Συντρόφισσες και σύντροφ@
H ιδρυτική συνδιάσκεψη της Ν Α δεν μπορεί παρα να είναι αναζωογονητική σε συντρόφ@ που έχουν ακολουθήσει τα χνάρια της εξέγερσης από το Seattle και τη Γένοβα στην Θεσσαλονίκη το 2003, το ευρωπαϊκό forum του Λονδίνου 2005 , τo ευρωπαϊκός forum της Αθήνας το 2006, έχουν ελπίσει στην ίδρυση του χώρου διαλόγου της Αριστεράς, στην εμβληματική στρογγυλή τράπεζα των κινημάτων και των συνιστωσών της Βαλτετσίου, στην ώσμωση των πολίτων και των μεταναστών/τριων του αντιρατσιστικού μέχρι την πορεία στο κίνημα των πλατειών , αυτών έχουν ζήσει την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση , την τραυματική προσγείωση στην διαχείριση της κρίσης, την επιβολή της εφαρμογής πολιτικών ενάντια στο πρόγραμμά μας, την οικονομία της φροντίδας των ασθενέστερων και την σταδιακή απομάκρυνση από την κοινωνική γείωση των κινημάτων – αφού δεν ήταν επαίτες άλλα κοινωνικοί εταίροι – και τελικά την ήττα την επάνοδο στην απαισιοδοξία και την ντροπιαστική κατάφαση της «ενός ανδρός αρχής» στο πρόσωπο του Στέφανου Κασσελάκη.
Όλα αυτά τα χρόνια όμως δεν πέρασαν χωρίς νόημα , άφησαν το αποτύπωμα τους βαθιά μέσα στην Ελληνική Κοινωνία μια κοινωνία που δοκιμάστηκε όσο λίγες άλλες και δοκιμάζεται σε συνέχειες.
Δεν προφτάσαμε άλλα δεν πισωγυρίσαμε, ένας συνεχής αγώνας για την κοινωνική μετουσίωση του αριστερού σοσιαλιστικού οράματος που σαν φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ τις γενιές μας.
Η κεντροαριστερά αναφέρεται εδώ άλλοτε εμφατικά άλλοτε με αμηχανία. Είναι όμως λύση η κεντροαριστερά ? τι μας δείχνει η ιστορία?
Ο μόνος δρόμος για να ηττηθεί ο νεοφιλελευθερισμός ως σύστημα ήταν και είναι ο αριστερός δρόμος και σ αυτό δυστυχώς η κεντροαριστερά ταυτίζεται ιστορικά με την σοσιαλδημοκρατία που έχει ήδη ηττηθεί και συσσωματωθεί με το νεοφιλελεύθερο σύστημα.
Υγεία Παιδία Ενέργεια Οικολογική Ισορροπία έχουν τρωθεί από την άγρια ιδιωτικοποίηση η οποία εξ ορισμού περιέχει την κατάργηση της έννοιας της βασικής δημόσιας παροχής για την κοινωνική επιβίωση.
Το κράτος αυτοκαταργείται και διαλύονται οι κοινότητες χειμάζονται από πολλαπλές κρίσει και με ευθύνη των σοσιαλδημοκρατών παγκοσμίως.
Σε όλα αυτά πρέπει να δώσουμε απαντήσεις και απαντάμε
Εμείς είμαστε συνεπείς στο όραμα του σοσιαλισμού.
Είμαστε συνεπείς στον ορίζοντα της ισότητας.
Είμαστε εναντία στην εκμετάλλευσή του ανθρώπου από άνθρωπο είμαστε με την ειρήνη είμαστε με την δημοκρατία.
Δεν μπορείς να αναλύσεις το παρόν χωρίς το εργαλείο της διαλεκτικής.
Δεν μπορεί να αφήσεις το κοινωνικό σύνολο βορρά στα μεγάφωνα και τις οθόνες της επιβολής του alt right αφηγήματος, στον Γενναίο Νέο Κόσμο του Μητσοτάκη.
Χωρίς αναφορά στο παρελθόν.
Με απαξίωση του συλλογικού διανοούμενου.
Με αποθέωση του κοινωνικού αυτοματισμού
Και ο Φεμινισμός του 21ου αι ?
Ο Φεμινισμός παραμένει ένα σύνολο από κραυγές που έρχονται από τόσες μεριές, όσες οι πληγές στο σώμα της κοινωνίας. Παραμένει αποκομμένος σε σκοτεινά δωμάτια, με τους κακοποιητές του σώματος, της κοινωνικής εικόνας, της έκφρασης, της γλώσσας και τελικά της κοινωνικής ενσωμάτωσης της έννοιας γυναίκα.
Ο λόγος πρέπει να γίνει συνεκτικός, η ελευθερία του «αυτή είναι» να γίνει απόλυτη και να συνδέεται με το «εμείς είμαστε» για την κοινωνία των ανθρώπων
Το παλιό να ενδώσει για να αποκαλυφθεί επιτέλους η κοινωνία του 21ου αι με όλο το ονειρικό πραγματωμένο.
Η οικολογία συνυφασμένη με τον φεμινισμό έχει την θέση της κάτω από το βάθρο της κοινωνικής ειρήνης της κοινωνικής δικαιοσύνης της ανεξιθρησκίας της κατάρρευσης των θρησκειών με κύτταρο την «ενός ανδρός αρχή », απαιτεί την αποκαθήλωση του ήρωα , του άγιου, του άνδρα κυνηγού του πολεμιστή, του πάνσοφου, του δίκαιου, του πανεπόπτη, του γεννήτορα , του άνδρα – αυθεντία, τον τεχνολογικό ταγό, εν τέλει του υποτάκτη της φύσης.
Μία φύση που θεωρείται «πράγμα» προς εκμετάλλευση όπως ακριβώς και το γυναικείο σώμα.
Μία φύση που κατατέμνεται και εξανδραποδίζεται για χάρη των υπερπλουσίων.
Μία φύση που ματώνει για να θρέψει τους φτωχότερους τους άθλιους των αναπτυσσόμενων χωρών αυτοχειριαζόμενη στις φλόγες των εκτάσεων του Αμαζονίου.
Η έννοια του οικοφεμινισιμού συνυφασμένη με την ανατροπή του άκρατου καταναλωτισμού που θριαμβεύει ακόμα εις βάρος των ανυπεράσπιστων, αυτών που δεν μπορούν να προασπίσουν τους πόρους επιβίωσης τους, πρέπει να διατρέχει την αριστερά σαν ρίγος.
Η έννοια της αποκαθήλωσης του θρησκευτικού μισογυνισμού πρέπει να γίνει εμπροσθοφυλακή Των κοινωνίων μας
Η έννοια της απαλοιφής της ενός ανδρός αρχής από τις δημοκρατικές διαδικασίες πρέπει εμμονικά να μας διακατέχει.
Αν θέλουμε να αφήσουμε στην επόμενες γενιές έναν άλλο κόσμο ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ !!
Κατερίνα Θεοδωράτου
