Τη νύχτα της 17ης προς 18η Σεπτεμβρίου 2013, ο μουσικός Παύλος Φύσσας δολοφονήθηκε σε μια γειτονιά του Πειραιά, το Κερατσίνι. Τη δολοφονία την ομολόγησε ο Γιώργος Ρουπακιάς, μέλος της Χρυσής Αυγής. Δυόμισι χρόνια αργότερα, ο ηγέτης της παράταξης, Νίκος Μιχαλολιάκος, ανέλαβε και την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία αυτή.
Η Χρυσή Αυγή έχει εκλεγεί, ως επίσημο πολιτικό κόμμα, στο ελληνικό κοινοβούλιο από το 2012. Αυτή τη στιγμή εκπροσωπείται με 17 βουλευτές, ενώ στο Ευρωκοινοβούλιο έχει εκλέξει 3 βουλευτές.
Η δολοφονία του Φύσσα το 2013 αποτελεί την κορύφωση της παρουσίας των συντεταγμένων ταγμάτων της ΧΑ στους δρόμους της Ελλάδας. Ειδικά έπειτα από την εκλογή τους στη Βουλή, είχαν έντονη παρουσία στους δρόμους, προπηλακίζοντας, βρίζοντας και χτυπώντας μετανάστριες και μετανάστες, μέλη της LGTBQ κοινότητας, ομάδες, στέκια, ενημερωτικά περίπτερα και άτομα από το χώρο της Αριστεράς και της Αναρχίας. Η δράση τους αυτή παρέμενε ατιμώρητη, η Αστυνομία ήταν συχνά στο πλευρό τους.
Ο φόνος του Φύσσα ήταν ο δεύτερος κατά σειρά. Είχε προηγηθεί η δολοφονία του Πακιστανού Σαχζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα (γειτονιά της Αθήνας) στις 17/1/2013. Ωστόσο, ο φόνος του Φύσσα αποτέλεσε τη θρυαλλίδα, ώστε να αντιδράσει –με μεγάλη καθυστέρηση– η πολιτεία στις προκλήσεις των νεοναζί. Έτσι, αμέσως μετά το φόνο άρχισε ένα ντόμινο συλλήψεων, που έφτασε έως τα ηγετικά στελέχη της Χρυσής Αυγής. Συστάθηκε ένα κατηγορητήριο που έφτανε τις 30.000 σελίδες, με το οποίο 69 μέλη της Χρυσής Αυγής κατηγορούνται για σύσταση και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, τέλεση εγκλημάτων, μεταξύ των οποίων και φόνους, και πολυάριθμα ακόμη αδικήματα. Για μια επισκόπηση της δομής της δίκης, βλ. το φυλλάδιο του Παρατηρητηρίου Golden Dawn Watch.
Η μέγιστη προφυλάκιση στην Ελλάδα φτάνει τους 18 μήνες. Η δίκη της Χρυσής Αυγής άρχισε στις 20 Απριλίου 2015, πράγμα που σημαίνει ότι πολύ λίγο έπειτα από την έναρξη της διαδικασίας οι κατηγορούμενοι αφέθηκαν ελεύθεροι. Ορισμένοι από αυτούς ήταν (και οι περισσότεροι εξακολουθούν να είναι) μέλη του κοινοβουλίου, οπότε από το εδώλιο του κατηγορουμένου επέστρεψαν στα έδρανα της Βουλής.
Η δίκη προχωρά με κανονικούς ρυθμούς εδώ και δυόμισι χρόνια και διεξάγεται άλλοτε στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα των γυναικείων φυλακών του Κορυδαλλού και άλλοτε στο Εφετείο Αθηνών. Οι συνθήκες μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου είναι εξαιρετικά δύσκολες για τους μάρτυρες κατηγορίας, δεν υπάρχουν ειδικές προβλέψεις προστασίας και σεβασμού των θυμάτων και των συγγενών τους. Η δε Αστυνομία συχνά παραμένει απαθής.
Η δίκη αυτή, μια από τις σημαντικότερες δίκες στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, δεν βρίσκει πρόσβαση στα περισσότερα ΜΜΕ. Η τηλεόραση δεν αναφέρεται σχεδόν καθόλου στη διαδικασία, προβάλλει μόνο ρεπορτάζ όταν υπάρχουν επεισόδια μέσα ή έξω από την αίθουσα του δικαστηρίου. Οι πολίτες της Ελλάδας δεν ενημερώνονται τακτικά για την εξέλιξη μιας δίκης, της οποίας η έκβαση θα καθορίσει την ποιότητα της δημοκρατίας στη χώρα.
Η συνέντευξη που πήρε ο Κώστας Αρβανίτης από τη Μάγδα Φύσσα.
Πηγή: Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ
