Οι περιπέτειες της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας, τα σταυροδρόμια και ο ορίζοντάς της.
Όσοι έχουν ζυμωθεί με την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία (ΚΑλΟ) τα χρόνια της κρίσης στη χώρα μας, θα έχουν διαπιστώσει δύο διαφορετικά ρεύματα στον χώρο αυτό.
Το ένα πλατύ και ρηχό, να πηγάζει από κείνα τα χρόνια του ΠΑΣΟΚ όπου ΜΚΟ και άλλες δομές ιδρύονταν με περισσή ευκολία και στηρίζονταν ακόμη ευκολότερα με κρατικό και κοινοτικό χρήμα. Ένα ρεύμα που έπαψε να τροφοδοτείται από το 2012 και ύστερα και όσο στέρευε η χρηματοδότηση των δομών του τόσο λίμναζε και άπλωνε δυσωδία στα περιβάλλοντα που επιχειρούσε να απλωθεί ως «Κοινωνική Επιχειρηματικότητα».
Το άλλο ρεύμα της ΚΑλΟ ανάβλυσε μέσα στα χρόνια της κρίσης. Μικρές αυτόνομες δομές αλληλεγγύης, συνεργατικά και συνεταιριστικά σχήματα, μικρά δροσερά ρυάκια που ρέουν παράλληλα και πλέκονται μεταξύ τους σε μια κοινή κατεύθυνση, η οποία ορίζεται από τις ιδέες και τις αξίες που τη διέπουν. Αρκετά από αυτά τα σχήματα αρνούνται κρατικές ή άλλες χρηματοδοτήσεις και πιότερο προσφέρουν παρά λαμβάνουν!
Στους τελευταίους μήνες μιας διακυβέρνησης για την οποία η Κοινωνική Οικονομία αποτελεί θεμελιώδη επιλογή οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής δικαιοσύνης, έγιναν τα πρώτα βήματα αποκατάστασης των πληγών που έχει αφήσει μια σκληρή καπιταλιστική και διεφθαρμένη εξουσία.
Και όσο ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζονταν για έναν χρόνο να καθαρίσει το τοπίο, σε κρατικό και περιφερειακό επίπεδο, τόσο πιο λυσσαλέα γινόταν η επίθεση εναντίον του από εκφραστές του ρεύματος της προηγούμενης εποχής, με τακτικές λάσπης και αποδόμησης της αριστερής διακυβέρνησης και, κάτω από τον μανδύα μιας «κοινωνίας των πολιτών», με αμφισβήτηση ακόμη και του δικαιώματος μιας αριστερής κυβέρνησης να διαχειρίζεται κρατικό και κοινοτικό χρήμα!
Και όσο «έπαιζε» πολιτικά η προοπτική μιας «αριστερής παρένθεσης» τόσο σκληρότερες οι επιθέσεις με αρθρογραφία που κατάγγειλε την κρατική διαφθορά και την ανικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ να διαχειριστεί κονδύλια κοινωνικής οικονομίας! Από ανθρώπους που για χρόνια τριγύριζαν σε υπουργεία διαπλοκής, παριστάνοντας τους «κοινωνικούς επιχειρηματίες του γλυκού νερού» (γιατί πώς χαρακτηρίζεται κάποιος που δεν επενδύει χρήματά του, αλλά μόνο απομυζεί από το κράτος για να υφίσταται η «επιχείρησή του» και να συνεχίζει να αντλεί χρήματα;), με το ένα πόδι να πατά στα οικεία γι’ αυτούς διαπλεκόμενα συμφέροντα και με το άλλο να ισορροπεί σε έναν ασταθή αριστερό χώρο, που ούτε τον κατανοούν και ούτε σκοπεύουν να προσφέρουν!
Κι ενώ ο νέος νόμος για την ΚΑλΟ ετοιμάζεται για διαβούλευση από το υπουργείο, συγκεκριμένοι πυρήνες ανθρώπων, εκφραστές του παλιού «ρεύματος», οργανώνονται για να διεκδικήσουν την πρωτοκαθεδρία στην Κοινωνική Οικονομία στην Ελλάδα. Οι ίδιοι που εμφανίστηκαν σε στελέχη και όργανα του ΣΥΡΙΖΑ αναζητώντας πρωταγωνιστικούς ρόλους, ως «φίλοι του κόμματος», παρ’ ότι συνεργάτες τους έχουν καταγγελθεί από το 2013 για αθλιότητες στον χώρο της ΚΑλΟ!
Για όποιους ενδιαφέρονται, πολλά είναι τα κείμενα και τα άρθρα που αποδεικνύουν σχεδιασμό τακτικών για χειραγώγηση της ΚΑλΟ στην Ελλάδα. Πρωτοβουλίες που στοχεύουν στη δημιουργία μιας ελεγχόμενης από λίγους υπερδομής, που όχι απλά θα εκπροσωπεί συνδικαλιστικά τον χώρο, αλλά θα συνενώνει διάφορα «ορφανά» συμφέροντα του παρελθόντος, τόσο σε επίπεδο Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όσο και σε έναν υπερκρατικό μηχανισμό ο οποίος:
* Θα αξιοποιεί το σύνολο της εθελοντικής προσφοράς στην Ελλάδα ως κεφάλαιο προς κερδοσκοπία!
* Θα αξιολογεί κάθε δομή και πρωτοβουλία ΚΑλΟ στη χώρα μας.
* Θα διαχειρίζεται, εάν όχι το σύνολο, μεγάλο μέρος των κοινοτικών και κρατικών χορηγήσεων.
* Θα αξιοποιεί προς όφελος της ηγετικής ομάδας του δημόσια περιουσία (πάρκα, χώρους αναψυχής κ.ά.).
* Θα διεκδικεί ακόμη και την αξιοποίηση των ολυμπιακών ακινήτων.
Τακτικές για την απλοποίηση αυτού του, τραγικού σε σύλληψη, στρατηγικού στόχου ήταν η πρόσκληση κομματικών και κυβερνητικών στελεχών σε ημερίδες, αξιοποίηση διάφορων ΜΚΟ ως συνεργάτες, η συνεργασία με διάφορους πανεπιστημιακούς, ανύποπτους για το «μεγάλο κάδρο», και συνεχόμενες, αόριστες, πιεστικές καταγγελίες κατά της διαφθοράς προς την κυβέρνηση!
Το ζήτημα είναι κρίσιμο και απλώνεται πολύ περισσότερο από ένα άρθρο. Στο μόνο που αξίζει να σταθούμε αυτή τη στιγμή είναι πως, ούτε ο δημόσιος χώρος είναι προνομιακός για «επιχειρηματίες του γλυκού νερού», ούτε η Κοινωνική Οικονομία ο εύκολος χώρος πλουτισμού επιτηδείων που, μάλιστα, έχουν παρουσιάσει και μηδαμινό κοινωνικό αποτύπωμα!
Για την αριστερά η ΚΑλΟ είναι όραμα, είναι ανθρώπινες αξίες, αλλά κυρίως είναι στρατηγικός στόχος για δίκαιο εμπόριο, δίκαιη εργασία, συνεταιριστική και παραγωγική ανάπτυξη που θα αναδασώσουν ένα κατακαμένο ελληνικό τοπίο!
Ο Φώτης – Νεκτάριος Σαγώνας είναι ιδρυτικό μέλος της Αλληλέγγυας Κουζίνας Red Kitchen, μέλος του Τμήματος Κοινωνικής Οικονομίας του ΣΥΡΙΖΑ και υπεύθυνος ΚΑλΟ στην Α’ Αθηνών
Πηγή: Η Αυγή
