Θα προσέξατε την σταυρωτή ομοιοκαταληξία τοπόσημο/ορόσημο, δοκιμασίας/αισιοδοξίας. Και στο σημείο αυτό θα ήθελα να συγχαρώ τους λογογράφους του για την εξαιρετική δουλειά.
«Τοπόσημο» είναι το κτίσμα ή η κατασκευή που χαρακτηρίζει έναν τόπο. Ο Λευκός Πύργος είναι τοπόσημο για την Θεσσαλονίκη, το γιοφύρι της Άρτας είναι τοπόσημο για την Άρτα, ο Πύργος του Άιφελ είναι τοπόσημο για τα Φιλιατρά. Στην περίπτωση του Άγ Στράτη δεν κάνει ακριβώς νόημα, και θα εξηγήσω παρακάτω τι εννοώ.
«Ορόσημο» είναι το σημάδι που χωρίζει το χωράφι μου από το χωράφι του Μήτσου, οι αψίδες που έστησε ο Αβραμόπουλος για να μας ενημερώσει ότι μπαίνουμε στον Δήμο της Αθήνας, και, μεταφορικά, μια ημερομηνία σταθμός ή ένα γεγονος στην Ιστορία. Ούτε αυτό βγάζει ακριβώς νόημα στην περίπτωσή μας.
Αν λοιπόν ο πρωθυπουργός μας ήθελε να μιλήσει σωστά ελληνικά, θα έπρεπε να πει «έναν τόπο.. που μετατρέπεται από σύμβολο διχασμού και δοκιμασίας σε σύμβολο ενότητας και αισιοδοξίας». Και τότε θα φαινόταν καθαρά πόσο μαλακια είναι αυτό. (Και όχι μόνο επειδή περιέχει επανάληψη της λέξης «σύμβολο», πράγμα που σημαίνει λογογραφο για τα μπάζα).
Είναι μαλακια γιατί ο Αη Στρατης δεν είναι «σύμβολο διχασμού». Είναι τόπος μαρτυρίου. Σύμβολο διχασμού είναι να τρως χοιρινά σουβλάκια έξω από δομές φιλοξενίας προσφύγων.
Άρα ακόμα πιο ορθολογικά, η δήλωση Μητσοτάκη θα έπρεπε να λέει «έναν τόπο μαρτυρίου που μετατρέπεται σε σύμβολο ενότητας και αισιοδοξίας». Αλλά αυτό θα απαιτούσε ειλικρίνεια που ο Μητσοτάκης δεν έχει. Πρώτον γιατί το «τοπόσημο διχασμού» που χρησιμοποίησε, ρίχνει λίγη από την ευθύνη στην παράταξη των διωκόμενων, (συζήτηση, που οκ, υπάρχει, αλλά, για λογους που επεσήμανε σήμερα όλο το φεισμπουκ, ο Αη Στρατης δεν είναι καθόλου κατάλληλο μέρος να την ανοίξεις). Δεύτερον γιατί ένας τόπος μαρτυρίου δεν μετατρέπεται αυτομάτως σε σύμβολο ενότητας και αισιοδοξίας μόνο και μόνο επειδή τον επισκέφθηκε ο Κυριάκος ανήμερα των Φώτων. Και τρίτον γιατί την ανακήρυξη του Αη Στρατή σε σύμβολο ενότητας και αισιοδοξίας την έχει κάνει ήδη και μάλλον με πιο μεθοδικό τροπο ο Κωστας Καραμανλής τον Νοέμβριο του 2007, στα εγκαίνια του Μουσείου Δημοκρατίας.
Συμπερασματικά λοιπόν, πολύ ασχοληθήκαμε, καθώς ο Πρωθυπουργός μας πήγε στον Αη Στρατή να εκφωνήσει μια παπάτζα με ορόσημα και τοπόσημα για να μας πει ότι ο ίδιος ενώνει άρα ο πολιτικός του αντίπαλος διχάζει. Πράγμα που είναι ντεφάκτο λίγο διχαστικούλι. Και ορθως του επισημάνθηκε ότι ο Αη Στράτης δεν προσφέρεται για τόσο επιφανειακές προσεγγίσεις.
Και η παπάτζα επιβεβαιώνεται από όσα δηλώνουν κυβερνητικές πηγές σε ιστοσελίδες της λίστας Πέτσα, δηλαδή ότι «Ο πρωθυπουργός κατηγορεί τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ότι επιχειρεί το διχασμό στην κοινωνία και η κίνηση του να επισκεφθεί ένα αριστερό μαρτυρικό νησί είχε ένα στόχο ακόμη να στείλει το μήνυμα ότι οι διαχωριστικές γραμμές πέφτουν και δεν υπάρχει μονοπώλιο της αριστεροσύνης από κανένα κόμμα».
Που σημαίνει δύο πράγματα: ή ότι ο Μητσοτάκης πήγε στον Αη Στρατή για να σπασει το «μονοπώλιο της αριστεροσυνης» του ΣΥΡΙΖΑ και να πουλήσει και αυτός λίγη «αριστεροσύνη». Ή ότι οι κυβερνητικές πηγές μιλάνε στο περίπου, (τόσο στο περιεχόμενο όσο και φραστικά) χωρίς να καταλαβαίνουν τι μαλακιες λένε.
Θα παρω την κουρτίνα 2. Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.
