Ατιμωρησία και συγκάλυψη, επιμερισμός ευθύνης στα θύματα (τι γύρευε εκεί;), σχετικοποίηση του βιασμού, σερφάρισμα του δράστη στο κύμα «διασυνδέσεις- μεγάλος δικηγόρος- οικονομική επιφάνεια- πολιτική στήριξη».
Όλα αυτά γεννάνε το βουητό του θηρίου που ορμάει πάνω μας. Κάποιοι, ηλίθιοι, δεν το ακούν. Δεν ακούν τι φώναζε ο πρωτογονισμός της επίθεσης στην ΑΣΟΕΕ, δεν ακούν τι λένε τα συνθήματα στο μαγαζί εμπλεκόμενου σε βιασμό στη Θεσσαλονίκη.
Η έμφυλη βία και κακοποίηση ορίζουν μια μεγάλη ταυτοτική σύγκρουση που έρχεται. Το επίδικο αναγνωρίζεται με σαφήνεια γενεακή, κοινωνική και συχνότατα ταξική. Το επίδικο κινητοποιεί νέους και νέες με τρόπο που κανένας πολιτικός φορέας δεν μπορεί πλέον ούτε στα πιο τρελά του όνειρα. Το επίδικο συγκροτεί νέες αντιπροσωπεύσεις με συλλογικά γνωρίσματα και διακριτές τομές. Το επίδικο είναι το αύριο.
Όσο θεσμικά η απάντηση στο επίδικο είναι η υπεράσπιση του άθλιου χτες και η συγκάλυψη, ένα είναι βέβαιο: θα δούμε αυτοδικία και μάλιστα με μεγάλη κοινωνική αποδοχή. Η βία του βιαστή σπάει τις πιο βαθιές μας χορδές. Η υπεράσπιση του θύματος είναι υπεράσπιση του δικού μας παιδιού. Και το αίτημα για δικαιοσύνη θα είναι σεισμικό.
Η ζούγκλα του βιασμού γεννάει ζούγκλα παντού.
Υγ. Ο ιδιοκτήτης είναι βιαστής, έγραψαν χτες στη βιτρίνα.
Κωστής Παπαϊωάννου
Ανάρτησή του στο Facebook
