Οπως αναφέρουν τα αθλητικά ρεπορτάζ «η Βουλή άνοιξε τον δρόμο στην ΑΕΚ». «Όλα τα κόμματα, πλην του ΚΚΕ, ψήφισαν την τροπολογία που περίμενε εναγωνίως η ΑΕΚ, ώστε να παρακαμφθεί ο Δήμος Φιλαδέλφειας- Χαλκηδόνας. Πλέον, τα πάντα μετρούν αντίστροφα…». «Σύσσωμος σχεδόν ο πολιτικός κόσμος της χώρας αναγνώρισε το δίκαιο του αιτήματος της ΑΕΚ και δικαίωσε τις τεράστιες προσπάθειες που έχουν γίνει όλα αυτά τα χρόνια για τα μεγάλα όνειρα του κόσμου της ομάδας μας», ήταν η διαρροή από την ΑΕΚ.
Η ευρύτατη συναίνεση ήλθε από εκεί που δεν το περιμέναμε. Η βουλεύτρια του ΣΥΡΙΖΑ, Ελένη Αυλωνίτου, μάλιστα, δεν κρατήθηκε και προσήλθε, αν και μη μέλος, στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου, για να συνδράμει, λόγω και της δημοφιλίας που έχει εξ αιτίας των καίριων εμφανίσεών της στην τηλεόραση, για να πει ότι «επιτέλους κατατέθηκε αυτή η τροπολογία με μεγάλη καθυστέρηση, που δίνει ένα τέλος σε αυτό το αδιέξοδο που πολλές φορές το ίδιο το νομοθετικό πλαίσιο δημιουργεί». Δίκιο είχε, όπως απεφάνθη και η Βουλή. Και ο βουλευτής της ΝΔ, κ. Χρ. Μπουκώρος, μίλησε επίσης θετικά.
Μόνο τοπική γνώση
Τα αθλητικά ρεπορτάζ είναι ευθύβολα, μας απαλλάσσουν από το να ψάξουμε για το τι έγινε ακριβώς. Έγινε «παράκαμψη» του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας δηλαδή των πολιτών. Διότι οι πολίτες είχαν πει τη γνώμη τους όταν έπρεπε, όταν τέθηκε σε αντιπαράθεση το ζήτημα στις δημοτικές εκλογές και ψήφισαν ένα νεαρό ακτιβιστή της Αριστεράς που υποστήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ με εκφρασμένη άποψη κατά των αυθαιρεσιών και υπερβάσεων που ζητούσε η ΑΕΚ και υποστήριζε ο —κύριος— αντίπαλος συνδυασμός.
Οι πολίτες τότε αποφάσισαν, με θάρρος και κόστος, όμως αυτοί που εμπιστεύτηκαν έχοντας «ευρύτερη ευθύνη και γνώση» τροποποίησαν, τη Μεγάλη Τρίτη, του Νυμφίου, την απόφασή τους, την ετυμηγορία τους. Οι πολίτες του Δήμου έχουν, ως γνωστό, «μόνο τοπική γνώση». Την ακούμε, βεβαίως, αλλά … Διότι στην απόφασή τους δεν μέτρησαν σωστά και άλλες παραμέτρους: την ιστορικότητα του συλλόγου, την οικονομική του ενδυνάμωση, το λαό της ΑΕΚ πανελλαδικά, το ρόλο των επιχειρηματιών (ιδίως όταν υπερβαίνουν τα στενά όρια της επιχειρηματικότητας και γίνονται χορηγοί), τις επενδύσεις (ιδίως όταν έχουμε ανεργία). Οι αρμόδιοι στην κυβέρνηση παρενέβησαν. Και ο Δήμαρχος, όμως, «είδε» την απόφαση να κυοφορείται σιωπηλός και περιορίστηκε σε μια αξιοπρόσεκτα μετριοπαθή ανακοίνωση που λέει ότι «αφαιρεί μια βασική αρμοδιότητα της τοπικής αλλά και της περιφερειακής αυτοδιοίκησης». Καταλάβαμε…
Η τροπολογία αφορούσε το ποιος θα έχει την ευθύνη για την έγκριση των υψομέτρων σε έργα αθλητικών εγκαταστάσεων με χωρητικότητα μεγαλύτερη των 15.000 θέσεων, «κάτι που βεβαίως αφορά στον απόλυτο βαθμό την υπόθεση του γηπέδου της ΑΕΚ» σημειώνει, στο ρεπορτάζ της η «Καθημερινή» της Μ. Τετάρτης. Τώρα η αρμοδιότητα έγκρισης της «υψομετρικής μελέτης» από το δήμο μεταφέρεται στον υπουργό Υποδομών, Χρήστο Σπίρτζη. Μάλιστα, ο βουλευτής της ΝΔ, κ. Χρ. Μπουκώρος, επισήμανε σε δηλώσεις του ότι η τροπολογία θα έπρεπε να είναι «πιο γενναία» ως προς το μέγεθος των αθλητικών εγκαταστάσεων και πρότεινε να ισχύει για τις άνω των 10.000, «ώστε να εξυπηρετούσε στο μέλλον πολλές ενδιαφερόμενες ομάδες». Μπορεί κι αυτό να γίνει στο μέλλον, αν έλθει μια ομάδα, πχ, μιας μεσαίας περιφερειακής πόλης, με ιστορικότητα και οπαδούς. Η συναίνεση σ’ αυτά είναι εύκολη, όπως αποδείχθηκε.
Διδακτική ιστορία
Η ιστορία για το γήπεδο της ΑΕΚ είναι μακρά και πολύ διδακτική για όλους. Τους πολίτες, βεβαίως, αλλά ειδικά για τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Με ποια διαδικασία πάρθηκε αυτή η απόφαση; Ποιο συλλογικό όργανο, στο κόμμα ή την κυβέρνηση αποφάσισε; Τι έκαναν τόσοι βουλευτές που διαφωνούσαν και δέχθηκαν τη λογική του «άνωθεν», ξεχνώντας το «κάτωθεν»; Μένουμε μόνο στις σωστές πλατφόρμες; Διότι δοκιμάζει πολλές από τις απόψεις, θέσεις και λειτουργία του. Ο ΣΥΡΙΖΑ, δυστυχώς, κυρίως η ηγεσία του, σ’ αυτό το ζήτημα απόδειξε ότι δεν έχει την αντοχή που χρειάζονται οι δύσκολοι και τραχείς καιροί όπου ζούμε. Ασφαλώς υπάρχουν και διαφορετικές απόψεις που οδήγησαν στην απόφαση. Ποιος δεν θυμάται την ισχυρή υποστήριξη που είχαν οι Ολυμπιακοί αγώνες στην Αριστερά, την ύπαρξη παρωχημένων, ως προς το περιβαλλοντικό σκέλος, απόψεων για τις επενδύσεις.
Και το ζήτημα είναι πολύ βαρύτερο, διότι είμαστε σε πεδία άσκησης πολιτικής που δεν μας υποχρεώνει το μνημόνιο. Εδώ είναι απολύτως δική μας περιοχή, γι΄ αυτό και ο πόνος είναι πολύ πιο οδυνηρός. Διότι στην κυβέρνηση δεν συνειδητοποιούν ότι ένα μεγάλο μέρος του κόσμου, που μας έφερε ως εδώ, δείχνει ανοχή ακόμη και στην περικοπή της σύνταξης, αλλά απογοητεύεται ή εξοργίζεται όταν υποχωρούμε στο αίτημα της ΑΕΚ του κ. Μελισσανίδη, όταν ανεχόμαστε τη χρήση θανατηφόρων ζιζανιοκτόνων, όταν κάνουμε νομικούς χειρισμούς όπου στο τέλος θα κερδίσει ο «επενδυτής» κ.τ.λ., κ.τ.λ., κ.τ.λ.
Λίγες μέρες πριν, στην «Αυγή» σ’ ένα πολύ κατατοπιστικό και ευθύβολο άρθρο του ο σύντροφος Μπάμπης Μπιλίνης, συντονιστής του Τμήματος Περιβάλλοντος του ΣΥΡΙΖΑ, έκανε μια ενδιαφέρουσα πρόταση, με βάση και τη διεθνή εμπειρία. Γιατί δεν μπορεί να είναι έδρα και γήπεδο της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού το Ολυμπιακό Στάδιο; Τι το εμποδίζει; Γιατί λύθηκε έτσι το ίδιο θέμα στο Μιλάνο με την Ίντερ και τη Μίλαν; Τι είναι το νέο, σε σχέση με το παλιό, και τι το ριζοσπαστικό, σε σχέση με το συντηρητικό, σ’ αυτό το ζήτημα που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ; Για να έχουν τα συνθήματά μας αληθινό περιεχόμενο και ουσία χρειάζεται να αποδεχόμαστε και ένα μίνιμουμ σύγκρουσης με διαδεδομένες αντιλήψεις και συμφέροντα. Διαφορετικά μένουν συνθήματα.
Υ.Γ. Τα δημοσιεύματα μάς προετοιμάζουν ότι η επόμενη πράξη του δράματος είναι οι «δυσκολίες στη χρηματοδότηση», αν πριν δεν γίνουν προσφυγές για τα υψομετρικά και άλλα. Να δούμε τότε αν αντισταθούμε στο «λαό της ΑΕΚ» ή θα «βοηθήσουμε» να βρεθούν οι πόροι.
Παύλος Δ. Κλαυδιανός
Πηγή: Η Εποχή
