του, ο Αλέξης Πανσέληνος τοποθετεί τη δράση στη χρ ονιά πριν το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών, το 1966 δηλαδή, σε ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί που δεν κατονομάζει. Πρωταγωνιστής είναι ο 20άρης Σπύρος, παιδί ενός μικρέμπορου που θα ήθελε να έχει γίνει μαέστρος. Ο νεαρός Σπύρος έχει ταλέντο και αγάπη για τη ζωγραφική, μπαίνει εύκολα στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, συναντάει τον Μόραλη και μπροστά του διαγράφεται ένα μέλλον λαμπρό. Με παρότρυνση του πατέρα του πηγαίνει διακοπές στο νησί από το οποίο αυτός κατάγεται, όπου θα τον φιλοξενήσει ένας οικογενειακός φίλος, ζωγράφος, έτσι ώστε να συνδυάσει τις διακοπές με κάποιου τύπου μαθητεία. Εκεί κάνει παρέα με τα τρία παιδιά του ζωγράφου, ένα εικοσάχρονο αγόρι και δύο κορίτσια, μία εικοσιδιάχρονη και μία δωδεκάχρονη. Στην εξίσωση προστίθενται και άλλες παρέες των παιδιών, ο Σπύρος ως πρωτευουσιάνος είναι ερωτικά περιζήτητος αλλά αποδεικνύεται ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί με νηφαλιότητα και σύνεση αυτά που του συμβαίνουν. Το καλοκαίρι αυτό, εκεί που πήγαινε να είναι το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής του Σπύρου, μετατρέπεται σε εφιάλτη, καθώς όλα αυτά γυρνούν μπούμεραγκ εναντίον του, ξεσπάει σκάνδαλο και αναγκάζεται να φύγει όπως-όπως.
Ο εφιάλτης θα συνεχιστεί, καθώς ένας στρατιωτικός που υπηρετούσε στο νησί αυτό και παρακολούθησε από κοντά τα γεγονότα, τον εκβιάζει ζητώντας του να γίνει χαφιές στη Σχολή. Αυτός αρνείται, αναγκαστικά παρατάει τη Σχολή Καλών Τεχνών και η ζωή του παίρνει δρόμο καταστροφής.
Ο Αλέξης Πανσέληνος, στο μικρό αυτό μυθιστόρημα, περιγράφει με καθαρότητα το κλίμα της εποχής, τόσο το κοινωνικό όσο και το πολιτικό. Ο Σπύρος που έχει μουστάκι και φαβορίτες, οι νέοι που ακούν Μπιτλς, που τραγουδούν στις μπουάτ φέρνοντας επανάσταση επιλέγοντας παντού την απλότητα αντί για τον στόμφο, και η χούντα που διαλύει, στο πρόσωπο του Σπύρου, μια ολόκληρη γενιά και μαζί και τη χώρα.
Ένα ωραίο μυθιστόρημα, γραμμένο με τέχνη και απλότητα μαζί, με πλούτο λεξιλογίου, εικόνων και αισθημάτων.
Μανώλης Πιμπλής
