Macro

Στρατής Μπουρνάζος: Τα δέντρα και το δάσος

Στην τραγωδία της Πύλου δύο είναι τα κεντρικά θέματα: ο τεράστιος αριθμός των νεκρών και η αναζήτηση/απόδοση ευθυνών. Αυτά πρέπει να βρίσκονται στο επίκεντρο, αξίζει να μονοπωλήσουν σχεδόν την προσοχή μας, γύρω απ’ αυτά να οργανωθούν ο διάλογος και η αντιπαράθεση. Όλα τα άλλα (το συμβάν με την ΠτΔ, η κήρυξη εθνικού πένθους, η αγριανθρωπική συχνά ατμόσφαιρα στα social, η αντίστοιχη σε πολλά κανάλια, οι φραγμοί στην ενημέρωση) είναι ήσσονος σημασίας. Ασφαλώς δεν είναι αδιάφορα ούτε άσχετα με τα κεντρικά θέματα και, σίγουρα, ο καθένας επιλέγει πού θα εστιάσει την προσοχή του. Ωστόσο υπάρχει ένα μεγάλο αγκάθι:

Αν αυτά τα ελάσσονα κυριαρχήσουν στη δημόσια συζήτηση, λειτουργούν ως παραμορφωτικός φακός, που μας θαμπώνει και τραβάει την προσοχή μας από το ουσιώδες: ότι πνίγηκαν εκατοντάδες άνθρωποι και πρέπει να αναζητηθούν συγκεκριμένες ευθύνες.
Μ’ άλλα λόγια, πιστεύω ότι ακόμα και η αποκλειστική ενασχόληση με τους «διακινητές» (παρότι είναι από εσφαλμένη, παραπλανητική μέχρι υποκριτική, ενώ λειτουργεί ως άλλοθι για τις ευθύνες του ελληνικού κράτους και της Ευρώπης) παραμένει εντός πεδίου. Όμως, η ενόχληση για το σκίτσο του Α. Πετρουλάκη, η καταγγελία των αγριανθρωπικών φωνών στα social media, η υπεράσπιση των νέων στην Καλαμάτα στο πλαίσιο της δημοκρατικής αντιπαράθεσης, ακόμα και να τα λέμε πολύ σωστά και να έχουμε χίλια δίκια, εάν τελικά κατακλύσουν το πεδίο εκτοπίζοντας τα κεντρικά επίδικα, είναι βλαπτική.

Γι’ αυτό, δύο πράγματα πρέπει να κάνουμε με επιμονή: να επαναφέρουμε διαρκώς το γεγονός και να διεκδικούμε, λόγω και έργων, τεκμηριωμένη πληροφόρηση και λογοδοσία. Και να συζητάμε, να επιχειρηματολογούμε, να καταθέτουμε απόψεις, να συμφωνούμε, να διαφωνούμε και να αντιπαρατιθέμεθα γι’ αυτά: τα ουσιώδη και κύρια.

Στρατής Μπουρνάζος

Ανάρτησή του στο Facebook