Στη Ρεματιά Χαλανδρίου, ο Τσίπρας με τον Τσακαλώτο, την Αχτσιόγλου, τον Τεμπονέρα και τον Χαρίτση παρουσίασαν τις βασικές προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Οι θέσεις αυτές, ενόψει των εκλογών της 25ης Ιουνίου, έχουν κωδικοποιηθεί σε 7 σημεία για «Δίκαιη κοινωνία και ευημερία για όλους». Αφορούν την ανασυγκρότηση του αναπτυξιακού προτύπου της χώρας, την ενίσχυση του εισοδήματος, την προστασία της εργασίας, τη στήριξη της δημόσιας Υγείας, τη στήριξη της δημόσιας Παιδείας, την κοινωνική προστασία και το δικαίωμα σε αξιοπρεπή στέγαση.
Σύγκλιση με την Ευρώπη ή με τη Βουλγαρία;
Αυτά τα 7 σημεία αναδεικνύουν τη βασική πολιτική και προγραμματική διαφορά ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και στον ΣΥΡΙΖΑ. Για τη Νέα Δημοκρατία τέτοιου είδους θέματα δεν προγραμματίζονται, επιλύονται αυτόματα αν υπάρχει οικονομική ανάπτυξη. Και οικονομική ανάπτυξη θα υπάρξει αν οι ισχυροί έχουν κέρδη. Γι’ αυτό βασική μέριμνα της Νέας Δημοκρατίας είναι να εξασφαλίσει την κερδοφορία των οικονομικά ισχυρών είτε με φοροασυλία είτε με εξάλειψη του ανταγωνισμού από τους μικρότερους είτε με χαμηλά μεροκάματα ή με στραβά μάτια στην αισχροκέρδεια. Αυτό, φυσικά, δεν οδηγεί σε ανάπτυξη που να ωφελεί έστω και στο ελάχιστο τον κόσμο της εργασίας και ιδιαίτερα τους νέους. Ωστόσο η Νέα Δημοκρατία επιμένει. Όχι γιατί αυταπατάται, αλλά γιατί η σχέση της με τα ισχυρά συμφέροντα είναι πλέον οργανική: Η υπερκερδοφορία του ενός συνδέεται με την πολιτική κυριαρχία του άλλου.
Σε αυτές τις κάλπες το δίλημμα είναι εξαιρετικά απλό. Όποιος θέλει να στηριχτούν τα δημόσια νοσοκομεία, να υπάρχουν καλά δημόσια σχολεία για τα παιδιά του, πλαίσιο για την προστασία της πρώτης κατοικίας και μισθό που θα καλύπτεται από συλλογική σύμβαση έχει επιλογή: την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., που έχει αποδείξει, ακόμα και σε περιόδους μνημονιακής χειραγώγησης ότι και έντιμος και αποτελεσματικός είναι. Δεν είναι υπερβολικά αιτήματα αυτά ούτε απαιτούν κάποια σοσιαλιστική ανατροπή. Είναι αυτά που απολαμβάνουν ως δικαίωμα οι πολίτες των περισσότερων χωρών της Ευρώπης. Από την άλλη μεριά, όποιος θεωρεί ότι θα βγει ωφελημένος από την ανάπτυξη τύπου Βουλγαρίας, με καθηλωμένους μισθούς, διαλυμένη κοινωνική προστασία και πανίσχυρη ολιγαρχία μπορεί να ψηφίσει τη Νέα Δημοκρατία. Αυτό είναι το επίδικο των προσεχών εκλογών.
Γενικά Λογιστήρια, ιδιωτικές επενδύσεις, φράχτες και τέτοια
Ολα αυτά θα μπορούσαν, φυσικά, να είναι αντικείμενο μιας ενδιαφέρουσας προγραμματικής αντιπαράθεσης, όμως η Ν.Δ. δεν θέλει σε καμία περίπτωση κάτι τέτοιο. Της είναι πιο εύκολο να καταφεύγει στη βλακεία, φωνάζοντας πότε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ρίξει έξω τη χώρα και θα μας έχει βάλει σε μνημόνιο σε ένα μήνα και πότε ότι θα υπερφορολογήσει τις επιχειρήσεις. Κοστολογεί το πρόγραμμα πότε 50 δισ., πότε 70, για να καταλήξει τελικά στα 83 δισ., με μια μέθοδο κοστολόγησης την οποία αρνείται να εφαρμόσει στο δικό της πρόγραμμα και για την οποία συνελήφθη να ψεύδεται, επιχειρώντας να εμπλέξει το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Οπότε, τι αντιπαράθεση να κάνει;
Ετσι, λοιπόν, το σχόλιο του Σκέρτσου για την παρουσίαση των 7 προγραμματικών αξόνων του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. ήταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν λέει τίποτα για την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων, καθώς και για την ασφάλεια των συνόρων μας από τους μετανάστες. Και για τη μεν προσέλκυση επενδύσεων δεν έχει δίκιο: ανακατεύθυνση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, που η κυβέρνηση Μητσοτάκη θέλει να σπρώξει σε 10 μεγάλες εταιρείες. Πρόσβαση σε πιστώσεις για όλες τις επιχειρήσεις και όχι μόνο για τις ισχυρές. Και στροφή στην πρωτογενή παραγωγή, στη μεταποίηση, στον ψηφιακό μετασχηματισμό, στις βασικές υποδομές και στην έρευνα. Γιατί ανάπτυξη δεν γίνεται μόνο με Airbnb, funds κόκκινων δανείων και τουρισμό μαύρης εργασίας. Έτσι προσελκύονται οι ιδιωτικές επενδύσεις σε όλο τον κανονικό κόσμο. Τι ιδιωτικές επενδύσεις έχει στο μυαλό του ο Σκέρτσος θα πρέπει ενδεχομένως να το εξηγήσει ο ίδιος, ειδικά μετά τις διακρατικές συμφωνίες με την Αίγυπτο και το Μπαγκλαντές για φθηνό εργατικό δυναμικό στον τουρισμό και στις κατασκευές.
Και κάτι για τα πόμολα
Οσο για το θέμα της ασφάλειας των συνόρων, είναι προφανώς εκτός της παρούσης συζήτησης. Αλλά ο Σκέρτσος έπρεπε να το αναφέρει για να θυμίσει στον μέσο συντηρητικό πολίτη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εθνική εξαίρεση και θέλει να γεμίσει την Ελλάδα μαύρους. Διότι έτσι μαζεύει ψήφους η Ν.Δ.. Τι, για συλλογικές συμβάσεις θα κάτσει να συζητήσει;
Αλλά εκεί που πραγματικά το απογείωσε ο γίγας της αριστείας Σκέρτσος ήταν όταν είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναπαράγει «το αναχρονιστικό οικονομικό μοντέλο που χρεοκόπησε την περασμένη δεκαετία». Σοβαρά τώρα; Το παραγωγικό μοντέλο του ΣΥΡΙΖΑ χρεοκόπησε την περασμένη δεκαετία; Δεν φταίει ότι η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ έφαγαν και τα πόμολα; 500 εκατομμύρια χρωστάει το κόμμα του Σκέρτσου, χαλαρώστε λίγο.
Ο καιρός για την κάλπη πλησιάζει. Όσο πιο διαβασμένοι και συνειδητοποιημένοι πάνε εκεί οι πολίτες, κέρδος για τη Δημοκρατία και τη χώρα θα είναι. Η απάθεια και η αδιαφορία δεν είναι καλοί σύμβουλοι. Διότι αυτό που θα βγάλει η κάλπη θα καθορίσει τις ζωές μας τα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Άγγελος Τσέκερης
