Είμαστε δικηγόροι της Αθήνας που τοποθετούμαστε στο χώρο της Αριστεράς, ιδίως αυτής της Αριστεράς που ορίζεται σαν ανανεωτική και ριζοσπαστική. Κάποιες/οι είμαστε ανένταχτες και ανένταχτοι και κάποιες/οι οργανωμένες/οι στο ΣΥΡΙΖΑ. Κατά το παρελθόν, αρκετές/οί από εμάς είχαμε ενεργητική ανάμειξη και συμμετοχή σε συνδικαλιστικά σχήματα στο χώρο της δικηγορίας. Σήμερα δεν μετέχουμε σε κάποιο σχήμα, ούτε είμαστε υποψήφιες/οι στις δικηγορικές εκλογές του Νοεμβρίου. Δεν ταυτιζόμαστε με κάποιο από τα υπάρχοντα σχήματα. Ωστόσο, σύμφωνα με την πολιτική μας αντίληψη και διαδρομή, δεν μας είναι δυνατό να μείνουμε ουδέτεροι, ούτε αμέτοχοι σε αυτή τη διαδικασία.
Οι εκλογές στον Δικηγορικό Σύλλογο είναι πάντα μια σημαντική στιγμή στην πορεία του Συλλόγου. Οι εκλογές δίνουν τον λόγο στα μέλη του Συλλόγου, καθορίζουν την εκπροσώπηση του Συλλόγου για μια τετραετία, αλλά και αποκρυσταλλώνουν διεργασίες και μετασχηματισμούς που έχουν συμβεί στο δικηγορικό σώμα κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Δεν αδιαφορούμε επομένως για αυτές, δεν το κάναμε ποτέ εξάλλου.
Και δεν μπορούμε να το κάνουμε σε μια συγκυρία που η κρίση έχει βαθύνει τις ανισότητες στο δικηγορικό σώμα. Η κρίση αποτυπώνεται στις όλο και χαμηλότερες αποδοχές των συνεργατών δικηγόρων, στους όλο και χειρότερους όρους συνεργασίας, στον όλο και εντονότερο ρυθμό εξόδου από το επάγγελμα, στην όλο και μεγαλύτερη συγκέντρωση της ύλης.
Γι’αυτό έχουμε λόγους να είμαστε απογοητευμένες/οι από την πορεία του Συλλόγου τα τελευταία χρόνια. Ο Σύλλογος που – με κεντρικό ρόλο της σημερινής διοίκησης – καθοδήγησε μακροχρόνιες κινητοποιήσεις με αντιφατικά χαρακτηριστικά κατά το σχετικά πρόσφατο παρελθόν («κίνημα της γραβάτας»), σήμερα σιωπαίνει ή και συναινεί απέναντι σε μια πολιτική που ωθεί την μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων στο περιθώριο.
Ο ΔΣΑ και ο Πρόεδρός του έχουν συνταχθεί ενεργητικά με μια σειρά από νεοφιλελεύθερες επιλογές της σημερινής κυβέρνησης, όπως η μετατροπή του συστήματος της επικουρικής ασφάλισης από αναδιανεμητικό σε κεφαλαιοποιητικό και η ανάθεση της έκδοσης συντάξεων σε δικηγόρους, λογιστές ή άλλους επαγγελματίες.
Επίσης, καταγράφεται τα τελευταία χρόνια μια σοβαρή υποχώρηση της παρέμβασης του ΔΣΑ στο πεδίο της υπεράσπισης των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων όπου κάποτε ο Σύλλογος, ακόμα και με συντηρητικές διοικήσεις, είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Αναφέρουμε για παράδειγμα τη δυστοκία στην καταγγελία περιστατικών αστυνομικής βίας και τη σιωπή για τα ζητήματα της έμφυλης βίας και των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ συμπολιτών μας, ενώ τα θέματα αυτά τέθηκαν κατ’ επανάληψη στο Διοικητικό Συμβούλιο. Αντιθέτως, σε άλλα κρίσιμα ζητήματα, όπως η Συμφωνία των Πρεσπών, η σημερινή διοίκηση επέλεξε να τοποθετηθεί δημόσια και να αθροιστεί με τις εθνικιστικές φωνές εκείνης της περιόδου.
Τέλος, ο Σύλλογος εξακολουθεί να διοικείται με συγκεντρωτικό τρόπο και χωρίς θεσμική διαφάνεια. Πλειοψηφίες που συγκροτήθηκαν την επόμενη των εκλογών, ευκαιριακές συμπράξεις βασισμένες σε δούναι και λαβείν μεταξύ της διοίκησης και ευκαιριακών συμμάχων, είναι συνθήκες που ευτελίζουν τον συνδικαλισμό. Οι διαπιστωμένες παρατυπίες στην επιλογή δικηγόρων στη Νομική Βοήθεια και στον διορισμό δικαστικών αντιπροσώπων στις εκλογές των εργατικών σωματείων, αποτελούν πλευρές αυτής της παθογένειας.
Αυτή η πολιτική νομίζουμε ότι δεν έχει κάποια σχέση με μια αριστερή ούτε καν με μια προοδευτική (αν αποδεχθούμε ότι έχει κάποια χρησιμότητα αυτός ο όρος σήμερα) πολιτική. Αποτελεί απλά μια παραλλαγή της συντηρητικής πολιτικής. .
Εμείς έχουμε επιλέξει να στηρίξουμε τον Θανάση Καμπαγιάννη στην κάλπη του Προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου της Αθήνας. Με αυτό το κείμενο θα θέλαμε να εξηγήσουμε τους λόγους για αυτό και να καλέσουμε τις/τους δικηγόρους της Αθήνας, ιδίως αυτές και αυτούς που τοποθετούνται στο χώρο της Αριστεράς, να πράξουν το ίδιο.
Κατά τη γνώμη μας η υποψηφιότητα του Καμπαγιάννη όφειλε να έχει ενώσει όλη την Αριστερά, καθώς σηματοδότησε την τετραετία που πέρασε τον αγώνα απέναντι στην ακροδεξιά απειλή, την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, ατομικών και πολιτικών, αλλά και τη στήριξη των κοινωνικών αγώνων που αναπτύχθηκαν την προηγούμενη περίοδο. Η πολιτική αγωγή στην δίκη της Χρυσής Αυγής υπήρξε μια έμπρακτη προσφορά στη δημοκρατία και ένωσε συνειδητά όχι μόνο την Αριστερά, αλλά ολόκληρο τον δημοκρατικό κόσμο. Την ίδια ώρα που η τωρινή διοίκηση του Συλλόγου έκανε άστοχες παρεμβάσεις σε σχέση με τη δίκη, οι συγκεκριμένοι συνάδελφοι – μεταξύ τους με κεντρικό ρόλο και ο Καμπαγιάννης – έδιναν επί χρόνια έναν επίπονο αγώνα μακριά από την δημοσιότητα. Έναν αγώνα που δικαιώθηκε και αποτέλεσε σημαντικό παράγοντα στην ανάσχεση της ακροδεξιάς απειλής για τη δημοκρατία. Ταυτόχρονα, ο Καμπαγιάννης ήταν παρών και πρωταγωνιστής σε μια σειρά από κοινωνικά μέτωπα. Θα αναφέρουμε ενδεικτικά μόνο από το τελευταίο διάστημα τον αγώνα ενάντια στην αστυνομική αυθαιρεσία, τους αγώνες για τα δικαιώματα των κρατουμένων και τις κινητοποιήσεις των καθαριστριών των σχολείων.
Τελευταίο αλλά όχι έσχατο: η υποψηφιότητα του Καμπαγιάννη είναι μια υποψηφιότητα ενός αυτοαπασχολούμενου μαχόμενου δικηγόρου που είναι θέσει σε μεγαλύτερη εγγύτητα με την πλειοψηφία των δικηγόρων που πλήττονται από τις διευρυνόμενες ανισότητες στον επαγγελματικό μας χώρο και επομένως είναι σε θέση να δράσει περισσότερο αποφασιστικά και αποτελεσματικά σύμφωνα με τις ανάγκες τους.
Για αυτούς τους λόγους θεωρούμε ότι η υποψηφιότητα αυτή εκφράζει ένα μοντέλο για τη δικηγορία που συνομιλεί με τις καλύτερες παραδόσεις του κλάδου μας. Και γι’ αυτούς τους λόγους, παρά τις υπαρκτές πολιτικές μας διαφορές, θα τη στηρίξουμε ολόψυχα.
Με αυτές τις σκέψεις απευθυνόμαστε στις/στους συναδέλφους μας. Δεν χρειάζεται ίσως να υπενθυμίσουμε ότι ο Δικηγορικός Σύλλογος της Αθήνας είναι ένα ουσιαστικό κύτταρο της κοινωνίας. Οι κοινωνίες μας συγκροτούνται από τέτοιους θεσμούς και η ποιότητά τους επιδρά, θετικά ή αρνητικά, στο κοινωνικό σύνολο.
Μετέχουμε λοιπόν σε αυτή τη διαδικασία γιατί μέσα από αυτή τη συμμετοχή αλλάζουν – άλλοτε γρήγορα και δραστικά κι άλλοτε αργά και βασανιστικά – οι κοινωνίες μας. Και γιατί ο αγώνας για μια πιο δίκαιη κοινωνία περνά πάντα – έστω και κατ’ ελάχιστο – μέσα και από αυτές τις διαδικασίες.
1. Φώφη Αλεβίζου
2. Ιωάννα Αθανασάτου
3. Μαρία Αποστολάκη
4. Γεώργιος Αρμάος
5. Έλενα Βαρδαλά
6. Αννίτα Γαραντζιώτη
7. Ισμήνη Γαρμπή
8. Σοφία Γεωργακοπούλου
9. Ελένη Γεωργοπούλου
10. Αλέκα Γιαννούτσου
11. Βιβή Γκιόλα
12. Κατερίνα Θεοδωράτου
13. Μυρτώ Καββαδία
14. Τζένη Καντόλα
15. Ευγενία Καραγιαννίδου
16. Γιάννης Κάστανος
17. Κατερίνα Κνήτου
18. Γιώτα Κούτσικα
19. Ευγενία Κοψίδη
20. Αλέξανδρος Κωνσταντίνου
21. Ειρήνη Λαζανά
22. Αθηνά Μιχαλακέα
23. Αντώνης Μπαλτάς
24. Μαρία Μπότση
25. Γιώργος Μυκωνιάτης
26. Αλέξανδρος Νικολούζος
27. Μπάμπης Ξενίδης
28. Κώστας Παΐσης
29. Νέλλη Παλαμίτη
30. Φώτης Παλαμιώτης
31. Βασίλης Παπαδόπουλος
32. Κώστας Παπαδόπουλος
33. Έλενα Παπαδοπούλου
34. Κλειώ Παπαπαντολέων
35. Αρτεμησία Παπασεραφείμ
36. Βασίλης Παπαστεργίου
37. Βύρων Πολυγερινός
38. Νίκος Ράπτης
39. Τάνια Σαρώφ
40. Δέσποινα Σίνου
41. Μάγδα Σκούντζου
42. Δημήτρης Σουρρής
43. Ελένη Σπαθανά
44. Γεωργία Σπυροπούλου
45. Κατερίνα – Λίνα Στάμου
46. Αλέξια Στουραΐτη
47. Νίκος Σταυρόπουλος του Δημητρίου
48. Όλγα Τσιάρα
49. Βάσω Τσιμπίδα
50. Χρυσαυγή Τσολάκου
51. Αθηνά Φαραζή
52. Νίκος Χαμτζούδης
53. Κάτια Χατζηδημητρίου
54. Ελλάδα Χριστοδούλου
55. Γιώργος Ψάρρος
