Τη συνέντευξη πήρε ο Βασίλης Σκουρής
– Μετά τις τελευταίες εξελίξεις, θα συνεχίσετε να ζητάτε την παραίτηση της κας Κεραμέως;
Η παραίτηση ενός ή μιας υπουργού είναι πολιτική πράξη που προϋποθέτει κάποια στοιχεία αυτογνωσίας. Η κυρία Κεραμέως είναι η μόνη υπουργός Παιδείας στον πλανήτη που εν μέσω πανδημίας, αρχές καλοκαιριού, νομοθέτησε την αύξηση του αριθμού των μαθητών σε νηπιαγωγεία και δημοτικά μέσα στην τάξη. Κατόπιν διαβεβαίωνε ότι είχε λάβει μέτρα να παραμείνουν τα σχολεία ανοιχτά, επειδή μοίρασε ένα παγουρίνο στους μαθητές του δημοτικού. Βλέπετε εσείς κάποιο ίχνος αυτογνωσίας;
– Τελικώς τα δημοτικά κλείνουν…
…κάτι που συνιστά τρομακτική αποτυχία της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου, η οποία αποκαλεί το κλείσιμο «προληπτικό». Νόμιζα το επίθετο «προληπτικός» χαρακτηρίζει κάποιο μέτρο που παίρνεις πριν συμβεί το «κακό» -εκεί βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή; Εκείνο πάντως που έχει τώρα μεγαλύτερη σημασία, είναι το «κεφάλαιο 2» στην αποξένωση των μικρών παιδιών από το δάσκαλο και τους συμμαθητές τους, πέρα από τις νέες δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουν οι οικογένειες. Μια δεύτερη χρονιά στο σπίτι φοβάμαι ότι θα έχει σοβαρές επιπτώσεις σε όλους.
Άλλο είναι το πραγματικό ερώτημα…
– Έπρεπε να κλείσουν τα δημοτικά;
Αυτό δεν θα το πω εγώ. Εμπιστεύομαι τους ειδικούς από τη στιγμή που εκείνοι έχοντας όλα τα δεδομένα υπόψη τους και όλα τα αναλυτικά εργαλεία στη διάθεσή τους, κάνουν μια εισήγηση. Εγράφη ότι η απόφαση ελήφθη στην Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων κατά πλειοψηφία, με 15-8. Αν είναι έτσι, η μη ομοφωνία σχετίζεται με την έντονη διεθνή συζήτηση σχετικά με το αν τα σχολεία μπορούν (και πρέπει) να παραμένουν ανοιχτά, σε συνθήκες υγειονομικής ασφάλειας.
Αυτό όμως ούτε συζητήθηκε ούτε προετοιμάστηκε από την κυβέρνηση. Συνεπώς άλλο είναι το ερώτημα: «ήταν αναπόφευκτο να φτάσουμε στο σημείο να κλείσουν»; Και εδώ η απάντηση είναι ότι αν είχαν ληφθεί τα μέτρα για τα οποία οι περισσότεροι μιλούσαν από τον Μάιο, τα πράγματα πιθανότατα θα ήταν διαφορετικά. Αλλά και αν κάποια στιγμή πιο μετά φτάναμε στο ίδιο σημείο, στο κλείσιμο, θα ξέραμε ότι είχαμε κάνει ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για τη συνέχεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας και την ασφάλεια των μελών της κοινότητας.
Η κα Κεραμέως σπατάλησε όλο της το «πολιτικό κεφάλαιο» σε νομοθέτηση υπέρ της ιδιωτικής εκπαίδευσης -τίποτα άλλο παρά εξυπηρετήσεις σε ιδιωτικά σχολεία και κολέγια. Και δεν αφιέρωσε μια μέρα και μια ώρα να κοιτάξει πώς θα θωρακίσει τα σχολεία, «αραιώνοντας» για παράδειγμα τις τάξεις όσο γίνεται. Δεν λέω απεριόριστα, να κάνει θαύματα, λέω όσο γίνεται. Είχε ένα εξάμηνο στη διάθεσή της, είχε πόρους, είχε τις οδηγίες αξιόπιστων ειδικών, αλλά με σοφιστείες περί «μη μετάδοσης στα σχολεία» επειδή αποτελούσαν… «φουσκάλες», μετέτρεψε μερικά εκατομμύρια παιδιά και συμπολίτες μας σε πειραματόζωα. Λίγο τους ένοιαζε. Αυτή η πολιτική μη λήψης ουσιαστικών μέτρων είναι υπεύθυνη για τα λουκέτα που ακούγονται να κλειδώνουν με θόρυβο στις καγκελόπορτες των σχολείων.
– Ωστόσο ο πρωθυπουργός στήριξε την υπουργό του στη Βουλή.
Μα προφανώς η ευθύνη δεν περιορίζεται στην κα Κεραμέως. Ο κ. Μητσοτάκης δεν προεδρεύει πολιτιστικού σωματείου, είναι πρωθυπουργός. Έχει ακέραια την ευθύνη για την αποτυχία και τις επιλογές της πολιτικής ηγεσίας κάθε υπουργείου.
Προχτές στη Βουλή όταν τον σφυροκοπούσαν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης για την αποτυχία στην αντιμετώπιση του δεύτερου κύματος και ιδιαίτερα στα σχολεία, επέλεξε στην πραγματικότητα μισή στήριξη και μισή αποστασιοποίηση, κάνοντας παραίνεση για… επιτάχυνση. Επιτάχυνση τίνος πράγματος; Το μόνο που έχουμε δει ως τώρα να κινείται με ταχύτητα, είναι τα λουκέτα.
– Η τηλεκπαίδευση μπορεί να είναι απάντηση σ’ όλο αυτό;
Σε μια τέτοια συγκυρία θα κάνεις ό,τι μπορείς για να κρατήσεις την επαφή του παιδιού με το δάσκαλο. Χωρίς ψευδαισθήσεις βέβαια, ότι η οθόνη του υπολογιστή μπορεί να αναπληρώσει τη φυσική τάξη. Προσωρινά δηλαδή εφαρμόζεις τη διδασκαλία μέσω υπολογιστή. Αλλά κι έτσι ακόμα, τι πέτυχαν;
Από τον Απρίλιο λέγαμε: τρέξτε να εφοδιάσετε τα παιδιά με ένα φθηνό φορητό ή ένα λάπτοπ. Ήταν το απολύτως αυτονόητο. Αφού διαφημίζεις ότι εφαρμόζεις ένα νέο σύστημα εκπαίδευσης, μια «ψηφιακή τάξη» δεν θα γυρίσεις την ελληνική κοινωνία πίσω στο 1950, όταν υπήρχαν φραγμοί για λόγους οικονομικούς, κοινωνικούς, γεωγραφικούς, στο ποιοι μπορούσαν να πάνε σχολείο.
Δεν έκαναν τίποτα. Με δωρεές ιδιωτών, έχουν στείλει 1-3 συσκευές σε κάθε σχολείο όπως οι ίδιοι ισχυρίζονται και αγνοώ κατά πόσο αληθεύει. Αλλά κι αν ισχύει, ποια ανάγκη να καλύψεις έτσι; Επειδή οι ίδιοι διαθέτουν σπίτι τους ένα δυο υπολογιστές για κάθε μέλος της οικογένειάς τους, νομίζουν ότι αυτό συμβαίνει σε όλα τα ελληνικά σπίτια; Ξέρετε τι μου θυμίζει αυτό; Τον κ. Πέτσα που έλεγε «αν είχαμε φτιάξει ΜΕΘ που ζητούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, θα είχαμε σπαταλήσει τα χρήματα του ελληνικού λαού».
Είτε πίστευαν απλώς ότι δεν θα υπάρξει δεύτερο κύμα είτε δεν τους ένοιαζε. Και ενώ είχαν χρήματα για τους απίθανους απατεώνες του Σκόιλ Ελικίκου, δεν έχουν ξοδέψει μια δεκάρα για να εφοδιάσουν σχολεία και μαθητές με υπολογιστές. Γνωρίζετε πόσους φορητούς υπολογιστές ή ταμπλέτες μπορούσαν να αγοράσουν με τα 85 εκ. της απάτης με την φαιδρή «εκπαίδευση» των επαγγελματιών; Πάνω από 300.000 τεμάχια· περισσότερα από τις ανάγκες.
Δεν είναι ιδιωτικές υποθέσεις των υπουργών οι κρατικές συμβάσεις
– Υπήρξε και το blackout…
…το οποίο η κυβέρνηση έσπευσε να αποδώσει σε πανευρωπαϊκό πρόβλημα της Cisco, ενώ καταγράφηκε μόνο στη χώρα μας. Παντού αλλού, υπήρχαν ισχυρά δημόσια συστήματα τηλεκπαίδευσης και επιπλέον δεν είχε ανατεθεί το έργο σε μια και μόνο εταιρία, αλλά σε περισσότερες. Έτσι, πουθενά αλλού δεν έπεσε ολοκληρωτικά «μαύρο».
Στην Ελλάδα δεν υπήρξε σοβαρή επένδυση στο Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο και η κα Κεραμέως επένδυσε με αδιαφάνεια μόνο στη Cisco. Προείχε η στήριξη του δημόσιου Δικτύου με δεδομένο μάλιστα ότι υπάρχουν κονδύλια του ΕΣΠΑ. Είναι κάτι που είχαμε θέσει από την πρώτη μέρα της πανδημίας. Είχαμε επίσης ζητήσει από το Μάιο να κατατεθεί στη Βουλή η σύμβαση με τη Cisco κάτι που δεν έχει συμβεί ακόμα, παρότι το ζητάνε κι άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Νομίζει η υπουργός ότι είναι ιδιωτικές της υποθέσεις οι κρατικές συμβάσεις;
Στο μεταξύ τα προβλήματα στη σύνδεση συνεχίστηκαν και μετά την πρώτη μέρα και κανείς δεν είναι σίγουρος ότι το σύστημα δεν θα ξαναπέσει, γιατί τίποτα δεν έχει αλλάξει στη δομή και τη ραχοκοκαλιά του.
– Τι είναι αυτό που τείνει να δημιουργήσει μέτωπο απέναντι στην πολιτική της υπουργού Παιδείας κ. Φίλη;
Υπάρχουν πάντοτε δύο πλευρές στην εφαρμογή μιας πολιτικής. Αφενός η ουσία και το περιεχόμενο, αφετέρου ο τρόπος. Ασφαλώς το πρώτο είναι το ζωτικό και σε αυτό η «υπουργός ιδιωτικής εκπαίδευσης» έχει βάλει τη σφραγίδα της με τις νομοθετικές πρωτοβουλίες που έχει πάρει. Ό,τι περνούσε από το χέρι της για να αποδυναμώσει το δημόσιο σχολείο το ‘χει κάνει, επειδή -τελείως ιδεοληπτικά- πιστεύει μόνο στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Κι αυτό την ίδια περίοδο που το δημόσιο σύστημα υγείας κράτησε όρθια την κοινωνία, ενώ οι ιδιωτικές κλινικές περιέθαλπταν τους πλούσιους και χρέωναν διακοσάρια για τα τεστ covid. Έτσι, πρώτα από όλα οι εκπαιδευτικοί μας, αυτονόητα, συντάσσουν μέτωπο.
Υπάρχει όμως και ο τρόπος, δηλ. το «πώς». Δεν το υποτιμώ. Η ανάγνωση που έκανε η κα Κεραμέως στη περίοδο, είναι ότι η κοινή γνώμη είναι πρόθυμη να ακούσει μηνύματα «πυγμής». Αγνόησε έτσι με τον πιο απαράδεκτο, τον πιο αλαζονικό τρόπο ακόμα και να συνομιλήσει με τους εκπαιδευτικούς, τη σπονδυλική στήλη του υπουργείου. Σε όλα τα ουσιαστικά θέματα κινήθηκε έτσι, με πλέον πρόσφατο τις εκλογές για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια, που κάλλιστα μπορούσαν να αναβληθούν με παράταση ισχύος της σύνθεσής τους, όπως έγινε σε όλο το δημόσιο. Αλλά όχι, εκείνη «το ‘πε και θα γίνει». Εξόργισε μέχρι και τους συνδικαλιστές του κόμματός της, όπως το ίδιο είχε κάνει και με άλλα ζητήματα πιο πριν. Κι έφαγε την «κατραπακιά» του 93% αποχής. Ειλικρινά, για να επανέλθω στο αρχικό σας ερώτημα, ποιος μένει στο υπουργείο και στη θέση του μετά από κάτι τέτοιο;
– Οι νέοι πάντως, δεν στοχοποιούνται απλώς από την κυβέρνηση ως «ένοχοι για την πανδημία», αλλά δεν βλέπουν ούτε ορατή διέξοδο για τη ζωή τους και οικονομικά και επαγγελματικά. Τι εκτιμάτε ότι πρέπει να γίνει;
Η επίθεση στους νέους είναι χωρίς προηγούμενο. Βέβαια ο κοινωνικός αυτοματισμός που μεταχειρίζεται και αξιοποιεί η κυβέρνηση, στρέφοντας τη μια κοινωνική ομάδα κατά της άλλης, δείχνει… ευελιξία. Πριν λίγους μήνες, όταν ήθελε να διαρρήξει το δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα, στο στόχαστρο είχαν μπει οι συνταξιούχοι. Θα θυμάστε τους τίτλους στα φιλικά ΜΜΕ, ότι αυτές «καθιστούσαν ακριβές τις ασφαλιστικές εισφορές των νέων», που για αυτό το λόγο μένανε άνεργοι. Ή, θα μπορούσε κανείς να προσθέσει στο ίδιο μοτίβο, οι φόροι για Παιδεία και Υγεία. Είναι γνωστές οι απόψεις των ακραίων νεοφιλελεύθερων, που δεν έχουν καν μελετήσει τι συμβαίνει σε χώρες με υψηλές ασφαλιστικές εισφορές.
Με το ξέσπασμα της πανδημίας, η ενοχή μετακυλίστηκε στο άλλο άκρο, στους νέους που δήθεν επιδείκνυαν «ανεύθυνη συμπεριφορά» στις πλατείες. Ο Άδωνις Γεωργιάδης μάλιστα έβαλε για λίγο στο κάδρο και τη μεγάλη αντιφασιστική διαδήλωση στο Εφετείο. Κανείς δεν σκέφτηκε πώς μιλάς σ’ αυτούς τους νέους που έχουν περάσει δυο μήνες κλεισμένοι σπίτι, χωρίς τους φίλους και τους συμμαθητές τους. Τους κουνάς το δάκτυλο και τους ενοχοποιείς για θανάτους; Αυτός είναι ο τρόπος να κερδίσεις τη συμμετοχή τους σε μια προσπάθεια που θα έπρεπε να είναι κοινή;
Ήδη από προχθές ζούμε νέο επεισόδιο μετακύλισης ευθυνών: τα δημοτικά κλείνουν επειδή -λέει- οι γονείς συνωστίζονται απέξω να παραλάβουν τα παιδιά τους… «πίνοντας καφέδες»! Θαρρείς και δεν μπορούσε να εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα τμηματικής προσέλευσης και αποχώρησης των μαθητών την πρώτη και την τελευταία ώρα. Ποιον κοροϊδεύουν; Καταντάει πλέον φαιδρό τι μπορούν να σκεφτούν για να μη μιλήσουν για τις δικές τους ευθύνες στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στον τουρισμό, στα σχολεία που άνοιξαν χωρίς ουσιαστικά μέτρα.
Η νεολαία πράγματι, όπως κι εσείς είπατε, βρέθηκε στο επίκεντρο της δραματικής κρίσης των μνημονίων. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, που η πιο μορφωμένη γενιά δεν μπορεί να ονειρεύεται ένα μέλλον καλύτερο από εκείνο των γονιών της. Εν μέσω τώρα μάλιστα μιας νέας, πολύ βαθύτερης και παγκόσμιας κρίσης.
Η έξοδος από την κρίση προϋποθέτει όλες οι πολιτικές επιλογές να στοχεύουν στην παραγωγική και δημιουργική αξιοποίηση της νέας γενιάς και στη διαμόρφωση ενός πλαισίου σταθερής και αξιοβίωτης εργασίας. Μόνο έτσι η ανάπτυξη θα στηριχθεί σε υπηρεσίες και προϊόντα προστιθέμενης αξίας και θα φέρει ποιοτικές θέσεις εργασίας, όχι δουλειές του ποδαριού. Καθώς επίσης, ένα διαφορετικό επίπεδο ζωής, με σεβασμό στο περιβάλλον αλλά και στον «διαφορετικό» διπλανό μας, κόντρα στις εθνικιστικές και ρατσιστικές προκαταλήψεις που δηλητηριάζουν την κοινωνία και υπονομεύουν δικαιώματα και ελευθερίες.
Τι προτείνει αντίθετα η κυβέρνηση στους νέους; Μισή ζωή, μισή εργασία και μισά μεροκάματα… Μια μίζερη καθημερινότητα. Στηρίζει όλες τις επιλογές της στον ατομισμό, δεν αντιλαμβάνεται τις διαστάσεις της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης, δεν υπολογίζει την αξία του περιβάλλοντος.
Η νεολαία θα κρίνει τις πολιτικές εξελίξεις
– Το κόμμα σας προσεγγίζει σωστά τη νεολαία; Τι πρέπει να πράξει;
Οι νέοι αντιλαμβάνονται ότι οι κυρίαρχες πολιτικές τους αντιμετωπίζουν ως αριθμό και ως περιττά πρόσωπα. Η Αριστερά δεν μπορεί να μπαίνει σε αυτό το παιχνίδι. Οφείλει να εμπνεύσει αγώνες στη βάση δημοκρατικών, κοινωνικών και οικολογικών προτεραιοτήτων.
Η παγκόσμια κινητοποίηση των νέων κατά της κλιματικής αλλαγής, δείχνει ένα άλλο δρόμο. Να θυμίσω το κεντρικό της σύνθημα; «Δεν φταίει το κλίμα αλλά το σύστημα». Άρα ένα δρόμο ριζοσπαστικών πολιτικών που θα αμφισβητήσουν με δημοκρατικό τρόπο την πρωτοκαθεδρία των αγορών, την ποικιλόμορφη εκμετάλλευση που προκαλεί ο καπιταλισμός σε βάρος της ζωής μας και του περιβάλλοντος.
Άλλωστε και η Δεξιά, ιδεολογική μάχη δίνει στο χώρο της νεολαίας. Για αυτό η Αριστερά πρέπει να μιλήσει με σύγχρονο και ριζοσπαστικό τρόπο. Στο χώρο της νεολαίας θα κριθεί και το στοίχημα των πολιτικών εξελίξεων. Το αν από την κρίση θα βγούμε προς τα Αριστερά ή προς τα Δεξιά. Είναι σαφές ότι η κεντρώα συναίνεση δεν περπατάει μέσα σε συνθήκες κρίσης. Επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι η αριστερή ριζοσπαστική πολιτική να κερδίσει τους νέους, ιδιαίτερα εκείνους που σήμερα στέκουν απόμακρα ή και αποστασιοποιημένοι από την πολιτική.
– Ήθελα τη γνώμη σας για την απαγόρευση της πορείας του Πολυτεχνείου. Εκτιμάτε ότι είναι απλώς -υπαρκτότατοι- λόγοι της πανδημίας ή υποκρύπτονται και άλλες σκοπιμότητες από την κυβέρνηση;
Η επίθεση που βιώνουμε από τη ΝΔ εναντίον του Πολυτεχνείου είναι χωρίς προηγούμενο. Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων με ισχυρή νομική τεκμηρίωση, αποκαλύπτει ότι η απαγόρευση των συναθροίσεων άνω των τεσσάρων ατόμων σε όλη την Ελλάδα ουσιαστικά καταργεί το άρθρο του Συντάγματος για την ελευθερία των συγκεντρώσεων. Γιατί συμπεριφέρεται τόσο απρόσεκτα και κυνικά η κυβέρνηση; Γιατί αντιγράφει τον αλήστου μνήμης Ζαγοριανάκο της χούντας με το «Αποφασίζομεν και Διατάσσομεν; Γιατί εισβάλλουν τα ΜΑΤ στο Πολυτεχνείο και μάλιστα από την Κεντρική Πύλη, εκείνη που πριν 46 χρόνια παραβίασε το τανκς;
Με τις κινήσεις αυτές η κυβέρνηση αναγορεύει το δόγμα «Νόμος και Τάξη» σε ύψιστη πολιτική επιδίωξή της. Και μετατρέπει το μείζον θέμα της δημόσιας υγείας σε ζήτημα δημόσιας τάξης. Όπως φάνηκε και στη Βουλή, ο πρωθυπουργός, με φανερή πια την ανικανότητά του να διαχειριστεί το δεύτερο κύμα της πανδημίας, στρέφεται πανικόβλητος στον προσεταιρισμό της ακροδεξιάς, στον Χρυσαυγητισμό μαζί με την περιχαράκωση του συντηρητικού χώρου.
Και το περιβόητο άνοιγμά του προς την Κεντροδεξιά; Προφανώς θεωρεί, ότι με το ίδιο δόγμα, το «νόμος και τάξη» μπορεί να κερδίσει το λεγόμενο ακραίο κέντρο, όλους αυτούς με τους οποίους συνοδοιπόρησε η Δεξιά τα χρόνια των μνημονίων, χτίζοντας το αντιΣΥΡΙΖΑ ρεύμα. Το νέο στοιχείο όμως είναι ότι η υγειονομική και οικονομική κρίση, έχουν προκαλέσει ρωγμές στην κυβερνητική αξιοπιστία που δεν είναι δυνατό να «γεμίσουν» με την υποκριτική αυτοκριτική και το διχαστικό λόγο. Για αυτό επιστρατεύεται και ο αχαλίνωτος αυταρχισμός και ο εκφοβισμός «χωρίς δόσεις». Τι νόημα είχε μια γενικευμένη απαγόρευση των συγκεντρώσεων σε όλη την Ελλάδα;
Είναι προφανές λοιπόν ότι η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται την πανδημία για να υπονομεύσει το κράτος δικαίου και τα κοινωνικά δικαιώματα. Αυτή η πρωτοφανής επίδειξη «πυγμής» θα της γυρίσει μπούμερανγκ. Οι πολίτες αντιλαμβάνονται όλο και περισσότερο ότι η ΝΔ μετατοπίζεται στο χώρο της ευρωπαϊκής Νεοδεξιάς των Σαλβίνι-Όρμπαν, που εχθρεύεται τα δικαιώματα των πολιτών. Είναι κάτι πολύ σοβαρό: μπροστά στα μάτια μας παρακολουθούμε τη μετάλλαξη του ιστορικού κόμματος της ΝΔ, όπως το είχε συλλάβει και χτίσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Εμείς, δεν θα τους αφήσουμε να ξαναγράψουν την ιστορία, παραποιώντας την. Το αντιδημοκρατικό τους ντελίριο θα τους οδηγήσει στην πολιτική τους απαξίωση. Απλώς, οι ίδιοι δεν το έχουν πάρει ακόμα χαμπάρι.
Πηγή: iEidiseis
