Από τα µέσα Μαΐου οι Ευρωπαίοι έχουν ντυθεί τους γνωστούς θερινούς ρόλους τους: οι Βόρειοι κατέρχονται σαν τουρίστες, καταναλωτές του ήλιου και της αρμύρας, οι δε Νότιοι τους υποδέχονται με στολή υπηρεσίας, σαν καταναλωτές του ίδιου του τόπου τους, που τον απομυζούν τα «ρεκόρ αφίξεων». Κι ωστόσο, κάποιοι από την Ασία και την Αφρική συνεχίζουν να τους παρενοχλούν. Να προσπαθούν με κάθε τρόπο να τους καταστρέψουν την καλοκαιρινή γαλήνη αφενός, τις μπίζνες αφετέρου. Από ζήλια φυσικά, από μικρότητα και σύμπλεγμα κατωτερότητας, τι άλλο. Μήπως από απελπισία, όπως επιπόλαια υποστηρίζουν οι τάχαμ δήθεν αλληλέγγυοι, που, όπως μας βεβαιώνουν περίπου τα μισά από τα κόμματα που μετέχουν στις εκλογές, πλουτίζουν εις βάρος προσφύγων και μεταναστών;
Οχι βέβαια. Μόνο αν είσαι καλά βολεμένος ξεπουλάς ό,τι έχεις και δεν έχεις και παίρνεις τα βουνά και τα πέλαγα, με τα παιδιά σου παραμάσχαλα. Για το ταξίδι. Και την περιπέτεια. Κι αν ζεις στη Συρία ή στην Παλαιστίνη, στο Αφγανιστάν, στο Σουδάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη ή στη Σομαλία, γιατί να μην είσαι βολεμένος και χαρούμενος; Απολαμβάνεις την ειρήνη. Τα δικαιώματά σου δεν τα απειλεί κανένας, και γυναίκα αν είσαι ή παιδί. Για τον κορωνοϊό εμβολιάστηκες αμέσως, χάρη στην έγνοια της διεθνούς κοινότητας. Για δε την κλιματική κατάρρευση σε πληροφορεί η πρωινή σου εφημερίδα, με τις ανταποκρίσεις της από το εξωτερικό, όχι το ξεραμένο χώμα της πατρίδας σου και τα στερεμένα ποτάμια της.
Το ναυάγιο της Πύλου, με άγνωστο τον αριθμό των θαλασσοπνιγμένων, μας συγκλόνισε. Εύκολο τον έχουμε άλλωστε τον συγκλονισμό, τουλάχιστον όταν βάζουμε τίτλους σε εφημερίδες και ιστοσελίδες. Αλλά αν πράγματι μας συγκινούσε όλους εμάς τους Ευρωπαίους ο θάνατος όσων προσφυγεύουν, δεν θα καμαρώναμε για τα τείχη και τους φράχτες μας. Δεν θα ευφημίζαμε σαν «επαναπροωθήσεις» τα βάρβαρα πουσμπάκ. Δεν θα μαντρώναμε σε τρισάθλιες «δομές» όσους περνούν τα σύνορα. Δεν θα τους αφήναμε ακόμα και δίχως ψωμί, προς σωφρονισμό, ούτε θα χορηγούσαμε άσυλο με το σταγονόμετρο.
Και δεν θα επιτρέπαμε να κυριαρχούν τα ανόητα σενάρια της πάσης Ακροδεξιάς. Πως τάχα όλοι όσοι ονειρεύονται την Ευρώπη, έτοιμοι να πληρώσουν το απεγνωσμένο όνειρό τους και με τη ζωή τους ακόμα, έρχονται στην εν φαρισαϊσμώ γηράσασα ήπειρό μας για να γκρεμίσουν τους ναούς μας. Και να υψώσουν παντού μιναρέδες. Το μόνο που δεν λένε; Οτι βλέπει ο Θεός από ψηλά.
Παντελής Μπουκάλας
