Θετικές εξελίξεις και αβεβαιότητες

Το ελληνικό ζήτημα τον τελευταίο καιρό βρίσκεται σε περίοπτη θέση στις διεθνείς εξελίξεις. Η επίσκεψη του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στις ΗΠΑ και οι συναντήσεις με τους ηγέτες της χώρας και του ΔΝΤ την προηγούμενη εβδομάδα προσέφεραν μπόλικο υλικό. Όπως και η Σύνοδος Κορυφής, αμέσως μετά στις Βρυξέλλες. Όμως, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τη διαπραγμάτευση για την τρίτη αξιολόγηση, την προετοιμασία των συζητήσεων για την έξοδο από το μνημόνιο και η ρύθμιση του χρέους, η κυβέρνηση δεν πρέπει να ξεχάσει ότι το θετικότερο κλίμα για την ελληνική υπόθεση που διαμορφώθηκε στις ΗΠΑ θα δεχθεί κάποια στιγμή και την επίδραση της ευρωπαϊκής πλευράς, στην πραγματικότητα της Γερμανίας.
Η μη ύπαρξη ακόμα κυβέρνησης στη Γερμανία, μας στερεί τη δυνατότητα να έχουμε ένα σαφές στίγμα, συνολικό, της στάσης των θεσμών, ενιαία. Την επόμενη εβδομάδα δε, εν μέρει, αυτό θα φανεί, καθώς οι εκπρόσωποι ελληνικής κυβέρνησης και θεσμών θα αρχίσουν τη συζήτηση πάνω στην πορεία των προαπαιτουμένων, ειδικά αυτών που χρειάζονται πολιτική διαπραγμάτευση για να ολοκληρωθούν. Η γερμανική πλευρά δεν έχει ακόμη μιλήσει συγκεκριμένα, απλώς είναι θετικό ότι δεν παρενόχλησε με δηλώσεις, π.χ. κάποιου αξιωματούχου το ευνοϊκό κλίμα των ΗΠΑ.

Το ταξίδι στις ΗΠΑ

Σε άλλες στήλες ο αναγνώστης θα βρει υλικό που σχολιάζεται το ταξίδι στις ΗΠΑ, το δούναι και λαβείν που υπάρχει πάντοτε σε αυτές τις περιπτώσεις. Εδώ θα κάνουμε μόνο κάποιες επισημάνσεις. Η συνάντηση, αναντίρρητα, διαμόρφωσε ένα θετικό κλίμα για την ελληνική πλευρά σε μια, επιπλέον, κρίσιμη στιγμή καθώς βρίσκεται στην  αφετηρία της εξόδου από το μνημόνιο και της εξόδου στις αγορές. Και δεν παίζεται μόνο το αν συμβεί αυτό, αλλά κυρίως οι όροι που θα συνδέουν την έξοδο, ιδίως αυτοί που συνδέονται με το ζήτημα του χρέους. Επομένως, οι θετικές κουβέντες στις συζητήσεις στις ΗΠΑ έχουν την   αξία τους και ο συμβολισμός τους είναι προφανής. Σε αυτό το σημείο να παρατηρήσουμε ότι οι τοποθετήσεις της ελληνικής πλευράς μπορούσαν να είναι πιο συγκρατημένες ή σωστότερα να περιλαμβάνουν και ορισμένα ακόμα στοιχεία που θα εμφάνιζαν πιο καθαρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις των δύο μερών σε διεθνή επίδικα ζητήματα.
Αν, όμως, η θετική στάση της διοίκησης Τραμπ, ως συνέχεια της διοίκησης Ομπάμα, είναι ως ένα βαθμό  ευεξήγητη, καθώς συνδέεται με τους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς και ανησυχίες των ΗΠΑ, η θετική στάση του ΔΝΤ, που είναι και πραγματικός παίκτης στις διαπραγματεύσεις, δεν έχει ερμηνευθεί ικανοποιητικά ως τώρα. Εν μέρει ισχύει η άποψη ότι το ΔΝΤ, βλέποντας ότι η Ελλάδα θα βγει από το μνημόνιο, δεν επιθυμεί να βρεθεί σε μία λάθος θέση, ανασύροντας έτσι στην επιφάνεια τις ακραίες διαψεύσεις του της πρώτης μνημονιακής περιόδου.  Παρόλα αυτά, οι θετικές τοποθετήσεις της κ. Λαγκάρντ είναι ένα νέο στοιχείο, που μένει να δούμε, όμως, πόσο και πώς θα επηρεάσει τις τρέχουσες διαπραγματεύσεις.

Η στάση της ΝΔ

Ήταν αναμενόμενο ότι το ταξίδι στις ΗΠΑ θα γινόταν επίδικο και της εσωτερικής πολιτικής. Αλλά για μια ακόμη φορά η αξιωματική αντιπολίτευση έπεσε σε αντιφάσεις. Δεν είχε σαφή στόχο η κριτική της, ενώ έπεσαν σε μοναδικές αντιφάσεις και συχνές αναιρέσεις αρχικών τοποθετήσεων. Τελικά, επέλεξε το πιο ασθενές σημείο, την αναβάθμιση των F16, παρά το γεγονός ότι δεν αρνήθηκε τελικά την ανάγκη αυτή. Είναι να απορεί κανείς πως θα τοποθετηθεί στη Βουλή, στη συζήτηση που επισήμως ζήτησε η ίδια να γίνει, τι κριτική θα ασκήσει. Ιδίως που, στο παρελθόν της αυτή και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, έχουν να παρουσιάσουν όχι μόνο άχρηστες συμβάσεις -κατά δήλωση ως και νατοικών αξιωματούχων!- αλλά και πολλές και μεγάλες μίζες. Θα περιμένουμε. Το να προβάλλουν την παρενοχλητική δήλωση ευρωπαίων αξιωματούχων για το δημοσιονομικό κόστος της συμφωνίας για τα F16, δεν είναι καθόλου ευνοϊκό για αυτήν.

Η Σύνοδος Κορυφής

Στις Βρυξέλλες, στη Σύνοδο Κορυφής συζητήθηκαν οι σοβαρές εκκρεμότητες της ΕΕ, χωρίς όμως να βρεθούν και λύσεις. Συμφωνήθηκε, ωστόσο, ο οδικός χάρτης, ότι μέχρι τον Ιούνιο θα πρέπει να παρθούν οριστικές αποφάσεις. Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε συνολική τοποθέτηση.«Είχαμε τη δυνατότητα να συζητήσουμε για το μετασχηματισμό και το μέλλον της Ευρώπης, για το Brexit και το μεταναστευτικό ζήτημα, καθώς και τις σχέσεις ΕΕ -Τουρκίας», δήλωσε μετά τη Σύνοδο. Και εξέφρασε, όπως και άλλες φορές, την ανησυχία του για τις εξελίξεις.
Το προσφυγικό ήταν ξανά στο κέντρο των συζητήσεων και έχει ενδιαφέρον η κοινή δήλωση Ελλάδας, Ισπανίας και Ιταλίας σχετικά. «Σε ό,τι αφορά το μεταναστευτικό είχα την ευκαιρία από κοινού με τον ισπανό και ιταλό ομόλογό μου να καταθέσουμε τον προβληματισμό τόσο για τις τρέχουσες ροές, όσο και για τους μελλοντικούς κινδύνους, καθώς πρόκειται για ένα ζήτημα που έχει κυρίως να κάνει με τις μεγάλες ανισότητες ανάμεσα στην Ευρώπη και τις χώρες του τρίτου κόσμου», δήλωσε ο πρωθυπουργός.
Μην ξεχνάμε, όμως, το εσωτερικό μέτωπο, που δεν σταματάει ποτέ να είναι ενεργό, όπως είχε την καλοσύνη να μας υπενθυμίσει για μια ακόμα φορά ο ΣΕΒ. Υπενθύμισε, δηλαδή, ότι σε τελευταία ανάλυση οι λύσεις πρέπει, πέρα από τα ωραία λόγια, να έχουν ταξικά χαρακτηριστικά για να είναι «αποτελεσματικές». Σε σχετική του μελέτη θέτει ξανά ολόκληρο το σχέδιό του για απελευθέρωση μέχρι κεραίας της αγοράς εργασίας. «Ζητά την πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, κάνοντας λόγο για εργασία με δελτίο, στη βάση κοινής χρήσης, συμβάσεις μηδενικών ορών, με πρόσχημα πάντα την «προσαρμογή στις νέες συνθήκες»», όπως σχολίασε ο ΣΥΡΙΖΑ.

 

Οι δικαστές, με απόφασή τους, αδιάφθοροι!

Για μια α­κό­μα φο­ρά, α­πο­φα­σί­ζο­ντας κό­ντρα σε κυ­βερ­νη­τι­κές α­πο­φά­σεις, Δπρος ί­διον ό­φε­λος, η ο­λο­μέ­λεια του ΣτΕ ε­ξέ­δω­σε την πε­ρα­σμέ­νη Τε­τάρ­τη την υ­π’ α­ριθμ. 2649/2017 α­πό­φα­ση σχε­τι­κά με τη γνω­στή υ­πό­θε­ση της προ­σφυ­γής των δι­κα­στι­κών ε­νώ­σεων κα­τά της υ­πουρ­γι­κής α­πό­φα­σης για την υ­πο­χρέω­ση η­λεκ­τρο­νι­κής υ­πο­βο­λής δη­λώ­σεων «πό­θεν έ­σχες». Η α­πό­φα­ση βγαί­νει λί­γες η­μέ­ρες πριν εκ­πνεύ­σει η προ­θε­σμία υ­πο­βο­λής, μο­λο­νό­τι η υ­πό­θε­ση εκ­κρε­μού­σε α­πό τον Νοέμ­βριο του 2016.
Ας μην στα­θού­με, ό­μως, στη χρο­νι­κή στιγ­μή που ε­πέ­λε­ξε το α­νώ­τα­το α­κυ­ρω­τι­κό δι­κα­στή­ριο της χώ­ρας, πα­ρό­τι ε­πι­λέχ­θη­κε για να μην υ­πάρ­χει ι­κα­νός χρό­νος θε­ρα­πείας της υ­πουρ­γι­κής α­πό­φα­σης ως προς τα κρι­θέ­ντα ως α­ντι­συ­νταγ­μα­τι­κά. Ας δού­με τα στοι­χεία του πε­ριε­χο­μέ­νου της που έ­χουν γί­νει γνω­στά.
Η α­πό­φα­ση έ­κρι­νε, πρώ­τον, ως α­ντι­συ­νταγ­μα­τι­κές τις δια­τά­ξεις που ε­πι­βάλ­λουν σε ό­λους τους υ­πό­χρε­ους δη­λώ­σεων πε­ριου­σια­κής κα­τά­στα­σης να δη­λώ­νουν με­τρη­τά πά­νω α­πό 15.000 ευ­ρώ που έ­χουν ε­κτός πι­στω­τι­κών ι­δρυ­μά­των ή σε θυ­ρί­δες, αλ­λά και κι­νη­τά α­ξίας πά­νω α­πό 30.000 ευ­ρώ. Δεύ­τε­ρον, έ­κρι­νε ως α­νυ­πό­στα­τη την υ­πουρ­γι­κή α­πό­φα­ση που κα­θό­ρι­ζε τον τύ­πο και τον πε­ριε­χό­με­νο της Δή­λω­σης Πε­ριου­σια­κής Κα­τά­στα­σης (ΔΠΚ) και της Δή­λω­σης Οι­κο­νο­μι­κών Συμ­φε­ρό­ντων (ΔΟΣ), και τον η­λεκ­τρο­νι­κό τρό­πο υ­πο­βο­λής τους, με α­πο­τέ­λε­σμα να κα­θί­στα­ται α­νέ­φι­κτος ο έ­λεγ­χος νο­μι­μό­τη­τας των ου­σιω­δών αυ­τών στοι­χείων της κα­νο­νι­στι­κής ρύθ­μι­σης. Τρί­τον, ο έ­λεγ­χος των δη­λώ­σεων των δι­κα­στών και των συ­ζύ­γων τους πρέ­πει να γί­νε­ται α­πό τους ί­διους με συ­γκρό­τη­ση ορ­γά­νου στο ο­ποίο θα έ­χουν την πλειο­ψη­φία. Κρί­θη­κε, τέ­λος, συ­νταγ­μα­τι­κή η η­λεκ­τρο­νι­κή υ­πο­βο­λή, για ό­λους τους υ­πό­χρε­ους και τους δι­κα­στές.
Η κυ­βέρ­νη­ση ε­πέ­λε­ξε, σω­στά, να προ­χω­ρή­σει σε ά­με­ση δη­μο­σίευ­ση στο Φ.Ε.Κ. με η­με­ρο­μη­νία 19/10/2017, δύο νέων α­πο­φά­σεων για την υ­πο­βο­λή του πό­θεν έ­σχες, που πε­ριέ­χουν ε­κτός των κει­μέ­νων, τις ο­δη­γίες συ­μπλή­ρω­σης πε­δίων των Δ.Π.Κ. και Δ.Ο.Σ., κα­θώς και ό­λους τους πί­να­κες συ­μπλή­ρω­σης στοι­χείων, ε­πι­διώ­κο­ντας να κά­νει σα­φή την πρό­θε­σή της να μην υ­πο­χω­ρή­σει σε μία με­θό­δευ­ση που θα μπο­ρού­σε να α­να­βά­λει για μια α­κό­μη φο­ρά την υ­πο­χρέω­ση υ­πο­βο­λής «πό­θεν έ­σχες».
Η ά­με­ση α­πά­ντη­ση των δι­κα­στών στην α­πό­φα­ση αυ­τή, συ­νι­στά δεύ­τε­ρη πρό­κλη­ση. Με προ­σω­ρι­νή δια­τα­γή που ε­ξέ­δω­σε ο πρό­ε­δρος του ΣτΕ, κ. Σα­κε­λα­ρίου, «πά­γω­σε» τη νέα υ­πουρ­γι­κή α­πό­φα­ση που δη­μο­σιεύ­θη­κε στην ε­φη­με­ρί­δα της Κυ­βερ­νή­σεως, μό­νο ό­μως ως προς τους δι­κα­στές και ει­σαγ­γε­λείς (εν ε­νερ­γεία και συ­ντα­ξιού­χους)! Η προ­σω­ρι­νή δια­τα­γή εκ­δό­θη­κε με­τά α­πό προ­σφυ­γή που κα­τέ­θε­σαν ό­λες οι δι­κα­στι­κές ε­νώ­σεις, πλην των με­λών του ΣτΕ.
Εί­ναι φα­νε­ρό ό­τι οι δι­κα­στές ε­πι­λέ­γουν να εκ­πλή­ξουν, ξα­νά, δυ­σά­ρε­στα ό­χι μό­νο την κυ­βέρ­νη­ση, αλ­λά συ­νο­λι­κά την κοι­νω­νία, κα­θώς με την α­πό­φα­σή τους ε­πι­διώ­κουν δια­κρι­τή, σε ό­φε­λός τους, με­τα­χεί­ρι­ση, διά­κρι­ση που ε­γεί­ρει πολ­λά ε­ρω­τη­μα­τι­κά. Πώς ε­πι­λέ­γε­ται να ε­λέγ­χο­νται οι δι­κα­στές α­πό σώ­μα που κα­τά πλειο­ψη­φία θα α­παρ­τί­ζε­ται α­πό τους ί­διους; Δεν υ­πάρ­χει στην πε­ρί­πτω­ση αυ­τή σύ­γκρου­ση συμ­φε­ρό­ντω­ν;
Λί­γες η­μέ­ρες με­τά την α­πό­φα­ση του πε­ντα­με­λούς ε­φε­τείου που α­πέρ­ρι­ψε το αί­τη­μα α­πο­φυ­λά­κι­σης της Ηριάν­νας και του Πε­ρι­κλή, α­πό­φα­ση που ε­κτι­μή­θη­κε ό­τι α­ντί­κει­ται στην α­πό­δο­ση δι­καίου, έρ­χε­ται μία άλ­λη προ­βλη­μα­τι­κή, ι­διο­τε­λής, δι­κα­στι­κή α­πό­φα­ση του α­νώ­τα­του α­κυ­ρω­τι­κού δι­κα­στη­ρίου της χώ­ρας, ε­πι­βε­βαιώ­νει, έ­τσι, τη δι­καιο­λο­γη­μέ­νη και αυ­ξα­νό­με­νη, δυ­στυ­χώς, έλ­λει­ψη ε­μπι­στο­σύ­νης της κοι­νω­νίας στο θε­σμό της δι­κα­στι­κής ε­ξου­σίας.

*Σε δή­λω­σή του στη Θεσ­σα­λο­νί­κη ο υ­πουρ­γός Δι­καιο­σύ­νης, Σταύ­ρος Κο­ντο­νής, ση­μείω­σε: «Θεω­ρώ ό­τι ό­λοι έ­χου­με υ­πο­χρέω­ση στην υ­πο­βο­λή “πό­θεν έ­σχες”, για­τί με αυ­τό τον τρό­πο οι πο­λί­τες α­ντι­λαμ­βά­νο­νται ό­τι ε­μπε­δώ­νε­ται η ι­σο­νο­μία και δεν υ­πάρ­χουν ε­ξαι­ρέ­σεις σε αυ­τό τον πο­λύ ση­μα­ντι­κό πυ­λώ­να λει­τουρ­γίας του δη­μο­κρα­τι­κού μας πο­λι­τεύ­μα­τος».

Παύλος Κλαυδιανός

Πηγή: Η Εποχή