Τη συνέντευξη πήρε ο Σπύρος Ραπανάκης
Καταθέσατε, την προηγούμενη εβδομάδα, στη Βουλή ερώτηση για την κατάργηση μαθημάτων από τις κοινωνικοοικονομικές επιστήμες και των καλλιτεχνικών στη Δευτεροβάθμια. Ακούσαμε μάλιστα την υπουργό να το αιτιολογεί υποστηρίζοντας πως δεν επιλέγουν πολλοί αυτά τα μαθήματα. Πιστεύετε ότι ανοίγει ξανά ο δρόμος για διαθεσιμότητα εκπαιδευτικών;
Αυτά που λέει η κυρία Κεραμέως είναι απολύτως αστήριχτα. Περίπου 60.000 παιδιά επιλέγουν τα καλλιτεχνικά μαθήματα και μπορούν να γίνουν περισσότερα. Ομολογώ δε ότι με εντυπωσιάζει πόσο συχνά στις δημόσιες δηλώσεις της καταφεύγει σε άτεχνη παραποίηση της αλήθειας, όπως πρόσφατα στη Βουλή, όταν ισχυριζόταν ότι επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισε τον προϋπολογισμό της Ν.Δ… καταψήφισε τις προσλήψεις εκπαιδευτικών! Ή ότι η μισή Ευρώπη μαθαίνει αγγλικά στα νήπια… Ψευδές!
Έτσι και στα καλλιτεχνικά, υπάρχουν πρακτικοί λόγοι για τη φαινομενικά μειωμένη «ζήτηση»: οφείλεται κυρίως σε μειωμένη προσφορά, αφού οι ώρες είναι λίγες και μόνο σε πολύ μεγάλα Λύκεια δημιουργείται οργανική θέση καθηγητή. Για τα μαθήματα των κοινωνικών επιστημών, η δραστική μείωσή τους αποκαλύπτει το αναχρονιστικό πρόσωπο της κυβέρνησης. Οτιδήποτε ξεφεύγει από τον κλασικό εγγραμματισμό, «σκοτώνεται»!
Με την κατάργηση, σίγουρα πολλοί καθηγητές που δεν θα συμπληρώνουν ωράριο θα χάσουν τις θέσεις τους, ενώ προφανώς δεν θα γίνονται ούτε προσλήψεις αναπληρωτών. Γι’ αυτό φουντώνουν οι αντιδράσεις των εκπαιδευτικών. Στον αγώνα τους αυτόν ο ΣΥΡΙΖΑ στέκεται ολόψυχα στο πλευρό τους.
Πού αποσκοπεί, κατά τη γνώμη σας, αυτή η μεταρρύθμιση του υπουργείου Παιδείας και τι αντίκτυπο έχει στον ίδιο τον χαρακτήρα του δημοσίου σχολείου;
Η αντι-μεταρρύθμιση Κεραμέως αποσκοπεί στη συρρίκνωση του δημόσιου σχολείου. Υπάρχουν δύο βασικά κίνητρα πίσω από αυτό. Πρώτον, οικονομικό: η δωρεάν για τους μαθητές και φοιτητές δημόσια εκπαίδευση είναι «ακριβή» για τη νεοφιλελεύθερη Δεξιά, που επιχειρεί παντού το ξήλωμά της. Δεύτερον, ιδεολογικό: Οι οπαδοί του νεοφιλελευθερισμού πιστεύουν ότι οι ταξικοί διαχωρισμοί είναι όχι μόνο αναπόφευκτοι, αλλά επιθυμητοί και αναγκαίοι. Δημόσια εκπαίδευση όμως οφείλει το κράτος να παρέχει ισότιμα σε όλους. Δεν θέλουμε λίγα καλά πρότυπα σχολεία για τους λίγους «άριστους» και πολλά υποβαθμισμένα για όλους τους υπόλοιπους.
Η κ. Κεραμέως ενδιαφέρεται για την ενίσχυση της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι «ανέστειλε» τη λειτουργία των 32 πανεπιστημιακών τμημάτων επαγγελματικής εκπαίδευσης και αναγνώρισε την επαγγελματική ισοτιμία κολεγίων με τα δημόσια πανεπιστήμια, δημιουργώντας «πελατεία».
Έχετε πει ότι στην εξωτερική πολιτική ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ξαναπιάσει το νήμα της Συμφωνίας των Πρεσπών για την αντιπολίτευσή του στην κυβέρνηση. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά στα μέτωπα που είναι αυτή τη στιγμή ανοιχτά;
Η Συμφωνία των Πρεσπών σηματοδότησε την ανάγκη να βγει η εξωτερική μας πολιτική από το τέλμα και να αναζητήσει η χώρα λύσεις για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή καθώς και την εξυπηρέτηση των καλώς εννοούμενων εθνικών μας συμφερόντων.
Πολλά πράγματα όμως αλλάζουν στην περιοχή, και δυστυχώς ερήμην της Ελλάδος. Το τουρκολιβυκό σύμφωνο ενισχύει τις θέσεις της Τουρκίας, ενώ η αμερικανικής εμπνεύσεως επιλογή να χτιστούν άξονες στη βάση των ενεργειακών εξορύξεων στη Μεσόγειο δεν έχει αποδώσει και προσκρούει στη γενικότερη αντίληψη για την κλιματική αλλαγή. Η προσάρτηση στο Ισραήλ των κατεχομένων εδαφών, που γίνεται σε λίγες μέρες με την ανοιχτή στήριξη του Τραμπ, θα πυροδοτήσει εξελίξεις που μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά και το Κυπριακό. Ο Έλληνας πρωθυπουργός επέλεξε να επισκεφθεί το Ισραήλ τη χειρότερη στιγμή, με μοναδική πυξίδα του τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ.
Για να απαντήσουμε στην τουρκική προκλητικότητα, πρέπει να αναλάβουμε πολιτικές – διπλωματικές πρωτοβουλίες στη βάση του Διεθνούς Δικαίου. Να σχεδιάσουμε την επίλυση των διαφορών ξεκινώντας τον διάλογο που διεκόπη το 2003, με προοπτική την προσφυγή στη Χάγη. Να ερευνηθεί αν υπάρχει πρόταση διαλόγου από την πλευρά της Τουρκίας, πριν δημιουργηθούν νέα τετελεσμένα και αδιέξοδα με έρευνες νοτίως της Κρήτης. Η συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας μπορεί να αποτελέσει ένα καλό προηγούμενο για να επιδιωχθεί ανάλογη εξέλιξη με την Αίγυπτο αλλά και με την Τουρκία. Και, βέβαια, παραμένει προτεραιότητα η επίλυση του Κυπριακού.
Γνωρίζω ότι η αναγκαία ορθολογική – δημοκρατική αντιμετώπιση των θεμάτων της εξωτερικής πολιτικής προσκρούει σε ισχυρά στερεότυπα που είχαν καλλιεργηθεί από τις δυνάμεις του δικομματισμού τα προηγούμενα χρόνια, συχνά μάλιστα όχι τόσο γνήσια και ανιδιοτελή. Το εμπόριο του πατριωτισμού υπήρξε πάντοτε μια σταθερά των παλαιών κομμάτων εξουσίας, ενώ οι υπερεξοπλισμοί και οι μίζες υπήρξαν μια από τις αιτίες της δημοσιονομικής κατάρρευσης. Αντιλαμβάνομαι επίσης ότι η ανησυχία των πολιτών, μέσα σε ένα περιβάλλον πολέμου και φτώχειας στην περιοχή μας, αξιοποιείται από τις κυρίαρχες δυνάμεις για αντιπερισπασμό στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας. Ο εθνικιστικός λαϊκισμός διατρέχει οριζόντια το πολιτικό σύστημα. Γι’ αυτό είναι κρίσιμο να ξαναπιάσουμε το νήμα με τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Οι διαδικασίες της ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ επανεκκίνησαν δυναμικά. Ποιες πρέπει να είναι οι προτεραιότητες στη διαμόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία; Τι κόμμα θέλετε; Με ποιους συμμάχους; Με τι στόχο; Ποιες κοινωνικές ομάδες φιλοδοξείτε να εκφράσετε;
Η ριζοσπαστική Αριστερά θα είναι ο νους και η καρδιά μιας πλατιάς κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας που θα αναμετρηθεί νικηφόρα με τον νεοφιλελευθερισμό και τη Δεξιά. Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, από το έδαφος της Αριστεράς, συνομιλώντας με ρεύματα, πολιτικές κινήσεις και πολίτες, μπορεί να συγκροτήσει τον αριστερό πόλο του πολιτικού μας συστήματος και να επανέλθει στην εξουσία.
Ούτε μπορούμε ούτε θέλουμε να επαναφέρουμε τη λογική της μονοκομματικής κυβερνητικής αυτοδυναμίας, γιατί η κρίση είναι βαθιά και χρειάζεται συσπείρωση δυνάμεων για να αντιμετωπιστεί, ιδιαίτερα μάλιστα σε συνθήκες απλής αναλογικής. Μπροστά σε αυτή την ευθύνη θα βρεθούν και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης καθώς και συσπειρώσεις αριστερών πολιτών.
Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ έτοιμος να δώσει τη μάχη πρόωρων εκλογών, εάν επιβεβαιωθούν τα σχετικά σενάρια;
Ακόμη κι αν δεν είμαστε έτοιμοι -που θα είμαστε, σας διαβεβαιώ-, τη μάχη θα την δώσει η ίδια η κοινωνία και θα την κερδίσει! Ο κόσμος αντιλαμβάνεται τι συνέβη αυτό τον έναν χρόνο. Ο Μητσοτάκης κρύφτηκε λίγο με την πανδημία, παίζοντας ρόλους βγαλμένους από την Παλαιά Διαθήκη, αλλά ήδη εφαρμόζει σκληρό Μνημόνιο. Και αν εκλεγεί ξανά, τότε είναι που θα «ξεσαλώσει». Η κυβέρνηση Μητσοτάκη εξελίσσεται σε καθεστώς, με ό,τι αυταρχισμούς υποδηλώνει αυτό.
Ώς τώρα έδωσε τη δυνατότητα για μαζικές απολύσεις, διαθεσιμότητες και μειώσεις ήδη χαμηλών μισθών κατά 20%, αποδιάρθρωσε τις εργασιακές σχέσεις, έκανε νόμο κάθε απαίτηση του ΣΕΒ, σβήνει από τον χάρτη των ενισχύσεων τη συντριπτική πλειοψηφία των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, χαρακτηρίζοντάς τες «ζόμπι», χρεοκοπεί το ασφαλιστικό, οργιάζει με τις απευθείας αναθέσεις, κατασπαταλά το απόθεμα ασφαλείας του ΣΥΡΙΖΑ, δυσφημεί τη χώρα διεθνώς με την αντιμετώπιση των προσφύγων, δίνει στους «πραίτορες» του Χρυσοχοΐδη πράσινο φως για κάθε αστυνομική βία και αυθαιρεσία, κακοποιεί το περιβάλλον. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια μεγάλη ύφεση, που μπορεί να εξελιχθεί, χάρη στην ταξική, ιδεοληπτική και ανερμάτιστη πολιτική της κυβέρνησης, σε δεύτερη χρεοκοπία.
Σε αυτές τις συνθήκες, στα δύσκολα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί και πάλι να αναλάβει την ανασυγκρότηση, με σχέδιο και επεξεργασμένες πολιτικές. Με νωπή την κυβερνητική εμπειρία με τα επιτεύγματα, αλλά και τα λάθη μας. Να αλλάξουμε προς το καλύτερο, αν θέλουμε να κυβερνήσουμε ξανά και -κυρίως- καλά τη χώρα.
Είναι σαφές πως η πανδημία θα έχει πλέον επηρεάσει τις σταθερές σε όλα τα πεδία. Κοινωνία, οικονομία, πολιτικό σύστημα. Αυτή η νέα κατάσταση ευνοεί τις προοδευτικές δυνάμεις και μετατοπίσεις ή συνιστά άλλη μια αφορμή για εμβάθυνση του συντηρητισμού;
Η ιδεολογική κυριαρχία του νεοσυντηρητισμού, παγκοσμίως, στην Ευρώπη και στη χώρα μας, είναι ισχυρή, αλλά μοιάζει να μην είναι αλώβητη. Η έκρηξη κατά του ρατσισμού στις ΗΠΑ, τα κινήματα κατά των κοινωνικών ανισοτήτων και της κλιματικής κρίσης, δημιουργούν ρωγμές στη νεοσυντηρητική ηγεμονία και εμπνέουν το σύνθημα «καμιά ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη» σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Ταυτόχρονα, η πανδημία ανέδειξε την κρίση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και την ανάγκη αναδιοργάνωσης του δημόσιου συστήματος Υγείας και γενικότερα του κοινωνικού κράτους. Στην Ευρώπη μάλιστα έπαψε να είναι ταμπού η αμοιβαιοποίηση του χρέους, οι μεταβιβάσεις πόρων με τη μορφή επιχορηγήσεων και όχι δανείων, η έκδοση ευρωομολόγων και τόσα άλλα που όταν τα έθετε ο ΣΥΡΙΖΑ, το 2015, χαρακτηριζόταν ανεύθυνος και… αντιευρωπαίος!
Βρισκόμαστε σ’ ένα μεταίχμιο. Πρέπει να πείσουμε ότι η κλιματική κρίση, οι πανδημίες που είναι συνέπειά της, δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με τα «αγοραία» δόγματα του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Δημόσια αγαθά όπως το νερό, η ενέργεια, τα ευαίσθητα οικοσυστήματα, τα εμβόλια, οι πολιτικές Υγείας, το δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης, η στέγη, πρέπει να βγουν έξω από τον κύκλο της εμπορευματικής καπιταλιστικής διαχείρισης. Να αποδοθούν στις κοινωνίες, μέσα από θεσμούς κοινωνικής συμμετοχής, λογοδοσίας και διαφάνειας κι όχι μέσα από ένα διεφθαρμένο και αυταρχικό κράτος. Ο ψηφιακός καπιταλισμός, που ανατρέπει εργασιακά δικαιώματα και επιδιώκει να εμπεδώσει την κοινωνία της επιτήρησης (στις ΗΠΑ αριστεροί διανοούμενοι έχουν μιλήσει για τον «καπιταλισμό της κατασκοπίας»), επιβάλλει μια απάντηση των κοινωνιών. Χρειαζόμαστε ένα νέο τύπο κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης, μια δημοκρατική υπέρβαση του καπιταλισμού, μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας που «κάποτε ονομάζαμε σοσιαλισμό».
Είναι χυδαίο να μιλά η Δεξιά για παρακράτος
Τις προηγούμενες ημέρες, είχαμε εξελίξεις στην υπόθεση Novartis αλλά και στο πλαίσιο της Προκαταρκτικής Επιτροπής, καθώς και την παράνομη καταγραφή και δημοσιοποίηση της συζήτησης Μιωνή-Παππά. Τι γίνεται τελικά; Έχουμε σκάνδαλο; Σκευωρία; Έστησε παρακράτος ο ΣΥΡΙΖΑ;
Να μιλά για παρακράτος του ΣΥΡΙΖΑ η Δεξιά, είναι χυδαίο και προσβλητικό πάνω στη μνήμη ανθρώπων που δολοφονήθηκαν, έχυσαν αίμα, έφαγαν ξύλο σε υπόγεια και πέρασαν δεκαετίες στην εξορία. Ακόμη κι επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη θυμόμαστε το σκάνδαλο με τον Μαυρίκη…
Η Αριστερά όμως δεν συμψηφίζει και μάλιστα ανόμοια πράγματα. Για πρώτη φορά ένα πολιτικό κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, παραδέχεται δημόσια την ευθύνη για μια συνομιλία που πράγματι σοκάρει και δίνει (η συνομιλία) στη Ν.Δ. και στο μιντιακό σύστημα την ευκαιρία να δημιουργήσει εντυπώσεις.
Η συντροφική αλληλεγγύη πρέπει να στηρίζεται στη βάση των δημοκρατικών αρχών της Αριστεράς καθώς και στην αναγνώριση των όποιων λαθών, διότι διαφορετικά οι αντίπαλοι καιροφυλακτούν για να πλήξουν το ηθικό πλεονέκτημα, το οποίο όμως πρέπει να επιβεβαιώνεται καθημερινά. Γενικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανοίξει τη συζήτηση για αποτίμηση της πενταετούς θητείας του με ομόφωνο κείμενο της Κ.Ε., όπου αναγνωρίζονται αλαζονεία και άλλα αρνητικά φαινόμενα που επηρέασαν το ύφος της κυβερνητικής διαχείρισης.
Σε ό,τι αφορά τη Novartis, ήρθε την κατάλληλη ώρα στη δημοσιότητα ο συμβιβασμός της με το Αμερικανικό Δημόσιο, όπου ρητά αναφέρεται ότι στη χώρα μας, μέσω πολιτικών και κρατικών αξιωματούχων και ενός μεγάλου κυκλώματος από τον ιατρικό κόσμο, προωθούσε με δωροδοκίες τα προϊόντα της. Για την έκταση του σκανδάλου, αναλογιστείτε ένα στοιχείο: για το ελληνικό της τμήμα η εταιρεία υποχρεώθηκε να καταβάλει ως αποζημίωση στο Αμερικανικό Δημόσιο 310 εκατ. δολάρια, ενώ για το Βιετνάμ ή τη Ν. Κορέα, χώρες με συνολικό πληθυσμό 15 φορές πάνω από την Ελλάδα, μόνο 35 εκατ. δολάρια.
Το δυστύχημα, και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, είναι ότι ενώ ζημίωσε τη χώρα μας, η αποζημίωση καταβάλλεται στην κυβέρνηση των ΗΠΑ!
Έχετε δημόσια εκφράσει, ως ΣΥΡΙΖΑ, την ανησυχία ότι η “λίστα Πέτσα” ενδέχεται να έχει “μαγειρευτεί”. Πώς ερμηνεύετε την πεισματική άρνηση της κυβέρνησης να δώσει στη δημοσιότητα τα στοιχεία για τα 20 εκατ. δημόσιου χρήματος που μοιράστηκαν σε ΜΜΕ και ανύπαρκτα σάιτ;
Η κυβέρνηση, μετά το σκάνδαλο των voucher, θέλει να κρύψει άλλο ένα σκάνδαλο που αποσκοπεί στην εξαγορά μιντιακής υποστήριξης, με διασπάθιση δημόσιων πόρων χωρίς κανόνες και κριτήρια. Χάρη στην πίεση του ΣΥΡΙΖΑ και της κοινής γνώμης, αναγκάστηκε να πει ότι θα δώσει τα στοιχεία. Έχει κανείς αμφιβολία ότι θα επιχειρηθεί μαγείρεμα; Να δώσουν τώρα τις εντολές καταχώρησης που υπέγραψαν προ διμήνου, τα περί οριστικοποίησης είναι φούμαρα για τους αδαείς.
Πολύς λόγος έγινε για το σποτάκι του ΣΥΡΙΖΑ. Επιτέλεσε τον σκοπό του; Έχοντας μεγάλη πορεία στη δημοσιογραφία, πώς απαντάτε στο ότι οι δημοσιογράφοι “τσουβαλιάζονται”; Συχνά ακούμε στελέχη του κόμματος να θέτουν ζήτημα δημοκρατίας ως προς τη λειτουργία των ΜΜΕ. Έχει ο ΣΥΡΙΖΑ εναλλακτικό σχέδιο που θα διασφαλίζει τη δημοκρατία, την πολυφωνία και τη δεοντολογία στα ΜΜΕ;
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι πολίτες δεν εμπιστεύονται το μιντιακό σύστημα. Πρόσφατη έρευνα (Ιανουάριος 2020) του ινστιτούτου Ρόιτερς έδειξε ότι μόλις το 28% των Ελλήνων εμπιστεύεται τις ειδήσεις. Ως αποτέλεσμα, καταφεύγουν σε ιστοσελίδες του καφενείου, όπου οργιάζει η παραπληροφόρηση.
Αυτό δείχνει το μέγεθος της αποτυχίας τόσο της Πολιτείας να διαμορφώσει ένα ρυθμιστικό πλαίσιο που να κατοχυρώνει σε έναν βαθμό την εγκυρότητα και την ανεξαρτησία του δημοσιογράφου αλλά γενικότερα -το λέω με ειλικρινή λύπη- την αποτυχία του κλάδου μας να κατακτήσει από μόνος του την επιζητούμενη αξιοπιστία.
Υπάρχει εξήγηση; Υπάρχει αιτία; Νομίζω, είναι η καταδυνάστευση του χώρου της ενημέρωσης από μεγάλα αφεντικά που έχουν τη δική τους ατζέντα. Και πετυχαίνουν τον σκοπό τους αξιοποιώντας και την οικονομική κρίση, που έχει βουτήξει το δημοσιογραφικό επάγγελμα στην αβεβαιότητα. Συνεπώς, η δημοκρατική, ανεξάρτητη, έγκυρη, ακριβής πληροφόρηση είναι αίτημα που θέτει ο πολίτης και ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τους εργαζόμενους στα Μέσα.
Τα παραπάνω είναι η ουσία. Για το σποτ, να πω ότι προτιμούσα μια διαφορετική προσέγγιση, να έδειχνε, ας πούμε, έναν ιδιοκτήτη παρά ένα δημοσιογράφο. Και σίγουρα, όχι γυναίκα. Αλλά ότι τσουβαλιάζει, όχι. Δεν το είδα έτσι – και, πράγματι, στο κείμενο που εκφωνείται μετά τις αρχικές εικόνες ξεκαθαρίζει ο στόχος.
Πηγή: Η Αυγή
