Θυμάμαι, στην πρώτη δημόσια παρουσίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Αριστεράς, το κλίμα ενθουσιασμού, χαράς, προσμονής και συντροφικότητας. Και σκέφτομαι πόσο σημαντική είναι η ύπαρξη αυτής της κοινοβουλευτικής ομάδας ως βασικού βραχίονα στην προσπάθεια συγκρότησης ενός εγχειρήματος για μια σύγχρονη αριστερά. Είναι επίσης σημαντικό το ότι πρόκειται για μια ομάδα που μπορεί παράξει σοβαρό κοινοβουλευτικό έργο με προτάσεις και αριστερό πρόσημο.
Συγχρόνως, στον κόσμο που έφυγε από το ΣΥΡΙΖΑ και θέλει να συμμετέχει σε αυτό το εγχείρημα, υπάρχει μεγάλη αγωνία και προσμονή για τα παρακάτω βήματα.
Χρειάζεται να γίνουν άμεσα εξωστρεφείς κινήσεις προς την κοινωνία που θα εμπνεύσουν, θα κινητοποιήσουν και θα δώσουν παραδείγματα ενός νέου τρόπου παρέμβασης. Σε αυτές τις παρεμβάσεις, μαζί με την κοινοβουλευτική ομάδα, πρέπει να συμμετάσχουν και άλλα στελέχη, αλλά και ευρύτερος κόσμος, επιστήμονες, ακτιβιστές, συνδικαλιστές, άνθρωποι αναγνωρίσιμοι σε κάθε πεδίο, καθώς και καινούργια πρόσωπα. Κάτι τέτοιο θα συντελέσει στην αναγνωρισιμότητα του νέου εγχειρήματος, θα δημιουργήσει πολιτικά γεγονότα, θα δώσει δύναμη, ιδέες και γείωση. Και βέβαια συγχρόνως πρέπει να προχωρήσουν πιο γρήγορα εκείνες οι συλλογικές οργανωτικές διαδικασίες που θα αποτελέσουν τα θεμέλια για το νέο φορέα.
Αυτή είναι η στιγμή που μας πλησιάζουν άνθρωποι και μας λένε «εδώ είμαστε, θέλουμε να βοηθήσουμε» και κόσμος από τα κινήματα που θέλει να δημιουργήσουμε μαζί νέες γέφυρες και κοινές πρωτοβουλίες. Και δεν πρέπει να αφήσουμε έξω από την κουβέντα και συντρόφους μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ που εν δυνάμει στο μέλλον θα είμαστε συνοδοιπόροι. Πολλοί από αυτούς περιμένουν να δουν τι θα γίνει με το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τι θα κάνει η Νέα Αριστερά.
Ο ευρύτερος κόσμος περιμένει και μια αυτοκριτική, όχι μόνο για το 2019 και μετά, αλλά και για το 2015, το δημοψήφισμα και τη ρητή αναγνώριση από μεριάς μας, ως πρώην ΣΥΡΙΖΑ, πως υλοποιήσαμε ένα μνημόνιο που δεν ήταν δική μας επιλογή. Αυτοκριτική και για το τι θα μπορούσαμε έστω και σε αυτό το πλαίσιο να έχουμε κάνει διαφορετικά. Και βέβαια οι άνθρωποι θέλουν να ακούσουν συγκεκριμένες προτάσεις που θα καλυτερεύουν τη ζωή τους, αλλά και να συμμετέχουν σε διαδικασίες που θα χωράνε και να μετράει ο λόγος τους.
Χρειάζεται να πάρουμε πρωτοβουλίες αυτοοργάνωσης, να δημιουργήσουμε ελκυστικές διαδικασίες με ευρύτερο κόσμο, στις γειτονιές, τα κινήματα, στους χώρους δουλειάς. Να ακούσουμε νέες ιδέες, να αλληλοεμπνευστούμε και να δημιουργήσουμε με τον κόσμο της αριστεράς, της οικολογίας, των κινημάτων. Έτσι ξανακερδίζεται η αξιοπιστία και η εμπιστοσύνη.
Σε αυτές τις διαδικασίες κάτι θα θυμίζει το παλιό, λογικό, αλλά και πρέπει να δοκιμάσουμε καινούργια πράγματα, out of the box.
Στη συγκεκριμένη συγκυρία πιστεύω ότι πρέπει ταυτόχρονα να προχωρήσουμε με στόχο τις ευρωεκλογές, δημιουργώντας μία κοινή λίστα καθόδου, στην οποία θα παίζει κεντρικό ρόλο η Νέα Αριστερά, αλλά θα υπάρχει συνεργασία με ομάδες, πρωτοβουλίες και πρόσωπα της ευρύτερης αριστεράς. Ένα τέτοιο σχήμα θεωρώ ότι μπορεί να κινητοποιήσει, να εμπνεύσει και να έχει μια σημαντική δυναμική και καταγραφή.
Σε κάθε νέα προσπάθεια τίθεται το θέμα της ηγεσίας. Πόσο συλλογική μπορεί αυτή να είναι. Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί ο αρχηγισμός, αλλά και τα διαφορετικά καπετανάτα. Πώς να μην υπερτερήσουν οι προσωπικές φιλοδοξίες και ατζέντες, αλλά να υπηρετηθεί ένα κοινό όραμα. Δύσκολο αλλά και τόσο κρίσιμο αυτό το στοίχημα για μια σύγχρονη αριστερά.
Η θεωρία των συστημάτων λέει πως η ηγεσία μπορεί να είναι ένα συγκεκριμένο πρόσωπο ή πρόσωπα, αλλά συγχρόνως είναι και ένας ρόλος στο πεδίο μιας ομάδας που άλλοι άνθρωποι την καταλαμβάνουν σε διαφορετικές στιγμές, ανάλογα με την επίγνωση που έχουν και με την δυνατότητα τους να αντιληφθούν το σημαντικό σε μια δεδομένη στιγμή και να εκφράσουν κάτι που λειτουργεί καταλυτικά σε μια διαδικασία.
Είναι λοιπόν ένα ευρύτερο στοίχημα πώς να είμαστε συλλογικοί και αποτελεσματικοί, να μην αναθέτουμε και να γίνουμε εμείς οι ηγέτες που επιθυμούμε. Δεν υπάρχουν βεβαιότητες στην πολιτική. Δεν είναι βέβαιο λοιπόν αν θα τα καταφέρουμε. Είναι όμως σίγουρο ότι αξίζει, ότι οφείλουμε να το δοκιμάσουμε. Τώρα είναι η ώρα!
H Bασιλική Κατριβάνου είναι ψυχολόγος, πρώην βουλεύτρια του ΣΥΡΙΖΑ.
