Την εβδομάδα που πέρασε εκδόθηκε μια δικαστική απόφαση σε υπόθεση που χειρίστηκα, που έχει κάποιες πολιτικές προεκτάσεις. Η εφημερίδα ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ υποχρεώνεται να αποζημιώσει την βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Σία Αναγνωστοπούλου για προβολή της προσωπικότητάς της. Διευκρινίζω βέβαια ότι η απόφαση υπόκειται σε έφεση. Η εφημερίδα με πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ισχυριζόταν ότι η Σ.Αναγνωστοπούλου είχε ενεργήσει για να πετύχει τον διορισμό συγγενικών της προσώπων σε θέσεις στο Δημόσιο. Το δικαστήριο έκρινε ότι το δημοσίευμα (που μάλιστα ήταν πρωτοσέλιδο κεντρικό θέμα της εφημερίδας) ήταν ψευδές και συκοφαντικό.
Δεν είδα την είδηση κάπου, αν και ξέρω ότι βγήκε σχετικό δελτίο τύπου, σε αντίθεση πχ με την εκτενή προβολή που ορθά έτυχε η πρόσφατη είδηση της αποζημίωσης που κατέβαλε ο Πάνος Καμμένος στον Αντρίκο Παπανδρέου για δική του συκοφαντική δήλωση σχετικά με τα περιβόητα CDS.
Είναι μια ακόμα απόφαση που εκδίδεται με αυτό το μοτίβο τον τελευταίο καιρό. Ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ διαπομπεύεται με πρωτοσέλιδο δημοσίευμα μιας εφημερίδας ευρείας (τρόπος του λέγειν, πλέον) κυκλοφορίας, το οποίο αποδεικνύεται συκοφαντικό. Πρόσφατα είχα γράψει κάτι αντίστοιχο για ένα αντίστοιχο παντελώς ψευδές και συκοφαντικό δημοσίευμα των ΝΕΩΝ σε βάρος του Μάκη Μπαλαούρα.
Οι περιπτώσεις της Αναγνωστοπούλου και του Μπαλαούρα είναι ενδεικτικές: δύο στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στοχοποιήθηκαν με πρωτοσέλιδα με σκοπό την ηθική τους σπίλωση. Στόχος ήταν το λεγόμενο ηθικό πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ, που παρά τις σοβαρές αποτυχίες του ΣΥΡΙΖΑ σε άλλα επίπεδα, παρέμεινε νομίζω σχετικά αλώβητο, ιδίως καθώς η σύγκριση με τις πρόσφατες και λιγότερο πρόσφατες κυβερνήσεις στο ζήτημα αυτό είναι εύγλωττη.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, ο,τιδήποτε θεωρήθηκε θεμιτό. Δολοφονίες χαρακτήρων με πρωτοσέλιδα εφημερίδων, που κατά τα άλλα ξιφουλκούν κατά του λαϊκισμού, και αναπαραγωγή τους, με ταχύτητα πυρκαγιάς, από όλο τον γαλαξία των φίλιων προς την κυβέρνηση επικοινωνούντων μέσων. Νομίζω ότι μιλάω για γνωστά πράγματα.
Όλη η επιχείρηση στέφθηκε εν τέλει με επιτυχία όπως δείχνει όχι μόνο το εκλογικό αποτέλεσμα του 2019, αλλά και η σημερινή – ας μη γελιόμαστε – κυριαρχία της ΝΔ. Κάποιοι εκ των πρωταγωνιστών αυτών των δημοσιευμάτων ανταμείφθηκαν μάλιστα ποικιλοτρόπως. Για παράδειγμα, ο συντάκτης που διαπόμπευσε τον Μάκη Μπαλαούρα γράφοντας επί δύο ημέρες στην πρώτη σελίδα των ΝΕΩΝ ότι πέτυχε με νομοθετική ρύθμιση να μην του κοπεί η σύνταξη, πρόσφατα διορίστηκε σε θέση συμβούλου της κυρίας Νικολάου, προκειμένου προφανώς με δημόσιο χρήμα να συνεχίσει το θεάρεστο έργο του.
Το πρόσφατο περιστατικό με την υποτιθέμενη βίλα Τσίπρα είναι ένα ακόμα επεισόδιο σε αυτή την πορεία.
Δυο γενικότερες σκέψεις επ’αυτών:
Η παλινόρθωση της παλιάς τάξης πραγμάτων το 2019 ήταν αποτέλεσμα – εκτός των άλλων – και μιας κυριαρχίας στο χώρο των εννοιών. Η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ σε διάφορα επίπεδα, επέτρεψε στην άλλη πλευρά να ξανα-ορίσει λέξεις και έννοιες στην πολιτική αντιπαράθεση. Έτσι η πολιτική που επιχειρεί να παρέμβει προς την φορολόγηση των ισχυρών και την προστασία των πιο αδύναμων βαφτίστηκε και πάλι λαϊκισμός και η μεταπολιτευτική είσοδος των μαζών στην πολιτική και η συνακόλουθη επιδίωξη της βελτίωσης της θέσης των λαικών τάξεων, αναγορεύτηκε ως η ρίζα του κακού.
Ο κυρίαρχος λόγος επιχειρεί – επιτυχώς προσώρας – να πάρει την ρεβάνς σε όλα τα επίπεδα στοχοποιώντας ιδίως την περίοδο 2010-2015. Στο πλαίσιο αυτό επιβάλλονται ως αλήθειες τα πιο ακραία ψέματα, όπως πχ η δήθεν συνύπαρξη της Αριστεράς με την Χρυσή Αυγή στις πλατείες το 2011. Αντιθέτως, οι πραγματικά πιο ακραίες μορφές εθνολαικισμού, αν δεχτούμε για τις ανάγκες της συζήτησης αυτό τον όρο, δηλαδή η συνύπαρξη του συνασπισμού του κυβερνά με την (και ναζιστική) ακροδεξιά στα συλλαλητήρια του 2018 για το Μακεδονικό και οι ακραίες φωνές περί προδοσίας, ξεπουλήματος ανταλλαγής της Μακεδονίας με τις συντάξεις (!), αποσιωπούνται για να μην αμφισβητηθεί το αφήγημα μιας δήθεν υπεύθυνης και ευρωπαϊκής ηγεσίας. Πλήρης αντιστροφή της αλήθειας και των εννοιών. Αλλά αυτό είναι η κυριαρχία: η δυνατότητα να ορίζεις τις λέξεις.
Σε αυτό το πλαίσιο, μπορεί σήμερα κάποιες δικαστικές αποφάσεις να μας θυμίζουν ότι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όπως η Αναγνωστοπούλου ή ο Μπαλαούρας συκοφαντήθηκαν από μέσα που κατά τα άλλα θεωρούνται mainstream όπως το Πρώτο Θέμα ή τα ΝΕΑ, αλλά για κάποιους φίλους η μόνη πηγή λαϊκισμού και τοξικότητας, παραμένει η Αριστερά. Μπορεί να αγανακτούν – και δικαίως – με τις αθλιότητες κάποιων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ή με τον Καμμένο, αλλά όταν η λάσπη αφορά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τότε την αναπαράγουν ευχαρίστως και άκριτα.
Χωρίς λοιπόν να θέλω να πω ότι η Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αθώοι σε όλα αυτά, θα πρότεινα στους φίλους και τις φίλες που κάνουν μια συγκεκριμένη ανάγνωση της πολύ σύγχρονης πολιτικής ιστορίας της Ελλάς, από το 2010 έως σήμερα, να σκεφτούν και αυτή την πλευρά.
Βασίλης Παπαστεργίου
Ανάρτησή του στο Facebook
