Είναι λοιπόν οι αριστερές ιδεοληψίες του ΣΥΡΙΖΑ που κρατούν πίσω την αξιολόγηση. Αλλά και την πρόοδο της χώρας γενικώς. Όπου ιδεοληψίες, οι εκ της δεδομένης ιδεολογίας του ΣΥΡΙΖΑ εκπορευόμενες απόψεις, στην ακραία εκδοχή τους προβαλλόμενες.
Αυτό υποστηρίζει η Ν.Δ. επίμονα και συστηματικά. Το ίδιο, αν και κάπως πιο «διακριτικά», και τα σχήματα του κεντρώου χώρου. Το ίδιο αφήνουν να εννοηθεί και κάποιοι εκπρόσωποι των θεσμών, του ΔΝΤ προεξάρχοντος. Αναφερόμενοι στις κυβερνητικές «εμμονές» περί τα εργασιακά, περί τις επενδύσεις, περί τα κόκκινα δάνεια, περί τον χαρακτήρα της ΔΕΗ, περί το Δημόσιο, επί παντός τέλος πάντων…
Αλλά, γιατί άραγε είναι αριστερή ιδεοληψία η επιμονή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, που θα κατοχυρώσουν τα δικαιώματα των εργαζομένων; Και δεν είναι ιδεοληψία, νεοφιλελεύθερη, δεξιά ιδεοληψία η εγκατάλειψη των εργαζομένων στις ορέξεις των εργοδοτών; Με τις συνηθέστατες πια, εκβιαστικά επιβαλλόμενες ατομικές συμβάσεις της συμφοράς. Τις ορέξεις των εργοδοτών που τις βλέπουμε μπροστά μας εξάλλου χρόνια τώρα να ξεδιπλώνονται και «καμαρώνουμε» τις ολέθριες συνέπειές τους. Αυτό δηλαδή που υπερασπίζεται η Ν.Δ., αυτό που επιτακτικά ζητά το ΔΝΤ.
Γιατί είναι αριστερή ιδεοληψία η άρνηση των ομαδικών απολύσεων προκειμένου να μην πριμοδοτηθεί η αυθαιρεσία των αφεντικών; Και δεν είναι νεοφιλελεύθερη, δεξιά ιδεοληψία η απαίτηση για την απελευθέρωσή τους; Καταργουμένου και του υπουργικού βέτο. Προκειμένου να «διευκολυνθούν» στους χειρισμούς τους οι εργοδότες. Στην πρακτική των αθρόων, των ανεξέλεγκτων απολύσεων. Όπως επίμονα ζητά το ΔΝΤ και βάζει πλάτη η Ν.Δ.
Γιατί είναι αριστερή ιδεοληψία η άρνηση αναθεώρησης επί το σκληρότερο, επί το ασφυκτικότερο του συνδικαλιστικού νόμου; Και δεν είναι νεοφιλελεύθερη, δεξιά ιδεοληψία η προσπάθεια να καταστούν σχεδόν απαγορευτικές οι απεργίες των εργαζομένων; Όταν για την προκήρυξή τους θα απαιτείται υποχρεωτικά το 50+1% των μελών; Πράγμα πρακτικά αδύνατο να συμβεί ποτέ. Αυτό ακριβώς που ζητά ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αυτό που απαιτεί το ΔΝΤ.
Γιατί είναι αριστερή ιδεοληψία η μη αποδοχή εκ μέρους της κυβέρνησης της θεσμοθέτησης του lock out, της ανταπεργίας των εργοδοτών; Και δεν είναι νεοφιλελεύθερη, δεξιά ιδεοληψία η παραχώρηση στους εργοδότες του συγκεκριμένου, καταφανώς εκβιαστικού για τους εργαζόμενους όπλου; Ενός επιπλέον εκβιαστικού όπλου. Όπως ζητά το ΔΝΤ και σιγοντάρει η Ν.Δ.
Γιατί είναι αριστερή ιδεοληψία η ήδη διατυπωθείσα επιθυμία της κυβέρνησης να επιμεριστούν τα εν όψει αντισταθμιστικά μέτρα, τα λεγόμενα «αντίμετρα» στις μεσαίες και τις κατώτερες κοινωνικές ομάδες; Με την ελάφρυνση του ΕΝΦΙΑ, του ΦΠΑ και των φορολογικών συντελεστών αυτών ακριβώς των κοινωνικών κατηγοριών συμπολιτών μας. Που περισσότερο απ’ όλους έχουν χτυπηθεί από την κρίση. Και δεν είναι νεοφιλελεύθερη, δεξιά ιδεοληψία η πρόταση του ΔΝΤ να μειωθούν οι φορολογικοί συντελεστές των υψηλότερων εισοδημάτων; Στο όνομα της ανάπτυξης, λέει. Απαίτηση επί της οποίας η αντιπολίτευση, σχεδόν στο σύνολό της, για την ώρα, σιωπά. Αντίθετα, πιέζει να κλείσει η αξιολόγηση όπως – όπως.
Γιατί είναι αριστερή ιδεοληψία η προβολή οικονομικών, περιβαλλοντικών ή άλλων εθνικού συμφέροντος όρων προκειμένου για τις κάθε λογής ιδιωτικοποιήσεις; Και δεν είναι νεοφιλελεύθερη, δεξιά ιδεοληψία το άνευ όρων ξεπούλημα των πάντων; Προκειμένου -υποστηρίζεται- να μην παρεμβάλλονται εμπόδια στις επενδύσεις. Όπως ζητά το ΔΝΤ, όπως αφήνει σαφέστατα να εννοηθεί κάθε τόσο ο Σόιμπλε. Ή όπως, ομολογημένα πια, ζητά η Ν.Δ. Ο ίδιος ο αντιπρόεδρός της κάλεσε, μόλις προχθές, τους ξένους να ‘ρθουν «ν’ αγοράσουν Ελλάδα στη φτήνια». Ποιος δεν θυμάται εξ’ άλλου τις ενστάσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης (και όχι μόνο) στο αίτημα ομάδας βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ να προστατευτούν οι αρχαιότητες στην επένδυση του Ελληνικού.
Γιατί είναι αριστερή ιδεοληψία η απαίτηση σεβασμού της συνταγματική πρόβλεψης που κατοχυρώνει τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων; Και δεν είναι νεοφιλελεύθερη, δεξιά ιδεοληψία η παραβίαση, εν προκειμένω, του Συντάγματος, διά της «διασταλτικής ερμηνείας» της συγκεκριμένης διάταξης; Όπως άλλωστε έπραξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης επί των υπουργικών, επί της Δημόσιας Διοίκησης, ημερών του.
Γιατί είναι αριστερή ιδεοληψία η επιμονή στον μη περιορισμό των κοινωνικών δαπανών; Των δαπανών στην Υγεία και την Παιδεία κατά κύριο λόγο. Και δεν είναι νεοφιλελεύθερη, δεξιά ιδεοληψία η επιχείρηση εξοικονόμησης πόρων από τους πιο ευαίσθητους, για την καθημερινότητα και τις στοιχειώδεις ανάγκες των πολιτών τομείς του Δημοσίους Όπως έκανε, κατά σύστημα, η κυβέρνηση Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ.
Γιατί είναι αριστερή ιδεοληψία η προσπάθεια ανακούφισης των πολιτών των διαβιούντων στα όρια της φτώχειας ή και κάτω απ’ αυτά; Με έκτακτα βοηθήματα, όπως συστηματικά και μαζικά συμβαίνει σήμερα. Και δεν είναι νεοφιλελεύθερη, δεξιά ιδεοληψία η καταγγελία τους ως αντιαναπτυξιακής «επιδοματικής πολιτικής»; Κατά τις απόψεις και τις επιλογές της ΝΔ. Όταν πρόκειται για πολίτες οι οποίοι, χωρίς αυτά τα βοηθήματα, απλώς θα έπαυαν να ζουν.
Ενδεικτικές οι ως άνω συγκριτικές αναφορές, μόνο ενδεικτικές. Έτσι, για να ξέρουμε τι λέμε και τι μας λένε. Για να ξέρουμε τι μας γίνεται. Τελικά, τι τα θέλετε, τα πάντα είναι ζήτημα οπτικής, είναι ζήτημα προσανατολισμού. Πολιτικού ή και ιδεολογικού προσανατολισμού. Είναι, επιτέλους, ζήτημα ταξικής θεώρησης της κοινωνίας και των αναγκών της. Οπότε, περί ορέξεως…
Βασίλης Πάικος
Πηγή: Η Αυγή
