100 χρόνια από τη γέννηση του Ιάννη Ξενάκη και το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο τίμησε τον φοιτητή του που εγγράφηκε στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Ιδρύματος, πολέμησε τους κατακτητές της χώρας και αργότερα μετανάστευσε στο εξωτερικό και δημιούργησε το παγκόσμια γνωστό μουσικό έργο του.
Ο Ξενάκης οργανώθηκε στη διάρκεια της Κατοχής στην ηρωική σπουδαστική οργάνωση Λόρδος Μπάυρον. Πολλοί και πολλές είχαμε τραγουδήσει στη Μεταπολίτευση, μετά την πτώση της δικτατορίας, τον ύμνο της οργάνωσης:
Εμπρός, εμπρός σπουδάζουσα γενιά
που μπήκες στον αγώνα για τη λευτεριά,
βουνά και κάμποι κι όλη η πλάση αντιλαλεί
Λόρδος Μπάυρον, λόχος ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ,
Ιερός Λόχος των σπουδαστών.
Η δράση της οργάνωσης ήταν ηρωική. Συμμετείχε στον ένοπλο αγώνα κατά των κατακτητών και πήρε μέρος στις μάχες του Δεκέμβρη, πληρώνοντας βαρύ φόρο αίματος.
Μέλη της σκοτώθηκαν ενώ ο Ξενάκης έζησε ως εκ θαύματος, όταν μια οβίδα ανατίναξε το σπίτι στο οποίο κρυβόταν με τους συντρόφους του που σκοτώθηκαν όλοι, ενώ ο ίδιος τραυματίστηκε βαριά και επέζησε όταν τον βρήκαν ημιθανή και μεταφέρθηκε σε κλινική. Εκεί πληγώθηκε στο όμορφο πρόσωπό του και το μάτι του – μια μικρή πληγή, αποτύπωμα ανδρείας που τον συνόδευε σ’ όλη τη ζωή του.
Η εκδήλωση προς τιμήν του Ιάννη Ξενάκη ήταν συγκλονιστική. Προηγήθηκε της παράστασης στην Αίθουσα Τελετών της Αρχιτεκτονικής Σχολής Ε.Μ.Π. ένας περίπατος μνήμης στην περιοχή των Εξαρχείων και στα μέρη που είχε δράσει ο ΕΛΑΣ. Πλήθος κόσμου πλημμύρισε την αίθουσα. Ομιλητές και ομιλήτριες μίλησαν για τον Ξενάκη, προβάλλοντας ανάλογα ντοκουμέντα.
Η «παράσταση» – αν μπορούμε να πούμε έτσι το έργο τέχνης, κίνησης και μουσικής, που κυρίευσε τις αισθήσεις και την ψυχή μας, εκτελέστηκε από μια ομάδα τραγουδιστών-τριών, χορευτών-τριών με μαύρα κοστούμια πάνω σε τρία έργα του τιμώμενου της πρώτης εποχής του έργου του, με το ένα να επαναλαμβάνεται με απαίτηση του κοινού.
Ελένη Πορτάλιου
